Lieve allemaal,
Vandaag geen goede dag, vandaag 2 weken geleden, mijn moedertje, ze is er niet meer.
Zo raar, dat ik niet naar haar toe kan gaan, nooit meer, zo hard, geen zorgen, ik mag niks meer voor haar doen.
En ik zorgde zo graag voor haar, ze had zo graag jam op de boterham, dan maakte ik zelf wortel-jam of wat ze ook voor smaakje
wilde, als ze wat nieuws wilde, samen naar de winkel, nu hoef ik haar rolstoel nooit meer te duwen, mocht het maar wel zo zijn, 1keertje maar.
Afgelopen zondag 2 weken geleden, zat ik samen met haar in het restaurantje van de verpleeghof, ze was net uit de zondagsmis,
We zitten samen aan een kopje thee, en ze zegt tegen mij: oja kind voor dat ik het vergeet, over een week of 2 is hier carnaval in het gebouw,
en ik wil BANAAN worden, ze verkopen die pakjes bij de Aldi, en een gele mallot moet er ook bij.
Haar laatste wens wilde ik dinsdags gaan vervullen, inplaats daarvan zat ik aan haar sterfbed.
Waarom heb ik gefaald, waarom mocht het niet meer zo zijn, waarom, waarom…..
Het valt me zo zwaar…………….
Dag lieve mensen, ik hoop zo van harte dat jullie dag vandaag beter is dan de mijne.
Sandra.