Lieve Allemaal
Herkennen jullie dit ook?
Ik ben zo bang dat ik iets van Ad ga vergeten,
Hoe was het ook al weer? Weet ik alles nog wel goed te herinneren?
soms schrik ik daar heel erg van, ik wil niets vergeten, ik wil dat alles hetzelfde blijft.
bah ik heb het toch zo moeilijk, ik kom er volgens mij nooit meer uit.
Liefs Ria
Lieve Ria,
Zelf ben ik niet zo bezig met de gedachte,dat ik iets vergeet.Ik heb continu flarden in mijn hoofd,waarvan ik zelf niet wist dat ik ze nog wist.
Ja,lieverd het is moeilijk iedere dag weer.Ik zou zelf weer moed willen hebben,het eerste half jaar had ik nog moed,straks zal jet toch wel beter gaan.Volgende week,toen volgende maand.Nu ben ik de moed kwijt en het enige wat ik nu zou willen is een beetje moed om iedere dag toch iets te doen.Daarom mijn agenda weer volgepland,want ik weet ,dat afleiding werkt.
Gisteren had ik nog wel iets heel bijzonders.Ik zocht al een tijd naar een bepaald nr. op mijn Ipod,maar wist de titel en componist niet meer.Dan is het lastig zoeken.Ik pakte Philip's Ipod(leeg natuurlijk),maar het eerste nr.wat ik hoorde ,toen ik hem aanzette was dat nr..En er staan er een kleine 500 op.Dan ga je toch denken,zou er toch iets zijn.Is hij dan niet helemaal weg? Aan die gedachte houd ik dan maar vast.
Eric,vandaag veel sterkte,het is voor jou nu 1 jaar.Iedereen die vandaag naar de begraafplaats gaat(Valentijnsdag,nietwaar),ik hoop,dat jullie er rust vinden.
Liefs Lies
Lieve allemaal,
Wat je in je hart ooit hebt gesloten, zal er nooit meer helemaal uit verdwijnen. Soms zul je merken, dat je door wilt gaan, dat je nog mag leven, mag genieten, maar ook zul je soms even stilstaan, niet om verdrietig te zijn, maar te weten, dat het goed is…dat je samen zijn met je liefde, je partner, je maatje er was….dat hij/zij je leven heeft verrijkt…dat je anders in het leven komt te staan….dat je bewuster met je tijd om gaat…dat je maatje niet zou willen, dat je stil blijft staan….
Las dat er vele nieuwe prikkers gekomen zijn, helaas….maar goed om hier terecht te komen….steun elkaar, krik elkaar op, geef de ander energie….
Zelf heb ik het prikbord niet meer nodig….maar voel mij verbonden met jullie….
Wens jullie een rustige, wat gemakkelijker nachtrust toe en voor morgen…even samen tegelijkertijd aan de koffie? Mijne is om 5.45 uur, misschien net te vroeg? Als het idee er maar is….sommigen weten het nog wel….aan die ronde tafel….
Liefs, Ilse.
Lieve Ria,
Ja zo gaat het, eerst gaat je geliefde zijn geur langzamerhand bij je weg, daarna vraag je af hoe klonk zijn stem ook alweer en nog later als je naar de foto's kijkt lijkt het wel of deze ook steeds verder weg gaan. dit zijn allemaal fases die je mee gaat maken als je verder in je rouwproces komt. Bij jou is het nog heel kort geleden, maar heel herkenbaar, dat je het jezelf afvraagt en er bang voor bent. Niets is meer hetzelfde zonder je geliefde. Alles is (wordt) anders.
Heel veel sterkte,
Anneke
Trouwens, wat een nare reactie van de dame hiervoor. Ik volg het prikbord en reageer af en toe, maar jij bent zeker niet iemand die onderwerpen verzint! maar je beschrijft hele normale gevoelens.
Lieve Allemaal
Fout Nanneke, ik schrijf juist heel veel over het leven van Ad en mij, niets over mijzelf en zielig ben ik zeker niet,
ik ben verdrietig dat is iets anders dan zielig, en op Ad's Hyves schrijf ik hem wat ik gedaan heb de dag.
Maar zielig NEE.
Dank je Lies, ik weet ook nog wel alles, zelfs elk klein detail van ons samen, maar soms ben ik bang dat ik iets
ga vergeten, of dat het gaat vervagen……wat ik geloof dat het op den duur zal gaan doen.
Dank je Ilse, ik zit morgenochtend vroeg aan die grote tafel hoor.
Net zat ik te kijken naar * Mijn leven in puin* het ging over een man in Ridderkerk, hij ging naar zijn overleden Moeder, Pfft op de begraafplaats van Ad, de hele tv ploeg liep langs Ad……best moeilijk om te zien.
Liefs Ria
Dank je wel Anneke, wat een lief bericht…….fijn dat je het begrijpt, ik dacht misschien had ik het beter moeten formuleren, maar nu denk ik dat toch niet.
Het is inderdaad nog maar kort geleden, zijn geur weet ik nog precies, zijn vest wat hij de laatste keer aan had
ligt nog naast me in bed, dat ruikt nog naar Ad, zijn stem heb ik nog op mijn IPhone, maar toch ben ik soms bang voor de toekomst, ik wil dit gevoel zo graag vasthouden.
Het leven is zo oneerlijk.
Ach en ik stoor me niet aan negatieve berichtjes, ik weet beter, het is ook MIJN gevoel, snap je.
Liefs Ria
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's