rouwverwerking.startpagina.nl

rouw ik wel genoeg

  • Anonymous avatar

    monique

    6 Weken geleden is mijn moeder overleden. Anderhalf jaar is ze ziek geweest, een moeilijke, verdrietige tijd voor haar en iedereen die van haar hield. Toen ze overleed, was ze echt helemaal ‘op’, haar dood was een bevrijding. Zo heb ik dat ervaren. Ik mis mijn moeder, denk veel aan haar en aan haar leven, onze gesprekken, dat ze zo'n fantastische oma was voor haar kleinkinderen. Maar het grote verdriet voelde ik in de maanden voor haar dood. Soms denk ik dat ik het ‘te makkelijk’ accepteer, heb het gevoel dat mijn familie mij dat een beetje kwalijk neemt. Herkent iemand dat ?

  • Anonymous avatar

    Liza

    Lieve Monique, ik denk niet dat iemand je iets kwalijk zou kunnen of willen nemen. Het gegeven dat de pijn van je moeder voorbij is, na al die tijd ,zegt genoeg. Ze is bevrijd, zeg jezelf, wat meer kan een dochter voor haar moeder wensen? In alle liefde zul je haar gedenken, in mooiere tijden, en hou die momenten vast. Er is helemaal geen rouwtijd, alleen maar een gevoel van gemis. En dat gemis zal heel pijnlijk zijn, en langzaamaan overgaan in berusting.Ik wens je sterkte

    Liza

  • Anonymous avatar

    monique

    Liza, dank voor je heldere lieve antwoord.

  • Anonymous avatar

    Missy2007

    Dag Monique,

    Allereerst gecondoleerd met het verlies van je moeder. Rouwen is heel persoonlijk, niemand kan je vertellen hoeveel en wanneer. Ikzelf ben mijn vader 2,5 jaar geleden op jonge leeftijd verloren en naar mijn gevoel rouw ik nog iedere dag. Ik heb mijn leven zo goed en zo kwaad als het gaat weer opgepakt. Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Mijn vader was niet ziek, nooit geweest eigenlijk. Van de één op andere dag (minuut eigenlijk) is hij overleden aan hartfalen.

    Ik kan me heel goed voorstellen dat het overlijden van je moeder als een bevrijding kwam. Voor iemand die helemaal “op” is zoals je beschrijft, is overlijden een verlossing. Een vriendin van me heeft hetzelfde meegemaakt. Haar vader heeft ook een heel erg lang en zwaar ziekbed gehad. Op een gegeven moment vertelde ze me dat ze echt bij de dag leefde. Zal hij er nog zijn als ik 's ochtends weer wakker word? Zo heeft zij bijna 2 jaar moeten leven. Ik heb echt respect voor haar, ik kan me niet voorstellen hoe zwaar die periode voor haar geweest is. Haar verhaal sluit precies aan bij jouw verhaal.

    Heel veel sterkte gewenst en veel liefs,

    Anke

  • Anonymous avatar

    rotsje

    Hallo Monique,

    Mijn moeder is vandaag 2 maand geleden overleden, heel verdrietig, ze was veel te jong..

    Maar veel meer dan het verdriet heb ik het gevoel van “rust”

    Ze hoeft niet meer te lijden..

    Het is over..

    Ik vondt het heerl erg om mijn “sterke moeder” zo te zien af takelen..

    Maar nog meer was er het gevoel van trots..

    Trots dat haar doorzettinngs vermorgen haar nog tot 21 januari 2011 hebbe gebracht..

    Ik weet dat ze mijn verjaardag nog raag had willen mee maken 14 dagen later..

    Maar dat mocht niet zo zijn..

    Ik vindt het ook heel erg dat ze weg is…

    Ik mis der elke dag meer en meer..

    Maar meer dan dat ben ik blij dat ze niet meer hoeft te strijden..

    Dus op de vraag of jij wel goed rouwt…

    Zeg ik ja..

    Omdat rouwen een proces is die jezelf aangeeft..

    Je vaart daarin je eigen koers..

    Ik heb heel erg dat ik verder moet naar morgen..,

    Ik kan niet terug naar gisteren

    en dat wil ik ook niet..

    Ik, wij moeten verder en ik voel dat jij ook heel erg dat gevoel hebt..

    En als jij zelf er een “goed” gevoel bij hebt dan is het toch goed zo…

    sterkte met het verder gaan zonder je moeder..

    Het gemis is er vast wel…