doorgaan

jeanettekuipers

16-02-2012 17:01

Hallo lotgenoten,
Weer even op de computer, en de berichtjes lezen.Wat zijn er toch een hoop lotgenoten!
Dat realiseer ik me pas als ik op deze site ben, want in mijn dagelijks leven ken ik er niet een.Het is nu ruim 7 maanden dat ik alleen verder moet, en het doorgaan kost wel veel hoor. Werken, eten slapen, en maar bezig zijn, dat is hoe mijn leven er nu uit ziet.
Ze zeggen dat je door moet gaan, nou dat doe ik ook hoor!!! Maar eigenlijk vind ik er niets meer aan. Het is allemaal zo doelloos en leeg.
Alles kost ook zo veel energie,ik wordt er doodmoe van. Ben heel lang positief geweest maar merk dat ik nu wat zak, in mijn stemming.
Miisschien ook te maken met het feit dat mijn moeder nu ook nog in het ziekenhuis ligt, ik mijn dochter begeleid naar een nieuwe woonsituatie , met alles wat daarbij komt kijken, en vervolgens zo eenzaam kan zijn dat je niet weet waar je het zoeken moet. ook zo het samen doen en elkaar hulp bieden mis ,op dit moment.
Maar dit gezegd hebben en het even luchten, moet ik toch weer gewoon doorgaan. Ga dus nu maar eten koken.
Liefs voor jullie allemaal
Jeanette
Ria

16-02-2012 17:13

Hoi Jeanette
Inderdaad in mijn omgeving ken ik ook niemand die zijn lief is verloren, en hier zijn er toch genoeg,
eigenlijk veel te veel.
Ook ik ga elke dag gewoon door, we hebben toch geen keus we moeten wel, het is van ons pas vier
maanden geleden, maar inderdaad het gemis is niet minder alleen maar erger.
Ik kan me voorstellen dat nu met je Moeder in het ziekenhuis dat je dat had willen delen,
eigenlijk kunnen we er niets bij hebben, we hebben onze energie zo hard nodig, maar daar wordt
Niet naar gevraagd.
Ook ik vind het leven niet meer leuk.
Liefs Ria
erlo94

16-02-2012 18:29

Hoi Jeanette,
Ja dat doorgaan he, daar heeft iedereen het altijd maar over, maar dan denk ik, wat doen we nu dan?
We gaan toch al door?We zijn toch al …..maanden/weken verder?
Ik vind het zo overbodig die uitspraak, maar ja.
Ja wat je zegt, als je dan weer dingen op je pad hebt, zoals je moeder in ziekenhuis en dochter begeleid wonen, dan is het al te veel, je kan niks delen etc.
Helaas weten we allemaal hier wat het is en hoe het voelt en het zit vaak juist in de kleine dingen van de dag.
En nee mijn leven is totaal anders dan met Johan, inderdaad niet zo veel aan meer, eigenlijk helemaal niet, maar ja, ik heb geen keus.
Monique

04-03-2012 19:51

Ook ik vind mijn leven totaal anders. Ik vind het helemaal NIKS. Dat je de hele tijd maar BEZIG moet zijn/blijven. Want als je dat niet doet…..is de kans van instortten nabij. In mijn situatie, is er niemand die begrijpt wat ik doorsta en dat ik vecht om de zin in het leven te blijven behouden. Ik denk (tenminste) dat er velen zijn die natuurlijk ook weleens denken………ik wil er mee kappen. Tenminste, ik heb daar wel eens last van als ik even niet meer met mijn gevoelens overweg kan. Niet dat ik de keus zou maken……….maar alleen dat die gedachte bij me opspeelt, vind ik al erg genoeg. Zo ben ik niet en zo ben ik nooit geweest. Ik ben altijd oplossingsgericht……….maar dit valt niet op te lossen. Ik moet accepteren dat mijn Lief niet meer “hier” is. En dat heb ik ook gedaan………….maar het gemis is zo GROOT! Hij was mijn maatje, soulmate! Als ik verdrietig was dan was hij degeen die mij steunde en zei “Het komt wel goed, Schatje”. En NU, juist NU ik het grootste HARTZEER heb, is hij er niet om tegen mij te zeggen “Het komt wel goed, Schatje”. Natuurlijk weet ik dat het goed gaat komen. Ik verlang naar het moment dat dit verdriet me niet meer zal vloeren. Ondertussen zet ik stapje voor stapje mijn weg voort. Afgelopen jaar ben ik als zelfstandige gestart en probeer daar het beste van te maken. Ik ben een persoon die altijd slaagt………dus nu ook. Alleen moet ik geduld met mezelf hebben……..stapje voor stapje.
Voor degeen die ook een geliefde moet missen………….hééééél veel sterkte. We komen er wel, we zijn STERKER dan we denken.
Heel veel Liefs!
Ps. Mijn lief is nu 1 jaar en 8 dagen in HEAVEN, en ik hoop zo dat hij het naar zijn zin heeft.
Monique

04-03-2012 21:05

PS. Bedenk altijd………….Ik ben niet de eerste die dit meemaakt! Er zijn mij miljoenen voor gegaan en zij hebben het ook gered. Koop daarom zo nu en dan een prachtige bos bloemen voor JEZELF met de mededeling: “Ik heb veel meegemaakt……maar ”IK STA NOG STEEDS RECHTOP"
Ladies Power …… We didn't know our own strenght………. we zijn OER sterk!
Doe ik ook! En die bloemen staan moooooooiiiiiiiiii, als ik er naar kijk bedenk ik elke keer maar weer hoe sterk ik ben.
poosterwijck@home.nl

05-03-2012 11:11

ja we moeten door… we moeten zoveel… en ook wij samen stonden altijd sterk en dan zei patrick altijd het maakt niet uit roosje als er wat was… want samen kunnen we alles aan… ja samen maar er is nu geen samen meer.. nooit meer… en dat maakt me bang dat woord nooit… is zo oneindig … gewoon eng ik kan er niets mee… ik weet we moeten door en een weg zien te vinden maar hoe!!!!! ik ben ook altijd heel positief, en kan veel aan maar toen was mijn lief,mijn maatje mijn alles hier nog , voor onze dochter moet ik door ze is nu 16jr. heb hier even mijn hart wat kunnen luchten, jullie allemaal ook veel liefs en sterkte ……gr. roos
tavale@live.nl

05-03-2012 11:30

Hoi Monique
Wat heb je dit mooi geschreven. Daar valt niks tegen in te brengen zo'n peptalk.
Toevallig heb ik Zaterdag eens gek gedaan en 4 grote bossen bloemen neergezet. Ik ga je raad zeker opvolgen. WAT ZIJN WE STERK HE.
Liefs Theresexxxxxxxxx
Marjolijn

05-03-2012 12:44

Lieve mensen,ja inderdaad, we kunnen veel meer dan we zelf denken en dachten, en inderdaad, we doen niks anders elke dag dan doorgaan, soms met de moed der wanhoop, maar er is geen ander alternatief.
Dat met die bloemen doe ik ook, ik heb nog nooit zo vaak bloemen in huis gehad als de laatste 9 maanden, het staat ook net wat aangekleder en leuker, en het is een reminder dat wij er in ieder geval nog zijn en doorknokken.
Veel liefs aan iedereen,
Marjolijn

doorgaan

jeanettekuipers

Ria

erlo94

Monique

Monique

poosterwijck@home.nl

tavale@live.nl

Marjolijn