Verdriet

Ria

15-03-2012 17:57

Lieve Allemaal
Waarom is verdriet zo vreselijk moeilijk, en is het gemis zo ontzettend groot en zo pijnlijk.
het WAAROM niemand die die vraag kan beantwoorden,helaas ieder van ons moet dealen met het verdriet
maar hoe?? ik weet het niet meer.
vandaag heb ik heel even in de tuin gezeten, maar niets is toch meer leuk, Ad's tuintje ziet er pico bello uit die man zou trots zijn op zijn tuintje,
ik heb het netjes gemaakt…..maar WAAROM?
eigenlijk moet ik blij zijn het gaat met mijn vriendin goed, ze komt morgen naar huis en ze hebben alles weg kunnen halen,
weer dat *waarom* ben ik dan niet blij, mijn verdriet heeft de overhand.
Ik ben nu bezig met EMDR maar er komen dingen naar boven die ik liever had willen vergeten bah het leven is niet eerlijk
het is nu vijf maanden geleden dat ik Ad hoorde zeggen…ik hou van je schat.
ik heb nog 1 WAAROM……en dat is waarom ik niet lekker veilig bij Ad kan zijn, geen verdriet geen gemis en geen pijn meer.
sorrie voor mijn sombere bericht.
Liefs Ria
erlo94

15-03-2012 19:08

Lieve Ria,
Je hoeft je er niet voor te schamen hoor wat je schreef, herken er heel veel in wat je zegt!
En het waarom is iets waar je nooit antwoord op zal krijgen.
Toch vind ik het goed dat je de EMDR doet, ja dat zal zeker veel pijn geven maar wegstoppen is ook niet goed op langere termijn. Dus probeer vol te houden bij de therapie.
Liefs Annejet
lies49

15-03-2012 19:10

Lieve Ria,
Ik begrijp je gevoel zo goed.Ik was vandaag op de begraafplaats om een gedachtenisplaatje voor Philip uit te zoeken.Welke tekst,welk lettertype en wanneer we de as gaan verstrooien.We gaan dat doen op 4 mei,niet omdat het dodenherdenking is.Maar het was de verjaardag van zijn broer,die zelfmoord heeft gepleegd.En 4 mei was voor Philip altijd een beladen dag.Maar zijn oudste dochter zei,dan is hij eindelijk vrij.Vond ik een mooie gedachte.Maar ik loop daar dan ook met een dicht gesnoerde keel.Waarom is er zoveel verdriet op deze wereld?
Met EMDR kunnen dingen naar boven komen ,die je liever niet wil weten,maar misschien geeft het je uiteindelijk wat rust.
Fijn,dat het met je vriendin goed gaat.Maar gelijk ,begrijp ik dat je denkt,waarom zij wel en Ad niet.Het leven is niet eerlijk,vind ik vaak.Maar we moeten er toch doorheen,hoe moeilijk dat ook is.
Jouw bericht is niet somber,het is de realiteit.Jij voelt dat zo en veel van ons voelen hetzelfde.
Ik heb ook buiten gezeten,het ging iets beter dan zondag,maar dat kwam ook omdat 2 klussers een dakje aan het vervangen waren i.v.m. lekkage.daar zat ik vandaag en morgen gaan ze verder ook niet op te wachten.Maar ik wil het huis in goede staat houden ,want Philip zou dat ook gewild hebben.Maar als ik ze dan hoor fluiten denk ik ,jongens houd je mond.Ik wil rust aan m'n kop,ik ben bezig met het uitstrooien,terwijl dat nog 7 weken duurt.
Nee,de waarom's zullen nog vaak bij ons opkomen.
Liefs Lies
poosterwijck@home.nl

15-03-2012 19:37

hallo allemaal. vandaag is het hier ook helemaal mis, vanacht werd ik huilend wakker en dan het grote gemis, die lege plek naast me waar ik niet naar kijken kan, blijf op mijn eigen helft liggen , alles zo stil geen geluid , vond het dood eng het gevoel wat steeds erger word dat patrick nooit meer komt… er nooit meer ligt, mijn keel zit dicht heel de dag…. dan zo''n mooi weer, maar zo dubbel, want patrick hield zoveel van de zon, elke zonnen straal wou hij graag mee pikken na het werk en lekker buiten zijn, ik kon het niet aan om vanmiddag even buiten te gaan zitten, want dacht steeds dat wou patrick ook, heerlijk samen buiten genieten, het doet zo''n pijn dat alles nooit meer gaat gebeuren… ik ben even naar een vriendin gegaan, maar niets hielp vandaag… morgen de 16e is het 3 mnd. geleden… de moeilijkste dagen van mijn leven…. wel fijn dat het met je vriendin goed gaat, maar het dubbele gevoel is herken baar….. waarom !!!! heel veel sterkte, gr. roos
anel

15-03-2012 19:59

Lieve allemaal.
Ik ben ook zo verdrietig.
Ik krijg ook al last van angstaanvallen.
Heb een hekel om naar bed te gaan.Het wordt steeds erger,ben er wel uit geweest,maar
vond het vreselijk.
Wat is het toch moeilijk en het wordt alleen maar erger.
Heel veel sterkte en liefs en een knuffel van Anel voor jullie allemaal.
Jo

15-03-2012 22:42

Lieve allemaal,
Ja het verdriet is er altijd, ook bij mooi weer.
Twee jaar geleden, mijn man verheugde zich zo op het voorjaar na die lange winter en toen het eindelijk zover was ja.. toen kreeg hij te horen dat hij kanker met uitzaaiïngen had.
Dus wat zegt mij de lente…helemaal niets.
Misschien dat jullie het wel kennen, maar ik las het en dacht, Ja zo voelt het en ik denk dat dat voor iedereen hier geldt
Zeven maal om de aarde te gaan
als het zou moeten op handen en voeten
zeven maal om die ene te groeten
die daar lachend te wachten te wachten zou staan
Zeven maal over de zeeën te gaan
schraal in de kleren wat zou het mij deren
kon uit de dood ik die ene doen keren
zeven maal over de zeeën te gaan
zeven maal om met z'n tweeën te staan.
Liefs Jo
MarionW

15-03-2012 23:22

Lieve Jo,
Wat is dat toch een prachtig gedicht van Ida Gerhardt, het geeft precies weer wat we voelen. Als ik het lees, springen de tranen in mijn ogen. Ik heb het niet snel bij muziek, terwijl dat bij veel mensen het verdriet triggert, maar ik hoef maar een mooi gedicht te lezen en het is raak.
Veel liefs,
Marion
Marjolijn

15-03-2012 23:25

Lieve mensen, Jo, mooi gedicht is dat he, het stond op een van de kaarten die ik kreeg toen Pierre was overleden, toen kon ik het alleen met tranen in mijn ogen lezen en nu weer…..het is zo he, we zouden er ik weet niet wat voor over hebben om onze lieverds terug te halen, ik zou zo naar de andere kant van de wereld kruipen als dat zou helpen.
De lente doet ons vooralsnog geen goed he, ik word er soms ook weer een beetje labiel van. Ik dwing me toch om buiten te gaan zitten en de warmte van de eerste zonnestralen op mijn gezicht te voelen, en ik voel dan ook dubbel de leegte naast me, en als je zo stil in de zon zit komen ook onherroepelijk de herinneringen, soms is dat fijn en soms niet, dan heb ik geen rust en ga ik weer wat doen. Het is nu bijna 10 maanden geleden, en ik merk wel dat ik toch wat meer rust krijg, wel nog steeds met ups en downs maar langzaam gaat het toch wel vooruit.
Hoiud vol, lieve mensen, heel langzaam zal het ooit toch beter gaan.
Pierre vroeg zich nooit af waarom hij die rotziekte moest krijgen, hij zei altijd: het is niet de vraag waarom ik, maar meer waarom ik niet…..waarom zouden zoveel mensen ziek worden en ik niet…..op het waarom zullen we helaas nooit een antwoord krijgen, er is zoveel ellende op de wereld zonder dat we daar een reden aan kunnen hangen. Ik probeer toch maar van elke dag zoveel mogelijk te maken, en ik weet zeker dat dat bij julie op een gegeven moment ook weer gaat lukken, heb daar vertrouwen in en geef de moed niet op.
Heel veel liefs Marjolijn
lies49

16-03-2012 08:29

Lieve Jo,
Ja wat een mooi gedicht.Ik ken het ook en het is zo waar.Ik kan dit ook niet lezen,zonder te huilen.Maar onze lieverds zitten in ons hart,daar ben ik van overtuigd.
Liefs Lies
Nanneke

16-03-2012 12:30

weg

Verdriet

Ria

erlo94

lies49

poosterwijck@home.nl

anel

Jo

MarionW

Marjolijn

lies49

Nanneke