Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
anel
Lieve Ria.
Ik begrijp,wat je bedoelt hoor.
Je krijgt een knuffel van mij,liefs van Anel.
Jammer genoeg helpen de pillen bij mij nog niet.
Ik herken het helemaal Ria, ik had het toevallig pas nog over met iemand.
Ik zeg ook, ik ben bang dat ik dingen vergeet, zijn stem, dingen die we deden, natuurlijk wel veel, maar het raakt steeds verder weg.
Wat fijn dat je zijn stem op je iphone hebt staan! Ik heb wel de trouwvideo maar dat vind ik dan nog te heavy om te kijken hoor.
Maar net wat je al schreef in t begin, ik ben ook bang om steeds meer dingen te “”vergeten“”'van Johan.
As vrijdag de 17e zou hij 58 jaar geworden zijn, dus weer pittige weekje zo.
Liefsss
Dank je Anel, jammer dat je pillen nog niet werken, je krijgt van mij een knuffel terug.
Ja Annejet, ik weet het de 17e zal voor jou een moeilijke dag worden, maar je mag huilen hoor.
Ik kan ook nog niet luisteren naar de stem van Ad, maar ik heb hem en als ik eraan toe ben dan weet
Ik dat ik kan luisteren.
Net als jij op jou tijd naar jullie trouwvideo kan kijken, toch fijn om te hebben vind je niet.
vreemd hoor dat ik volgend jaar zou kunnen denken……hoe sommige dingen ook al weer gingen,
daar schrok ik van, ik wil niet dat ik dingen ga vergeten, daar was mijn lieverd te lief voor.
Vandaag heb ik een mooi rood hart bij hem opgehangen en twee plantjes met rode hartjes neer gezet
en een kaars in de vorm van een hart, maar dat was huilen hoor, bah wat mis ik mijn schat toch.
Soms denk ik, hier kom ik nooit overheen.
Liefs Ria
Lieve mensen, Ria ik denk dat je de dingen van Ad die je bij je wil houden niet gaat vergeten, bij mij is het juist zo dat hoe langer het geleden is, hoe meer dingen ik me weer herinner, hoe meer rust je krijgt hoe meer dingen er weer boven komen. Ik hoor hem af en toe weer dingen zeggen, op zijn speciale manier, dat had ik vlak na zijn overlijden niet, toen had ik juist het gevoel dat ik niet meer wist hoe zijn stem klonk, dat komt weer allemaal terug, maar meer op een fijne manier, als lieve en mooie herinneringen,waarbij je tranen in je ogen krijgt maar waarom je ook kunt (glim)lachten. Dus wees niet bang lieverd, hij zit zo diep in je hart, je zult hem daar ook altijd in meenemen. Hij gaat echt niet vergeten worden.
heel veel liefs Marjolijn
Lieve Ria,
Ik denk,soms weleens aan het liedje:ik zou je in een doosje willen doen en heel goed bewaren.Philip zit niet in een doosje,maar in mijn hart.En iedere keer op het meest onverwachte moment kan er een herinnering boven komen.En dat is na 7 maanden nog net zo,als na 4 maanden of 1 maand.En dat gevoel,dat hij altijd bij je is,dat gevoel heb jij vast ook.Ja,het verdriet is er.Is soms enorm en zwakt dan weer iets af.Wat ik erger vind,dat ik soms denk ben ik de enige die hem mist.Soms is het net of hij in opgelost is voor anderen.Hij,die altijd voor iedereen klaar stond.Je hoort niets meer en dat vind ik hem voor hem zo verdrietig.
En laat het verdriet er zijn,laat je tranen gaan.Ad is iedere traan waard.Wanneer je zo van iemand gehouden hebt,is het verdriet ook erg groot.Neem er de tijd voor en vecht er niet tegen.Eens zal er een bepaalde rust komen,daar vertrouw ik op.Wanneer? Ik weet het niet,maar we laten de tijd gaan en blijven onze lieverds herinneren.Dat gaat nooit meer weg.
Nanneke,fijn voor jou dat de medicijnen gaan werken.Voor Anel,jammer dat het bij jou nog niet te merken is,maar ik hoop dat je doorzet.Annejet,een verjaardag is en blijft een moeilijk moment.Hij krijgt dan een leeftijd,die hij zelf niet meer meemaakt,Vond ik zelf heel bizar.
Lieverds allemaal een beetje fijne dag.
Liefs Lies
Lieve Allemaal
Ja Marjolijn ik denk dat je gelijk hebt, als het wat rustiger in mijn hoofd is dan geloof ik dat het zo gaat
zoals jij schrijft, natuurlijk blijft hij in mijn hart zitten maar ik moet het eerst accepeteren en daar heb ik
nog steeds moeite mee, ik raak in paniek als ik echt door ga denken.
En ik kan nog steeds niet praten over die bewuste dag.
Lieve Lies, ouderwets liedje, was van Donals Jones geloof ik, maar inderdaad ik had Ad in dat doosje
willen doen en wij natuurlijk allemaal onze lieverds, geloof me hij zit zo diep in mijn hart die kan daar nooit
meer uit.
Ik geloof inderdaad dat het pijn doet als er niemand meer over Philip praat, dat is bij mij verschillend
en soms heb ik zelf behoefte om iets over Ad te vertellen, gisteren b.v. had ik een Valentijn plantje gebracht
bij mijn vriendin met blaaskanker en toen kwam haar dochter binnen, die zag ik weer voor het eerst na
Ad's overlijden, eerst janken natuurlijk en toen over Ad gepraat, ik hou het dus zelf bespreekbaar.
Bah ik maak me wel zorgen over mijn vriendin, 2 maart gaan ze haar opereren en als het foute boel is
maken ze haar gelijk weer dicht, anders gaat haar blaas eruit en haar blindedarm en haar baarmoeder
en een eierstok…..klinkt niet goed hè, ze ziet ook heel grauw, dit soort dingen kunnen we toch niet handelen?
Maar ik ben er voor haar, ze is ook weer zo blij dat het is opgelost tussen ons en ik natuurlijk ook.
Liefs Ria
Lieve mensen, ja Lies, dat is waar wat je zegt over die verjaardagen. Het lijkt me ook zo'n vreemd idee dat wij ouder worden, en dat we onze mannen en vrouwen blijven herinneren zoals ze waren op de leeftijd dat ze overleden. Straks zijn wij een stuk ouder dan onze mannen en vrouwen. Dat vond ik tijdens Pierre zijn ziekte ook zo bizar, het leek, zeker op het laatste, of hij in heel korte tijd veel ouder was geworden, normaal wordt je samen oud en ga je er samen ouder uitzien, dat ging bij hem door zijn ziekte en de pijn in een paar weken tijd. Tijd doet gekke dingen in dat opzicht………maar tijd zal ons ook helpen om het verdriet te verzachten, inderdaad wanneer weten we niet, maar daar moeten we maar op blijven vertrouwen.
Veel liefs Marjolijn
Hoi Ria,
Ik heb nu precies hetzelfde.. Mama is nu 3 maanden geleden overleden en ik ben zo ontzettend bang om iets te vergeten. Het lijkt soms wel of ik nu soms al niet goed meer weet hoe ze zou reageren,
Of de tijd van haar ziekte heb ik ook heel veel moeite om belangrijke dagen en gesprekken enzo van terug ge halen. Had jij dit ook? Hoe ben je er mee om gegaan? Heb je veel opgeschreven om het niet te vergeten? Of andere tips?
Ben zo bang om iets te vergeten. Hoe kan het dat ik nu al belangrijke fijne gesprekken ben vergeten 
Groetjes,
Hallo M
Gecondoleerd met het verlies van je Moeder.
Ik kan ook de dag dat Ad overleed niet meer herinneren, Ad overleed plotseling, ik heb niet eens afscheid kunnen nemen,
dat je je weinig meer kan herinneren begrijp ik heel goed,probeer de mooie herinneringen van voor haar ziekte terug te halen, dat probeer ik ook, ik schrijf nog steeds heel erg veel, mij doet dat heel goed, ik schrijf b.v.elke dag wat ik gedaan heb aan Ad, dat geeft mij een bepaalde rust, probeer dus eens te gaan schrijven, Ad is nu 16 maanden geleden overleden en als ik nu terug lees, gaat het toch iets beter met me.
Maar dit grote verdriet en gemis vind ik eigenlijk teveel voor een mens om te dragen, ik leef nu en doe allerlei dingen, ik ga veel weg, maar het plezier of het genieten is weg, ik weet niet of dat ooit nog terug kan komen.
Ik hoop dat je iets kan met mijn berichtje, ik wens je heel veel sterkte, ik kan je ook nog vertellen dat de scherpe kantjes er een beetje vanaf gaan.
Liefs Ria
Hallo Lieve M,
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je lieve moeder. Ik kan je vertellen dat ik dat gevoel ook had toen mijn Lief overleed na zijn ziek zijn. Ik kon me nog geen eens leuke momenten herinneren…… Het was zo druk en warrig maar ook stil in mijn hoofd…….. zo overspannen dat herinneringen niet de ruimte kregen om door te komen.
Ik heb me daardoor ook heel alleen gevoeld omdat ik me weinig kon herinneren. (alleen de beelden van de afgelopen slechte weken bleven overeind….verwerking)
Ik heb ook geworsteld met doorgaan in het leven en mijn Lief niet in gedachten hebben, of vluchtig in gedachten. Als ik dit besefte greep ik snel weer naar het “verleden”…de tijd dat ik samen was met mijn Grote Liefde. Zo tegenstrijdig: hoe ga ik om in het HEDEN met het VERLEDEN?! Een verleden die zo belangrijk en liefdevol voor me is.
Gisteravond lekker een wandeling gemaakt in het park en heb ook de tijd genomen om even te gaan zitten.
Ik vroeg me echt af hoe om te gaan met het Heden en Verleden. En ik kreeg mijn antwoord….
Mijn conclusie:
Ik ga verder en maak nieuwe herinneringen samen met mijn Lief! (voor mij leeft hij nog, bevindt zich alleen in een andere dimensie/Heaven)
Ik voel hem met regelmaat om mij heen. Dus m.a.w. hij is er nog, waarom dan continue teruggaan naar het verleden als mijn Lief zich in het Heden bevindt?
Ook voor hem gaat het leven door (Heaven). Ik weet dat hij altijd al superblij voor mij was als het mij goed ging……..dat wenst hij nu helemaal voor mij in het HEDEN!
Ik begrijp het nu dan ook veel beter als men zegt, dat mijn Lief graag zou zien dat ik GENIET van het LEVEN (
Ik voel bijna elke dag wel even zijn aanwezigheid (NU OOK !)
Dus nieuwe herinneringen met mijn Lief maar dan op een heel andere manier.
Ik word deze maand 46 en ga er alles aan doen om mijn wensen te doen uitkomen en als het zo mag zijn zal er ook plaats zijn in mijn hart voor nieuwe liefde.
Maar dat zien we dan wel weer……..ik blijf lekker praten met mijn Special Angel, mijn Lief, over mijn doen en laten. En dat zal nooit wijzigen. Ik zal hem nooit vergeten en kan hem nooit vergeten……..de kracht van de LIEFDE kent géén grenzen. De Liefde tussen mij en Marco is er altijd al geweest en leeft voort….in het Heden. <3
En het aller belangrijkste wat mij is meegeven in mijn rouwproces door mijn consulente toen van Humanitas:
* NEEM de tijd om te rouwen. Huil als je moet huilen (lucht altijd een beetje op om weer een stukje verdriet er uit te gooien/los te laten),
* Slaap als je wilt slapen. (verdriet hebben vreet energie)
* Ga niet voldoen aan de verwachtingen van anderen. Ieder beleeft zo'n groot verlies op zijn eigen manier. VOEL JE DUS A.U.B. niet schuldig als je je (wéér) afmeldt.
(rouwen is voor mij een rollercoaster van Pieken en Dalen…….en die dalen kunnen je soms gewoon overvallen, terwijl het 3 min. geleden nog FANTASTISCH ging)
* Probeer toch leuke dingen te doen. Al is het maar voor een half uurtje.
* Eet goed….(al is het alleen maar groenten met of zonder een stuk vlees of vis)
Lieve M, ik wens je heel veel sterkte toe, maar weet ook dat jij sterker bent dan je denkt.
Heel veel liefs,
Monique
