Verjaardag

lies49

06-02-2012 07:46

Lieve allemaal,
Gisteren ben ik op de verjaardag geweest van 2 kleinkinderen.Ze zijn vlak na elkaar jarig en dat wordt dan voor de familie op 1 dag gevierd.
Ik zag er ontzettend tegenop en het was ook zwaar.Vorig jaar was het de laatste keer ,dat Philip er nog bij was.Sommigen had ik ook na de crematie niet meer gezien.
Maar ik had gehoopt,dat iemand zijn naam nog zou noemen.Dat ze niet vragen,hoe het met mij gaat, daar kan ik inmiddels wel mee om gaan.Maar dat hij zo uit beeld is,vind ik eigenlijk onbegrijpelijk.
Het was toch wel hun opa en vader.Is dit nou angst om erover te beginnen of is hij echt al uit beeld?
Nu waren op die verjaardag Philip's ex met haar man en zijn ex schoonouders.Daar heb ik ook weinig contact mee,maar ik dacht:ik ga voor de kleinkinderen.
Maar wat kun je je dan alleen voelen.Vooral toen de man van Philip's ex regelmatig zei,kom maar bij opa.dat deed hij nooit toen Philip er nog bij was,maar ja nu was hij de enige.
Ik weet wel,dat ik ook niet de echte oma van de kinderen ben,maar ik kon het niet uitstaan.iedere keer,dat ik het woord opa hoorde,had ik wel willen roepen,stop daarmee.
Ik denk,dat het voor mij het beste is om de verjaardagen van de kleinkinderen in familiekring voorlopig maar ga mijden.Het gemis is juist op deze dagen het grootst.
Ik wist niet,dat je je zo alleen kon voelen.
Liefs Lies
Ria

06-02-2012 09:29

Lieve Lies en allemaal.
Ik denk dat ik bij binnenkomst al had gezegd, deze kadootjes zijn van Opa en mij, en ik had zelf misschien over
Philip begonnen…….ja lieverd wat zal jij je alleen hebben gevoeld, vreselijk.
Vorige week was mijn kleinzoon jarig, 15 jaar geworden, dat is een gehandicapt mannetje zowel geestelijk als lichamelijk, die zegt zelf al als ik binnenkom, kus van Opa en kus van Oma en ook mijn ex zat er……in principe
ook de echte Opa, en mijn kleindochter, zijn zus had het de hele tijd over Opa, het zijn mijn kleinkinderen en niet eens van Ad, maar ze zullen een andere Opa nooit zo erg missen als Ad, dat was gevoelsmatig hun Opa.
Maar ik zou er ook niet aan moeten denken dat het zo zou gaan zoals bij jou gisteren, ik denk dat ik dan op een andere dag zou gaan.
Liefs Ria
lies49

06-02-2012 10:14

Lieve Ria,
Je hebt volkomen gelijk.Ik ga dit ook met zijn dochters bespreken,degene bij wie de verjaardag was,had ook gezegd.Je kan ook op een andere keer komen,hoor.dat begrijpen we nest.Maar ik denk altijd,dat kan ik wel.En als er dan niet over gepraat wordt,klap ik dicht.Mijn fout,dat weet ik.En dan blijf ik uiterlijk onbewogen,dat weet ik.Maar van binnen word ik verscheurd.Maar ik heb net mijn verhaal gespuid bij een vriendin en met het prikbord kom ik wel weer doorheen.
Sander,voor mij is dit ook een reden om zelf niet te gaan deelnemen aan het beheren.Ik doe wel stoer,maar van binnen een zacht gekookt ei.Maar ik hoop zo,dat je iemand vindt.
Liefs Lies
MarionW

06-02-2012 10:47

Lieve Lies,
Wat moeilijk voor je, die verjaardag van de kleinkinderen. Dapper dat je bent gegaan. Tot nu toe heb ik verjaardagen nog vermeden, door inderdaad op een andere dag te gaan. Ik denk dat ze Philips naam niet noemden, omdat ze bang waren voor jouw reactie, sommige mensen zijn bang dat je dan in tranen uitbarst en weten zich geen houding te geven. Tegenwoordig noem ik Berts naam zelf, als ik daar behoefte aan. En vaak merk ik dat mensen opgelucht zijn, dat je er zelf over begint. Dat maakt voor hen de drempel lager. Maar het blijft steeds aftasten. Ons leven is wel een stuk gecompliceerder geworden, vind je niet? Dingen die vroeger vanzelfsprekend waren, daar moet je nu steeds over nadenken.
Hier schijnt de zon, hoop voor jullie allemaal vandaag op een paar zonnestraaltjes.
Liefs,
Marion
Marjolijn

06-02-2012 11:15

Lieve Lies,
ik kan me zo goed voorstellen hoe alleen en verscheurd je je op zo'n dag kunt voelen; juist omdat je je groot wil houden is er niemand die precies weet wat er in je omgaat; ik heb wel gemerkt dat sommigen zich graag voor de gek laten houden door onze stoere houding. Daarmee maken we het onszelf vaak ook nog moeilijk he terwijl we juist zo goed ons best doen. Ik heb mijn zus onlangs ook nog een keer uit moeten leggen dat ondanks dat ik dagdagelijks goed functioneer, het aan de binnenkant er vaak heel anders uitziet dan ik laat merken. Maar je wil op een verjaardag niet gaan zitten huilen he, want daar wordt iedereen ook weer ongemakkelijk door. Wat je zegt Marion, overal over nadenken, niet is meer vanzelfsprekend. Misschien inderdaad voorlopig even op een dag gaan dat er niemand anders is, dat doe ik ook wel eens, en soms is dat inderdaad prettiger. Vaak juist bij familie, omdat daar de leegte het meest confronterend is, bij mijn familie kan ik vaak bijna aanwijzen op welke stoel hij zou zijn gaan zitten.
Ik denk niet dat het zo is dat onze mannen uit beeld zijn, dat geloof ik eigenlijk helemaal niet, ik denk alleen dat iedereen het heel moeilijk vindt naar ons toe, “wat kun je wel en niet zeggen, waar kan ze wel en niet tegen, doe ik het fout als ik er iets over zeg of moet ik juist niks zeggen, misschien wil ze wel even afleiding en het niet steeds over haar verlies hebben…” ik zeg altijd maar, wij hebben zelf geen handleiding gekregen hoe we hiermee om moeten gaan, en onze buitenwereld nog veel minder. Die handleiding zijn we nu aan het ontwikkelen denk ik, ik vind het zelf nu veel minder moeilijk om op iemand af te stappen die verdriet heeft. En ook wij, met onze ervaring van nu, zullen het nog wel eens fout doen bij iemand. Dat voorkom je niet. Maar als je er zo tegenaan kunt kijken dan voel je je wat minder ellendig bij zulke situaties. Vaak zullen wij zelf het ijs moeten breken denk ik, maar dat moet dan maar even zo zijn.
Veel sterkte lieve meid, weer een rot-ervaring rijker, weer een waar je uiteindelijk sterker van wordt en weer van leert…..veel liefs Marjolijn
Nanneke

06-02-2012 17:21

weg
lies49

06-02-2012 18:36

Lieve meiden.
Heel erg bedankt voor jullie lieve en begripvolle mailtjes.Verstandelijk weet ik het allemaal wel, maar gevoelsmatig is het even een andere zaak.Maar Marjolijn,zoals jij zegt,weer een ervaring rijker.Ik hoop,dat ik er ook wat van leer.
Ja,Nanneke,wanneer Philip nog geleefd zou hebben,dan was dit niet gebeurd.En ik weet zeker,dat hij ergens vandaan zijn hoofd schudt,van meid wat maak je het jezelf toch moeilijk.Denk aan jezelf.
Maar nu wat anders.
ANEL waar ben je?Ik mis je al een paar dagen,je hebt de moed toch niet opgegeven.Laat wat van je horen,ook al voel je je drie keer niks.Je merkt nu,dat ik er ook nog lang niet ben,tenslotte zijn onze mannen exact op dezelfde dag overleden.Maar we moeten door,meid.Hoe moeilijk het ook is.
Allemaal een knuffel van Lies
anel

06-02-2012 19:01

Hallo,lieve allemaal.
Ook bij mij wordt Mart's naam haast niet meer genoemd.
Ben vandaag mijn bloeddruk laten meten,die was goed 120/70.Wat erg voor jou,Lies op de verjaardag.
Liefs en een knuffel van Anel.
En ik kan er nog steeds niet aan wennen,dat je in huis niet kan praten.
Her gemis is vreselijk.

Verjaardag

lies49

Ria

lies49

MarionW

Marjolijn

Nanneke

lies49

anel