Lente?

  • lies49

    Lieve allemaal,

    Ja en dan is het lente met mooi weer.Eindelijk de zon.Ik had het idee,wanneer de zon maar eenmaal gaat schijnen,zal ik me wel beter voelen.Nou,dat viel even tegen.Ik heb zelden het gemis en verdriet zo sterk gevoeld als nu.Anders waren we gisteren gaan wandelen,fietsen noem maar op.Vorig jaar heb ik na Philip's overlijden(1 juli) nooit meer thuis buiten gezeten,dus gisteren dacht ik,kom op naar buiten en zitten.Het was een ramp,terwijl Philip zelf nooit buiten zat.Het liefst was ik naar bed gegaan en onder het dekbed gekropen.Vorige week voelde ik me nog redelijk,maar nu is het helemaal mis.Ik heb het gevoel of ik van binnen opgevreten word van verdriet en gemis.Wat kan het toch op en neer gaan.Ik heb iemand eens horen zeggen,je moet alle seizoenen meegemaakt hebben en dat zal wel waar zijn.Ik wil weer terug naar de winter,veilig en bekend.Maar ook hier moet ik doorheen.Wat is rouwen toch een proces met onverwachte momenten van diepe dippen.

    Ik voelde me op m'n trouwdag vorige week beter,dan nu.Juist dat onverwachte nekt me.

    Denk je een stap vooruit gemaakt te hebben,donder je weer naar beneden.

    Maar we gaan maar weer door.

    Liefs Lies

  • Nanneke

    weg

  • anke1967

    He lieve Lies .

    Zo gaat het ook vaak , wat stappen naar voren en als je dan net denkt , heeeeee , komen die rottige stappen weer terug .

    In de loop van de tijd , hoe lang dat duurt ? , gaat het steeds meer opwaarts .

    Genieten van dat zonnetje komt wel weer , maar je zou het als zo graag anders willen he !

    Zo die enorme wereld om je heen met het volle plezier tegemoet treden.

    Een dikke knuf voor je .

    anke

  • MarionW

    Lieve Lies en andere lezers,

    Wat je schrijft is heel herkenbaar. Ik heb ook moeite met dit nieuwe seizoen, hoe mooi het buiten ook is. Ik had me de afgelopen wintermaanden aangewend om zo gauw het donker werd de gordijnen dicht doen, ochtendjas aan en dan hoefde ik van mezelf helemaal niets meer, alleen maar onderuit op de bank. Maar nu worden de dagen langer en heb ik het idee dat er meer van me verwacht wordt, dat ik weer mee moet draaien. Als alles zijn gangetje gaat, kan ik het net aan, maar er moet niet te veel veranderen of misgaan. Momenteel is Rocky, mijn kat van 10, behoorlijk ziek en daar maak ik me flink zorgen over.

    Maar goed, de zon schijnt en we proberen er weer wat van te maken. Na moeilijke dagen komt er altijd weer een dag dat het beter gaat, daar vertrouw ik maar op.

    Veel liefs,

    Marion

  • Marjolijn

    Lieve mensen, ja juist de lente is het seizoen van nieuw, van voorbode van zomer, van plannen, vakanties, weer lekker naar buiten, inderdaad gordijnen open en het huis luchten, en juist dan is je maatje er niet en moet je daar alleen doorheen. Dat maakt het des te confronterender. Veel mensen voelen ook juist in de lente zich het meest depressief, meer nog dan in de grijze winter wat je eigenlijk zou verwachten. Ik voel het ook hoor, Pierre en ik zijn in de lente verliefd geworden, en hij is in de lente overleden. Dat maakt het op dit moment ook niet direct tot mijn favoriete seizoen, al vind ik nog steeds dat de wereld er wel beter uitziet als de zon schijnt. Ik zat gisteren ook buiten en ik had ook even het gevoel dat de muren (de schutting in dit geval) op me afkwamen. Ik ben dus maar gauw op mijn fietsje gestapt en naar het kerkhof gereden, goed voor de beweging en ik was al een week niet geweest, dus 2 vliegen in 1 klap. Daarna ging het wel weer. En ook gewoon het wisselen van de seizoenen geeft in het begin ook extra stress, weer een ander ritme en weer een ander seizoen dat je voor de eerste keer alleen gaat doormaken. Heel begrijpelijk dus LIes, dat je hierdoor werd overvallen.

    Ik denk dat net als de andere seizoenen dit ook gaat wennen voor ons allen, en hopelijk gaan we toch een beetje genieten van wat zonnestraaltjes.

    Veel sterkte en veel liefs Marjolijn

  • Ria

    Lieve Lies en anderen

    Inderdaad LENTE de tuin in?

    Ad was altijd in de tuin bezig, en nu lijk ik wel gek, elk stukje onkruid wat ik zie MOET weg, vreselijk

    vermoeiend allemaal, het gevolg is dat ons tuintje er nu stralend uit ziet……maar zo voel ik het ook niet.

    de winter was lekker veilig, inderdaad op tijd alles dicht en coconnen.

    Elk jaar kochten we wat eenjarig spul, maar ik denk niet dat ik dat op kan brengen, ik probeer wel Ad's

    tuintje zo schoon mogelijk te houden, maar dit meer omdat ik nergens rust kan vinden.

    Ook mijn huis blinkt aan alle kanten, ik ben nog nooit zo actief geweest als de laatste vier maanden,

    de onrust in me raak ik maar niet kwijt…….vreselijk vermoeiend.

    Maar helaas we moeten ook die lente en zomer door.

    Nog steeds heb ik 1 grote wens, ik hoop dat die snel in vervulling gaat dan heb ik RUST.

    Sterkte allemaal

    Liefs Ria

  • anel

    Lieve Lies.

    Heel veel sterkte van mij,liefs van Anel.

  • poosterwijck@home.nl

    ja ook mij overviel vandaag het , vanmorgen dacht ik ,nou lekker wat zonnenschijn de lente begint, maar ineens kwam dat gevoel van… wat had patrick het heerlijk gevonden zo''n dag, ja die hield van de zon en dan samen lekker in de tuin dingen doen en aan zijn mooie vijver zijn trots de mooie koi-karpers , alles gaat groeien en bloeien de zon straalt maar de glans is eraf … voor mij… gr. roos