Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
wendy j&d
Mijn moeder is in sep 2009 overleden aan de gevolgen van longkanker, binnen 7 weken was ze weg.
Inmiddels zijn we dus ruim een jaar verder en had ik wel verwacht dat ik het een plekje had gegeven maar het lukt gewoon niet.
Ik mis haar zo verschrikkelijk, haar geur, haar lach de kleine dingetjes die haar opvielen, gewoon de gesprekken over mijn kinderen.
De feestdagen staan weer voor de deur en ik heb er helemaal geen zin in want het is niet meer hetzelfde.
Ik kan er ook niet zo goed tegen als ik mensen van haar leeftijd (54) plezier zie maken met hun kleinkinderen dan denk ik dat had mijn mams ook nog zo graag gedaan, ze wou helemaal niet dood ze stond juist vol in het leven.
En dan loopt de moeder van mijn moeder (oma 85 jaar) te klagen over een pijntje hier en een pijntje daar…tuurlijk erg sneu maar mijn mams had die pijntjes graag gehad, moet eerlijk bekennen dat ik weinig van haar kan hebben net ofdat ik haar kwalijk neem dat zij niet als eerst is gegaan.
Tis net ofdat er een stuk van mijn hart is afgesneden en daar volop op getrapt word.
Tuurlijk gaan we door met het leven, zal wel moeten voor de kinderen maar wel met een stuk minder plezier.
Word de pijn echt ooit minder???
