Lieve mensen, Nanneke, misschien is dat toch wel een teken dat je een stap hebt gezet, de eerste tijd zijn het vooral slechte dagen, dan komt er een periode waarin slechte en betere dagen elkaar afwisselen en dan komt hopelijk langzaam de nadruk te liggen op de betere dagen, met af en toe nog een slechte dag. Hou vol en houd moed, met zijn allen gaan we er komen, daar ben ik van overtuigd.
veel liefs Marjolijn
Lieve dames,
Na een hele positieve tijd toch een kleine terug slag.
Vermoedelijk, weet wel zeker, komt het door het mooie weer iedereen is blij en opgetogen.
Iedereen maakt vakantie plannen zijn gezellig met twee in de tuin bezig.
Daar ben je dan alleen.
De laatste 2 dagen nergens zin en energie voor.
Het hoort er bij maar het gevoel van leegte en alles alleen doen valt niet mee.
We komen er wel stap voor stap.
Liefs Sam
Lieve mensen, Sam, dus ook voor jou helaas de lenteblues, zo herkenbaar, iedereen heeft er blijkbaar last van, de lente is ook echt zo'n seizoen voor “samen” he, en voor romantiek, en dat snijdt dan echt wel even door je ziel. Het zal wel weer wennen, maar het begin van deze lente is wel moeilijk. Veel sterkte, ik hoop dat je energie gauw weer een beetje terugkomt.
Nanneke, als je er nog niet aan toe bent moet je ook niet ver weg gaan hoor, dat is ook voor iedereen anders, ik ben al een paar keer op vakantie geweest intussen, en bij mij is het altijd heel nadrukkelijk dat Pierre meegaat, ik heb tot nu toe op alle plekken waar ik geweest ben “zijn” karaoke liedje gehoord, (my way van Sinatra), dat gaf me toen wel een heel speciaal gevoel, zo van, waar ik ook ben, hij gaat met me mee. Daarom vind ik het ook niet zo moeilijk om weg te gaan.
Veel liefs Marjolijn
Lieve Sam
Herkenbaar je gevoel, ik had het ook vreselijk moeilijk toen ik van de week
het zonnetje *vrolijk* in mijn tuintje zag schijnen, ik denk dat we wel meer van die momenten tegen zullen komen,
nee alleen in de tuin zitten is niet meer wat het was en zal ook nooit meer zo worden, die leegte blijft.
Liefs Ria
Hoi allemaal
Gek genoeg voel ik me beter als de zon schijnt.Heb nog ‘n hele hoop werk in de tuin, Ben bezig ’n nieuwe badkamer te plaatsen dus overal zooi. daarbij moet ik nog gaan werken. En dan weet ik van gekkigheid niet waar ik moet beginnen. Ik wil alles tegelijk.Van de ene kant verzet het m'n gedachten, van de andere kant moet ik daar mee oppassen. Wat ik mis Wil was altijd buiten aan het timmeren We hadden altijd wel iets om het huis te veranderen. De plaats was dan de hele zomer ‘n werkplaats dikwijls tot mijn ongenoegen. Ik mopperde dan en nu mis ik het. altijd ben je afhankelijk van iemand anders als er iets moet gebeuren. Pas als het buiten netjes is ga ik planten en bloemen halen. Daar kijk ik naar uit heerlijk in ’t zonnetje.
Ik nodig mensen uit lekker barbeque,biertje erbij en genieten zo goed en kwaad als dat kan op dat moment.
Veel sterkte vandaag.
Liefs Theresexxxxxxx
Lieve allemaal,
Lees niet alles op het prikbord na, wat ik de afgelopen tijd misgelopen heb….
Lieverds voel de zon, als jullie dekentje ter bescherming van de kou, die je in je hart voelt.
Zie het nieuwe groen als een belofte, dat je toch weer een nieuwe fase zult gaan beleven.
Voel de zachte lucht als een streling, die je lichaam weer in beweging zal zetten.
Door een super mooie mail van Sam, ben ik vandaag even hier op het prikbord.
Bij alles wat wij doen, zal onze partner een deel in blijven spelen, door te weten, hoe hij of zij zou reageren, of waar van genoten zou worden.
Er is altijd een deel van je hart, dat aan hem of haar zal blijven behoren. Maar probeer te genieten van hetgeen, wat je voor die tijd ook samen van kon genieten.
Wij mogen hier nog op deze bol zijn en die heeft zoveel te bieden….vindt het, beleef het…neem het….en geef wat je kunt missen…
Wens jullie allemaal een positiever, warmer en fijner gevoel, dan ik nu in deze prikbord gelezen heb….
Liefs voor allemaal, Ilse.
Lieve allemaal,
Bedankt weer voor je positieve mail,Ilse.
Zo positief als jij zie ik het nog niet.Ik zie nog geen nieuwe fase.Ik zit meer in de fase,dat ik iedere dag maar op me laat komen en probeer er het beste van te maken.
Zo verdrietig als ik vorige week zondag was,ben ik gelukkig niet meer.terwijl het toch een behoorlijke heftige week was.Maar ik merk,dat ik wel beter om kan gaan met gebeurtenissen,die er zich afspelen.
Ook zie ik alles buiten met 2 paar ogen.Dat zou Philip mooi vinden en dat.En ik kan ook af en toe weer genieten van het groen,maar er zit nog een wrang randje aan.Maar ik hoop dat dat op den duur gaat slijten.
Het is vandaag al de 272e dag na Philip's overlijden en die heb ik gehaald,dus ik ga er vanuit dat ik de volgende ook wel zal halen.
Het bijzondere is,dat Philip's oudste dochter nu het gemis begint te voelen.Ze mist zijn steun en ik hoop,nu zelf wat sterker ben om haar te kunnen steunen.Zij was voor mij in het begin een rots in de branding en ik ben blij,dat ik nu wat terug kan doen.
Ik hoop,dat iedereen er vandaag weer wat van kan maken,we hebben het zolang volgehouden.Eens zal het ons lukken op onze eigen manier en in ons eigen tempo.
Liefs Lies
Precies Lies en alle anderen:
op je eigen manier weer een beetje proberen te genieten. Het komt zoals het komt.
Laat de dagen maar over je heen komen. De ene dag beter dan de andere….Verdriet dat je/ons zoals weeen/golven weer kan overspoelen……maar dan weet je dat je ook weer betere momenten hebt gehad en weer krijgt.
Het gemis blijft maar op onze (en dat is voor iedereen verschillend) manier leer je met dit grote verdriet om te gaan en het mee te dragen; te verweven in je leven.
Het blijft moeilijk, dat weet ik zelf maar al te goed, maar echt…., geloof me, zoals je je nu voelt blijft het niet…
Het is ons en een heleboel anderen overkomen. En in dit soort situaties is er eentje die achterblijft…… Je had geen keus. Hadden we die wel, dan wisten we het wel!
Warme groet, Tineke
…Ga uit van je eigen kracht…je kunt het! ……
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's