Hallo ,
Hoeveel kan een mens hebben vraag ik me af ?
Het begon bij mijn moeder (50) ineens,in haar slaap.Vlak daarna mijn oma in een verzorgingstehuis(met alle werkzaamheden eromheen).Toen mijn hond,nog geen jaar later(ok,ze was 16 geworden,had haar vanaf 10 weken toen ik 14 was,ze was mijn kind).Ik kreeg spontaan psoriases in de lente daarop.Zo goed na een half jaar was ik van de psoriases “af ”,ging er een opa (niet mijn echte,maar mocht hem als een echte).Daarna ging mijn oma die daarvoor in het verzorgingstehuis zat. Dit in een tijdsbestek van 2 jaar.Om dan maar te zwijgen over alles wat we daarvoor al verloren zijn…
Het een op het ander,er lijkt geen einde aan te komen,en onze familie is al niet zo groot.Ik heb een kleine meid die alles heeft meegemaakt,soms zit je met vragen die je niet meer kan stellen,die toch zo belangrijk zijn.Ik kan geen troost meer zoeken bij mijn hond(die er altijd voor me was als ik haar nodig had,en nee voor mij geen andere,ze is niet te vervangen).De opa die ik niet vaak zag ,maar we konden altijd wel even ouwehoeren over vanalles.En oma van wie ik nog zo graag verhalen had gehoord.
Geen momentje rust,ben benieuwd wie de volgende is.Wist ik dat maar…dan kon ik alles van te voren al verwerken.
Maar zoals alles…. we gaan maar gewoon weer door en we zien wel waar mijn schip strand.