stapje vooruit

Marjolijn

02-02-2012 13:54

Lieve mensen, mijn Pierre is nu ruim 8 maanden overleden, en hoewel ik hem nog verschrikkelijk mis, elke minuut van de dag, merk ik toch dat ik in wat rustiger vaarwater terecht kom. Ik kan wel weer echt genieten van de dingen die ik doe, muziek maken, carnavallen, op stap met vrienden, en in de loop van de maanden heb ik ook ondervonden dat, als ik het moeilijk heb, dat dat ook weer voorbij gaat. Het gemis wordt een deel van mij, ik neem het overal mee naar toe, maar het is niet meer het enige deel van mij. Natuurlijk zal het voor niemand op hetzelde moment beter gaan, maar ik heb er vertrouwen in dat het voor iedereen zo zal gaan uiteindelijk, houd vol lieve mensen, ooit gaat het weer wat lichter worden. En tot dan moeten we er met zijn allen maar het beste van maken he.
En laten we elkaar daar zoveel mogelijk mee helpen en steunen.
Ik hoop dat jullie een beetje kunnen genieten van het mooie koude weer, lekker een eindje lopen en daarna in je warme huis weer op temperatuur komen.
Ik wens jullie allemaal een goede dag toe,
heel veel liefs Marjolijn
MarionW

02-02-2012 14:50

Lieve Marjolijn en andere lezers,
Wat jij schrijft, herken ik wel. Langzamerhand gaat het wat beter. Bert is nu bijna 6 maanden geleden overleden en als ik terugdenk aan die eerste 3 maanden, merk ik dat er vooruitgang in zit. Ik eet beter, ik slaap beter en ik kan weer een boek lezen en wat tv kijken. Het gemis blijft, maar al doende kom je er achter wat een beetje helpt. Eropuit gaan, lezen, yoga, bellen met familie en vrienden. Het kost tijd, maar van lieverlee krijgen we de gebruiksaanwijzing te pakken en kunnen we ons leven weer de moeite waard vinden zonder onze geliefden. Bij mij helpt het ook om af en toe te fantaseren over de toekomst, de mooie dingen die het leven hopelijk nog voor mij en voor jullie allemaal in petto heeft.
Ik hoop dat iedereen een paar lichtpuntjes vindt om zich aan vast te klampen.
Veel liefs,
Marion
lies49

02-02-2012 15:20

Lieve allemaal,
Wat fijn,Marion dat je nu al vooruitgang merkt.Bij mij is dat pas sinds een paar weken het geval,met af en toe even een dip.Maar daar ben ik dan toch binnen een paar uur weer uit.
Ik ben ook veel weg,ga naar de bioscoop,musea,wandel veel,yoga't,lees weer(wel geen hoog niveau),kijk tv en heb veel steun van vrienden,broer en de dochters van Philip.De rouwboeken heb ik even verbannen.
En heb weer oog voor de problemen zorgen van anderen.Of te wel,ik ben weer in deze wereld.Niet altijd,maar vaak.Maar ik merk,dat ik wel veranderd ben met een jaar terug.Aan de ene kant veel emotioneler(hoor net de tango van Maxima's bruiloft en weet nog dat Philip daarbij zat te huilen) en hup daar komen de tranen weer,maar dat mag van mezelf.Aan de andere kant ben ik harder geworden,directer in mijn contacten met anderen.Spaar de kool en de geit niet meer.Eindelijk ben ik niet bang meer om te zeggen ,wat ik denk.
Ja,het gemis,dat is er,wordt ook niet kleiner,maar het hoort er gewoon bij.Philip zal altijd een onderdeel van me zijn.Ik ben blij,dat ik hem 15 jaar heb meegemaakt.Liever 50,maar ja het is niet anders.Ik koester die jaren en weet,dat hij in me is op mijn verdere pad.
Ik hoop zo,dat iedereen dat gaat ondervinden.
Liefs Lies
Ria

02-02-2012 19:42

Klinkt allemaal goed, maar voorlopig voel ik dat nog lang niet, ik mis mijn lieverd nog elke seconde
van de dag, ik doe nog steeds alles door de ogen van Ad, mijn hart voelt nog als een blok in mijn lichaam
en ik ben niet echt een negatief persoon, maar wel met een enorm gemis en groot verdriet.
Mijn leven is niet echt fijn te noemen, zo zonder mijn lieverd.
Liefs Ria.
anel

02-02-2012 21:42

Lieve allemaal.Ook ik voel me nog helemaal niet goed.
Het gemis wordt met de dag erger.
Ik vind er ook niets meer aan zonder mijn lief.
Liefs van Anel.
Marjolijn

02-02-2012 22:27

Lieve mensen, natuurlijk is het niet leuk, en natuurlijk missen we onze maatje elke minuut van elke dag. Maar ik heb de afgelopen maanden wel steeds meer het gevoel gekregen dat we voor onszelf toch weer een soort van leven moeten creeren, ieder op zijn of haar manier en zijn of haar tempo. De dagen die onze geliefden niet meer hebben, die hebben wij nog wel, en uiteindelijk zullen we daar toch iets mee moeten doen, we kunnen de situatie niet veranderen maar we kunnen wel in ieder geval proberen te vertrouwen dat we het ook zelf kunnen. Het is anders, nooit meer zoals het was, en we nemen onze mannen en vrouwen ons verdere leven in ons hart mee, maar wij moeten weer wel gaan leven, ooit…ooit komen we daar allemaal weer aan toe, ik had nooit gedacht dat ik ooit nog weer zo ver zou komen en dat ik dit ooit weer zou zeggen, vanuit mijn hart, maar het is wel zo. En ik heb nog meer dan genoeg momenten dat ik het ook echt niet leuk vind, zacht uitgedrukt, maar heel langzaam begint het wel beter te gaan. En juist omdat het met mij in het begin zo slecht ging, wil dat toch zeggen dat er voor ieder van ons nog een leven is weggelegd, op welke manier dan ook waarin we niet meer elke dag diep ongelukkig zijn. Houd vol, hoe moeilijk het ook is. Heel veel liefs Marjolijn
anel

02-02-2012 22:51

Lieve Marjolijn.
Fijn,dat het met jou beter gaat,maar ik kan niet tegen de eenzaamheid.
Ik ben van de hemel in de hel gekomen en vraag me af,waar ik voor leef.
Liefs Anel.
lies49

03-02-2012 09:35

Lieve allemaal,
Ria,ik begrijp je zo goed.Ik weet nog zo goed,dat ik iedere ochtend wakker werd met een steen in m'n maag,maar die steen is iets kleiner geworden.Maar iedere ochtend is nog moeilijk ,hoor En het gemis en verdriet is echt niet veel minder geworden.Maar de wanhoop is minder,maar ik ben ook een paar maanden verder dan jij.Ik weet nog heel goed dat ik in november een hele week heb liggen huilen,maar dat is minder geworden.
Anel,mijn remedie tegen tegen de leegte en het gemis is een strak programma.Iedere dag wat.Een afspraak,een wandeling ,boodschappen enz.Maar de hel is het gelukkig niet meer,heb ik ook gehad de eerste maanden.Maar dat gaat nu iets beter.En ik luister veel naar muziek,je kunt me thuis uittekenen met mijn Ipod in m'n oren.
Ilse,vandaag is het voor jou precies een jaar geleden dat Piet overleed.Ik hoop zo,dat je deze dag redelijk doorkomt.En dat je mensen om je heen hebt,die samen met jou deze dag herdenken.
Maar ik ga van de gedachte uit,iedere dag is weer een.de ene dag iets beter dan de andere.Maar iedere dag heb ik toch wel een lichtpuntje.Een gesprek,telefoontje,kaartje of mailtje.
En we hebben geen keus,we moeten door met onze lieverds in ons hart.We hebben zo van ze gehouden en doen dat nog.Maar als we maar dag voor dag beleven,dan zal het toch hoop ik op den duur wel beter gaan.
Marjolijn,wat leuk dat jij aan het schilderen bent,wat maakt het uit dat je geen Picasso bent,als je er maar een positief gevoel bij hebt.
Iedereen vandaag weer een lichtpuntje,ook al is het klein.
Liefs Lies
Marjolijn

03-02-2012 10:08

Lieve mensen, LIes goed te horen dat het met jou ook een heel klein beetje de goede kant op gaat, ik denk dat jouw manier met een strak ritme en elke dag iets plannen voor jou dan toch wel heel goed werkt. Mij helpt dat ook. We zullen toch op de een of andere manier moeten overleven.
Dat schilderen is echt leuk hoor, ik kan het iedereen aanraden, je kunt je boosheid en verdriet ook echt van je afschilderen, en of je het kunt of niet dat maakt niet uit, iets abstracts met kleuren die je mooi vindt of die mooi in elkaar overlopen kan volgens mij iedereen. Het hoeft niet mooi te worden, het hoeft niet naar een expositie, als je er zelf maar afleiding door krijgt is het al goed. Ik gebruik ook vaak lijm en dan bijv. suiker, of stukjes glas of papier, dan krijg je een beetje relief op het doek. Anel, misschien iets voor jou om een beetje bezig te zijn, je kunt bijv. iets van Martin op het doek gebruiken en dan met wat mooie kleuren, het is echt therapeutisch, voor mij dan. Wie weet vind je het ook leuk, en je maakt zo misschien ook een soort eerbetoon aan hem.
Lieve mensen, ik hoop dat jullie vandaag allemaal een heel klein lichtpuntje zullen hebben, al is het maar dat het mooi weer is, dan ziet de wereld er toch al anders uit dan met die grijze regen. Heel veel liefs Marjolijn
Holland

03-02-2012 11:20

Lieve allemaal,
Dacht na het overlijden van Elza ook hoe moet ik verder.
Verdrietig, machteloos.
Maar de mens is sterk en de wil om door te gaan krijgt de overhand.
Heb met Diana een geweldige tijd gehad.
Met deze gedachten ga ik nu verder en zal mijn leven weer kleur krijgen.
Het verlies van beiden is er maar ook de mooie herinneringen.
Deze moet je koesteren en in je hart sluiten.
We zullen nog moeilijk tijden hebben, eerste verjaardag, sterfdag, maar dit hoort erbij.
Maar de kracht om door te gaan komt uit je zelf.
Liefs Sam

stapje vooruit

Marjolijn

MarionW

lies49

Ria

anel

Marjolijn

anel

lies49

Marjolijn

Holland