Voor Iedereen!!

  • Carin Passé

    Beste Allemaal,

    Allereerst wil ik zeggen dat ik het heel knap vind van iedereen om hier op het prikbord over de persoonlijke verlies en verdriet te praten. Ondanks dat het anoniem is, zal zeker niet iedereen het zomaar durven.

    Ik leef ook met iedereen mee en wil iedereen heel veel sterkte toe wensen.

    Wat ik heel veel lees hier, is dat er gezegd word, ‘je moet toch door’ ! Natuurlijk, dat is waar, maar leggen we daar voor onszelf tegenwoordig niet te veel druk op? Geven we onszelf nog wel de tijd of kans om te mogen rouwen? Het verliezen van één van onze dierbaren heeft zijn impac , en daar mogen we verdrietig om zijn, het is heel natuurlijk dat we daar een rouwverwerkings tijd voor nodig hebben. Bij de één is dat kort, maar bij een ander wat langer, dat is heel persoonlijk en hoef je je niet voor te schamen. Dus laat het verdriet er zijn, loop er niet voor weg. Dan verstop je het alleen maar , maar wat er zit , zal er toch uitmoeten om je weer volledig oké te voelen.

    Gun jezelf iedere dag de tijd om even te rouwen. Dit kan op heel veel verschillende manieren, vind het manier wat voor jou het beste werkt.

    ( bv muziek draaien waar jullie samen naar luisterden, in een fotoboek kijken, iedere dag in een speciaal ‘herrineringsboekje’ iets over de persoon opschrijven, dit hoeven niet persee leuke dingen of positieve eigenschappen te zijn, want de overledene had ook mindere kanten. Misschien een leuk sierdoosje maken/kopen met allerlei herrineringen erin waar je elke dag even inkijk).

    Het belangrijkste is, dat je een manier vind wat voor jou helpend is. Trek je hierbij niks aan van wat andere zeggen. Het gaat om jou, en jij hebt het recht om te mogen rouwen. Gun jezelf dat ook!!

    Probeer voor jezelf manieren te bedenken wat kan helpen om de pijn draaglijk te maken. Hoe kan jij zelf er voor zorgen dat de pijn minder wordt zonder er volledig voor weg te lopen? Het antwoord hierop weet alleen jijzelf en dat kan niemand anders voor je bepalen.

    Heel veel sterkte aan iedereen

    liefs Carin

    kindercoach-lelystad

  • Ria

    Lieve Carin

    Wat een mooi geschreven stuk, dank je wel, het is inderdaad waar, we proberen ons voor de buitenwereld

    zo groot te houden, maar ik ben eigenlijk zo verdrietig, het gemis is zo groot.

    Toevallig had ik net een moeilijk moment, zo maar ineens overviel me zoveel verdriet, toevallig was mijn dochter

    er even en sorrie maar die weet er dan niet mee om te gaan en probeer het dan maar eens uit te leggen

    wat ik wel probeerde, maar dat was huilen en als maar huilen, dan komt er ook geen zinnig woord meer uit,

    ze snapt dan niet dat ze me maar even moet laten huilen.

    Ad mijn lieverd is 14 oktober plotseling overleden aan een hersenbloeding, ik kan dat geen plekje geven.

    het gemis is er elke dag, en ik probeer echt dingen te ondernemen, maar o het is zo moeilijk.

    Gelukkig snappen we elkaar op het prikbord, maar als je diep in mijn hart kijk dan is mijn grootste wens

    om lekker veilig naar Ad te mogen gaan, ik ben moe, moe van het verdriet en moe van de pijn.

    Mijn herinneringen met Ad zijn gelukkig alleen maar fijn, maar veel te kort, we hebben maar acht jaar

    samen mogen genieten van ons geluk.

    Liefs Ria

  • Alice Gerritsen

    Heel herkenbaar Carin is de uitspraak dat het leven doorgaat.

    Ik vind dat dooddoeners,hoe wrang dit in deze context onbedoeld ook klinkt.

    Het is belangrijk als buitenstaander die een rouwende bezoekt om in het moment te blijven.

    Liefs en kracht toegewenst,

    Alice