herinnering

  • liza

    Deze dag zal niemand hier onbekend zijn. Gewoon een dag als alle andere en toch knaagt er iets. Je wilt helemaal niet dat herinneringen je toekomstige maand, Sinterklaas,Kerstmis, gaat beinvloeden en toch……. je probeert zo hard en denkt aan wat moet. DOORGAAN. Ik ga door hoor, als nooit tevoren. Mijn kind zal niets merken, mijn kleinkinderen zullen om omalief giechelen, ik zal de schaal worstjes, de kommen erwtensoep, de schalen met oliebollen, de surprisepakjes met sint, met een big smile op mijn gezicht op tafel zetten. En toch zal niemand die allesverslindende pijn begrijpen. Het is bijna december, voor al die mensen met deze pijn, ook dit gaat voorbij. Ik wens eenieder een goede decembermaand

    Met liefs\

    Liza

  • liza

    Heel mooi en heel waar, dank je voor dit mooie gebaar

    Liza

  • yvonne 1

    lieve liza,

    sterke sterke liza

    het heimwee in de dec.maand met alle feestelijkheden waarin je hart soms wordt samen geknepen op zoek naar wat eens was en niet meer is , het verstoppen voor je kleinkinderen wat het allemaal met je doet , je mooiste glimlach opzettenen weer doorgaan en als je alleen weer bent dan komen misschien de tranen want het kan soms te zwaar zijn.

    probeer die gedachte van { Lieske , je hebt het goed gedaan} te ontvangen.

    Verdriet is een alles omvattende liefde van wie er niet meer is.

    Maar we gaan toch maar weer door omdat de liefde sterker is.

    meissie heel veel liefde

    yvonne x

  • Marthe

    Mooi geschreven….

    Heb nooit heel veel om kerst gegeven, maar had er ook geen hekel aan.

    Dit jaar zie ik als een berg op tegen de komende maand. De maatschappij dwingt je haast om er een ‘gezellige’ tijd van te maken.

    Ik vind er niets gezelligs aan, kunnen we de maand niet overslaan.

    Het doen alsof er niets aan de hand is, kost zoveel energie…..

  • Martin Sijtsma

    December is een hele vervelende maand als je rouwt. Je moet er doorheen of je wilt of niet. Inderdaad doorgaan, ondanks de pijn.

    Maar je rouwt meestal niet alleen, je naasten voelen het gemis ook. Alleen durven we er vaak niet over te praten, bijv. omdat de kinderen erbij zijn, of omdat we niet willen huilen. En hebben we het maar niet over de overledene of over hoe leuk die Sinterklaas altijd vond. En ook dat doet pijn. Misschien nog wel meer.

    Martin Sijtsma

    www.zetjelevenweeropderails.nl