bijna 4 jaar geleden,mis hem zo

ria

09-03-2012 11:09

Alweer bijna 4 laar geleden ,maar mis hem zo.
voor 4 jaar terug waren we lekker bezig om met de camper weg te gaan.
was de laatste reis voor bart met de camper.
in juni 2008 stonden we aan het noord- oost zee kanaal.
daar kreeg bart toen een hersen infarct.
5 weken later is bart overleden.
heb er moeite mee om alles alleen te doen.
bart en ik deden alles samen.
3 jaar lang zelf nog gevochten, met 30 kuren in 18 maanden tijd.
voor mij was het op dat moment. ik hoeft ook niet meer.
maar je kan het je kinderen en kleinkinderen niet aandoen.
op dit moment gaat het redelijk goed met mij.
lees heel veel berichten hier,krijg ik veel steun van.
je besef hierdoor dat er nog zoveel andere zijn, met het zelfde verdriet.
zijn er misschien nog alleen staande vrouwen in de omgeving van apeldoorn.
kunnen we samen over het verlies praten.
zelf probeer ik wel wat van het leven te maken.
heb nog steeds de oude camper, waar ik elk jaar toch mee weg gaat.
maar alleen is maar alleen.
hoop voor alle mensen die hun partner hebben verloren, dat straks voor ons allen ook weer een zonnetje zal gaan schijnen.
heel veel sterkte en veel liefde
groetjes ria
Jo

09-03-2012 12:26

Lieve Ria,
Zo ongeveer drie weken geleden heb ik deze site met prikbord ontdekt en vanaf die tijd is iedere dag bijna het eerste wat ik doe, even kijken of er nog weer nieuwe verhalen bij gekomen zijn.
Verhalen van mensen die net als ik nog zo veel verdriet hebben en die even kwijt willen.
Het begrip hier doet zó goed, ik durf bijna te zeggen dat ik in mijn naaste omgeving zoveel begrip niet ervaar.
Je moet maar door en flink zijn.
Het is niet niks wat je allemaal meegemaakt hebt vreselijk, zo kort na het overlijden van je man zelf zo ziek worden,
Ik vind het geweldig knap van je dat je alleen met de camper er op uit trekt, zelf heb ik na het overlijden van mijn man de mooie nieuwe caravan verkocht, we hadden hem pas een paar jaar,kon het niet opbrengen alleen te gaan.
Kan nog steeds bijna niets wat ik met hem samen deed, het wordt volgende week twee jaar geleden dat we te horen kregen wat mijn man had.
Hij heeft toen nog vier maanden geleden, geleefd kun je dat niet noemen en augustus 2010 is hij toen overleden.
We moeten verder met ons leven maar ik weet nog steeds niet hoe.
Goed idee van jou om alleenstaanden te vragen voor een treffen, zou er direct voor te vinden zijn, alleen kan ik er geen gehoor aan geven v w de afstand.
Ik hoop dat het je lukt en er mensen in meegaan.Lotgenotencontact is zo heilzaam.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht.
Liefs Jo
lies49

09-03-2012 20:17

Lieve Ria,
Wat moet jij een sterk mens zijn om ook nog een kanker te overwinnen Op zulke momenten mis je je man het meest..Ik weet niet of ik de moed zou hebben om al die behandelingen te ondergaan.En dat je ook nog met de camper op stap gaat.Ik ga het eerste jaar ,denk ik helemaal niet op vakantie.Misschien in de herfst naar de waddeneilanden,maar dat is het dan ook wel.
Schrijf maar op dit prikbord,het gemis is herkenbaar en het kan helpen om alles op te schrijven.
Liefs Lies
ria

10-03-2012 10:29

lieve Jo en Lies,
bedankt voor jullie reaktie,
ook ik heb hier op het prikbord heel veel steun gehad.
het is best wel moeilijk om wat te ondernemen, maar zomers trek ik er met de camper op uit.
thuis zit je ook maar alleen en onderweg kom je altijd camperaars tegen.
probeer toch wat te ondernemen, jullie mannen zouden dat zeker gewild hebben.
sluit je niet af voor andere en kom voor je zelf op.
ook ik heb een zware tijd achter de rug, maar ondanks alles mag ik dankbaar zijn.
we moeten aan de mooie dingen en de tijd denken, die we samen met onze mannen hadden.
natuurlijk blijf het gemis er altijd, maar ik kan nu weer lachen om wat we samen meegemaakt hebben.
de eerste jaren voelde ik mij schuldig als ik had gelachen.en was vaak boos op alles.
nu gaat het een stuk beter.
wens jullie heel veel sterkte
lieve groet Ria

bijna 4 jaar geleden,mis hem zo

ria

Jo

lies49

ria