35 jaar en weduwe ... en 2 kleine kindjes

• 

  Miep

  14-12-2010 20:22

  Hoi,

  Nou ik ben dus weduwe, 35 jaar een dochter van bijna 2½ en een zoon van 8 maanden.

  20 November 2010. We waren op vakantie in Marokko…leuke vakantie de dag erna gingen we weer naar huis.

  S'middag wat koffers al ingepakt en voordat het restaurant van het hotel open gingen we naar de lounge.

  Daar gingen we bij een andere groep nederlanders zitten, dat deden we anders nooit. Even een klets praatje gehouden en ineens zie ik me man, 37 jaar in elkaar zakken. Snel veert hij weer op. hij zegt dat ie zich weg voelde zakken en vond het ook heel raar. Een apotheekster die er bij was beveel hem om te blijven liggen met z'n benen omhoog. De dokter was gewaarschuwd en daar wachten we op. Ik sta te schudden en besluit ook om te gaan zitten. Even later hoor ik de apotheekster z'n naam roepen. Hij is weer weg gezakt…en komt nooit meer terug. Hij ademt nog maar het gaat steeds langzamer en zwaarder en stopt, er is ook geen polsslag meer. We leggen hem op de grond en hij wordt 15 minuten gereanimeerd…maar het mag dus niet zo zijn. Hij is daar overleden. zomaar. een gezonde lange man, vol in het leven zo gelukkig met z'n kinderen en met mij.

  Vandaag voor het eerst naar een psycholoog geweest want dit is niet iets dat je zomaar kan verwerken…1½ jaar geleden 13 maart 2009 is me moeder overleden na een kort en heftig ziekbed. Amper daar van bekomen ben ik weduwe…dat is iets wat voor mij gelijk stond aan 70+ en een rollator (met alle respect) Ons huis was net verkocht en ik ga met de kids dus verhuizen…in de nieuwe wijk denken ze vast dat ik gescheiden ben…en dat de kids hun papa van mij niet mogen zien ofzo…ik wordt er nu al boos om!

  zo moet het ff kwijt. xmiep!

  Rapporteren
• 

  Sacha13

  15-12-2010 02:19

  hoi, Miep,

  ik zou vanalles tegen je willen zeggen en eigenlijk ook niets. Alle goed bedoelde woorden nemen je pijn niet weg. Zorgen er niet voor dat je nu niet alles alleen moet zien te regelen. Ook met veel hulp om je heen zul je je vaak alleen voelen. ontelbare keren denken “waarom heb ik dit”. Misschien kan ik je een beetje troosten met het feit dat ik wel wist dat mijn man dood ging maar dat ik me er ook echt niet op heb kunnen voorbereiden, op de pijn die je voelt als je je dierbare verliest kun je je nooit voorbereiden.

  1001 dagen rouw van karin kuipers is een fijn boekje om te lezen, het is het verhaal van een jonge vrouw(moeder van 3 kinderen) die haar man verloren is aan kanker. Er zit ontzetten veel rouw herkenning in.

  ben lekker opstandig en laat een shirt voor je kindjes drukken “mijn papa is dood” zet een bord in de tuin “pas weduwe”. Mensen kunnen nu eenmaal aan de buitenkant niet zien wat er in jullie gezin gebeurd is, dat is ontzettend moeilijk, zeker als je het zelf wel zou willen schreeuwen. mensen om je heen gaan lekker gezellig door met hun eigen leven, dat is misschien nog wel het moeilijkste van het rouwen. Dat iedereen door gaat en voor jou even alles stil staat, en dat je gewild had dat alles eerder stil had gestaan, zodat er tijd was geweest om je lieve man te redden.

  groetjes Sacha en heel veel sterkte, je denkt nu nog van niet maar je gaat het redden.

  Rapporteren
• 

  anna.m

  15-12-2010 08:57

  Dag Miep,

  Gecondoleerd met het verlies van jouw man .

  Ik sluit mij volledig aan bij Sacha maar zou je nog willen zeggen, ga niet invullen wat anderen misschien straks gaan denken ( nieuwe woonsituatie).Boosheid is een lage energie en je hebt nu juist hoge energie en kracht nodig voor jezelf en jouw gezin .

  warme groet Anna

  Rapporteren
• 

  Tineke53

  15-12-2010 14:00

  Miep gecondoleerd met het verlies van je lieve man…..wie kent zijn weg?

  Ik ben het helemaal eens met Anna……….wat heb je je druk te maken over wat anderen over jou denken? Niets.

  Je hebt je energie voor andere dingen nodig.

  Er is er maar eentje die de baas is over zijn leven en dat ben jij ….

  Het is al zwaar genoeg om de dagen door te komen. Dus kijk niet te ver vooruit en laat het maar over je heen komen.

  Wanneer je straks een buurvrouw zou spreken en je wilt het haar vertellen, dan wordt het snel genoeg bekend.

  Maak je er niet druk om.

  Veel kracht toegewenst!

  Tineke

  Rapporteren
• 

  Nicole H.

  16-12-2010 10:27

  Hallo Miep,

  Wat moet jij een pijn hebben! Ik leef met je mee.

  Wat moet dat erg zijn geweest om zo uit het niets je man te zien gaa.

  Oneerlijk gewoon dat die dingen moeten gebeuren.

  Ik zou ook boos zijn op het leven, op de dood. Zoooo frustrerend dat je er niets aan kan veranderen…

  Nicole

  Rapporteren
• 

  Miep

  15-01-2011 13:40

  Woensdag uitslag gekregen van de autopsie van me man…hij had een virus op een hart spier…die verlamt of verkrampt je hart met als gevolg dat je heel snel dood gaat.

  Dus niet iets erfelijks gelukkig…het kan namelijk iedereen en overal overkomen met elk virus..het is gewoon domme domme pech dat het virus daar is gaan zitten.

  Rapporteren