help, straks de feestdagen in zonder vader...

Nicole H.

23-11-2010 16:57

Ineens grijpt het naar mijn keel; zo meteen is het kerst en oud en nieuw en dan krijg je overal jaaroverzichten en vrolijke kerstwensen.
Alles zal me herinneren aan het feit dat mijn vader er niet meer is. Hij is 23 augustus overleden aan een hersenbloedingen. Hij werd juist geopereerd toen het gebeurde, ze hadden van te voren al gezegd dat het een risicovolle operatie was.
Het doet me zo'n pijn dat hij niet verder mocht leven en hijzelf had het ook graag gewild. Hij is 77 jaar geworden. Had heel graag met de feestdagen er willen zijn, omdat hij juist zo van die familiedingen hield.
En we luisterden naar de top 2000 en belden elkaar erover op wat we op onze lijstjes hadden staan.
En het rotste is dat hij op oudjaar jarig was.
Ik weet me eigenlijk geen raad met deze dagen. Ik heb een man, twee kleine kinderen, schoonouders, twee broers en een zus. Ik heb zelfs mijn moeder nog maar die heeft Alzheimer en zit in haar eigen wereldje.Ik heb vrienden zat.
Maar zonder hem is het niet meer hetzelfde.
Mijn vader was ook ons maatje. Hij kon zo heerlijk genieten van lekker eten, van mooie films of muziek of een boek. Op het laatst was hij wel heel moe en sprak al met dubbele tong, kwijlde steeds en had bijna geen kracht meer in zijn rechterhand. Hij vond dat verschrikkelijk. Hij was niet gewend afhankelijk te zijn en wilde dat ook niet.
Ik ben blij dat hem verder leed bespaard is gebleven.
Maar zo'n mooie man, met een warm hart voor dier en mens en ook zo'n heerlijke levensgenieter; die mis ik zo. Hij was nog echt een rustpuntje in mijn leven en soms merk ik dat ik dat terugzoek maar niet kan vinden.
Ik heb wel onlangs een fijne droom gehad en daarin stelde hij me gerust dat hij het ok vond en dat ik ook mocht doorgaan met leven. En een paar dagen sprak mijn moeder over dat hij in haar kamer was (hij was er! hij stond daar' bleef ze zeggen). Dat is dan wel fijn om te merken dat hij niet helemaal weg is.
beetje onsamenhangend verhaal, maar ik wilde het graag even van me afschrijven.
warme groet,
Nicole
Ingrid

23-11-2010 20:02

Hallo Nicole,
Onsamenhangend,nee voor mij heel helder en duidelijk.
Je zit midden in een rouwproces en ook(zoals ik het lees)nog in een tweede rouwproces.
Je mam is je mam niet meer en je pap is er niet meer.
De feestdagen,zie er als een blok tegenop.kan zelf soms boos worden als mensen gewoon maar doorgaan alsof er niks aan de hand is,tjee……..
Ben mijn vader onverwachts verloren afg 16 april,mam is 7 nov overleden na een ziekbed.
Zo'n speciale,zeer bijzondere mensen…we vierden altijd 2 dagen kerst samen(pap en mam van mijn vriend zijn ook vroeg overleden)
Krijg dus alle steun van hem…gelukkig maar op een ongelukkige manier,snappie?
Ik weet niet hoe je dat moet doen,weet het zelf ook niet.
Wel weet ik dat je altijd iets meekrijgt van je ouders,dus dat rustpuntje komt er voor jou ook!
Zo hoop ik(en zelfs mijn vriendje zegt dat)dat ik wat van mijn mam meekrijg.Zoals zij haar ziekte heeft gedragen,onvoorstelbaar.
Ze heeft ons de kracht gegeven om dit voor haar te mogen doen.
Lieve Nicole heel heel veel sterkte,huil,schreeuw wat geeft het,beleef het zoals jij het beleeft,alles is goed,zei mam altijd!
Tineke53

23-11-2010 20:16

Sterkte Nicole…..
en natuurlijk mijn deelneming.
de feestdagen….
FEEST……..o ja?
Mijn man zei: wat fijn dat zij het allemaal nog zo goed hebben……
Verleden jaar ben ik met oud en nieuw alleen naar een hotel geweest…..alleen, maar met mijn man bij me in gedachten.
Het was goed. Ik schreef net al aan Ingrid, ook deze dagen gaan weer voorbij…….
Doe alleen wat goed voelt…trek je van anderen niets aan.
Een overlijden doet zoveel met je…..
Warme groet Tineke
Gremista

24-11-2010 13:47

Lieve Nicole
Mijn vader stierf 10 november jl. Ik sta nog aan de wieg van de grote leegte ook nu de feestdagen aan het komen zijn. Maar hij zou niet willen dat wij het gehele tijd alleen maar treurig zou zijn. Wij hebben onze huis wel versierd maar gepast. Dus ondanks dat mijn vader er niet is zullen wij op een gepaste manier kerst vieren en hem gedenken.
Ik wens je veel sterkte en kracht voor de komende tijd.
Een lieve knuffel.
Carlos Alberto
Nicole H.

24-11-2010 15:58

Dank jullie wel voor jullie tips en jullie eigen verhalen.
Carlos, jij nog gecondoleerd. 10 november is nog heel kort geleden.
Mooi om het gepast te gaan doen. Gewoon doorgaan of er niets aan de hand is ook hier geen optie.
@Ingrid: een wijze vrouw die moeder van je! Het geeft me wel te denken op welke manier ik de feestdagen zou willen doorbrengen hoe ongepast ook. Het eerste wat in me op kwam was met zijn viertjes in bed te blijven hangen met de tv aan. Dat vinden de kinderen ook heerlijk!
Alleen al het idee dat dat mag geeft rust.
En die rust, daar heb ik nu behoefte aan
@Tineke: inderdaad weinig feestgevoel. Voor de kinderen ga je door, daar doe je het voor.
Dat vind ik ook wel het nieuwe aan mijn vader verliezen: dat je je richt op de generatie voor je. Want als je achter je kijkt is er (praktisch) niets meer.
Sturen jullie nog kaarten? Met name naar de vrienden van je ouders?
Tineke53

24-11-2010 18:18

2009 is mijn man overleden, ik heb geen kerstwensen verstuurd. Kreeg ze wel, sommigen echt mooi, met een persoonlijk woordje erop…maar ook: prettige kerstdagen gelukkig nieuwjaar..en de naam eronder.
Net alsof de kerstdagen zo prettig zouden kunnen worden en het nieuwjaar zo gelukkig!
Ik heb toen naar de mensen die ook erg ziek zijn een kerstster gebracht….kort bezoekje. Dat werd erg gewaardeerd.
Dit jaar doe ik het ook zo, en een persoonlijk briefje naar wat hele oude familieleden….en naar de mensen, van wie ik zo'n persoonlijke kaart kreeg.
Ikzelf bepaal of ik kaarten stuur of niet…niet iemand anders. Ze moeten het maar voor lief nemen.
Suus

25-11-2010 13:52

wat een pijn….
ik kan het nieteens opschrijven,heb er de kracht niet voor,mijn mama en beste vriendin overleden op 14 juli dit jaar.
ik ben kapot,mijn man is bij me weggegaan,kan mijn verdriet niet aan,en ik woon nu bij mn vader die helemaal kapot is van verdriet samen met mn kindjes.
Ik weet het neit meer.
Mama ik mis je zo!!!
Tineke53

25-11-2010 20:50

Ach Suus, gecondoleerd met het overlijden van je moeder…..
Het verdriet om je moeder….en dan ook nog een afscheid van je man die bij je weggaat…..
Dat kan je er helemaal niet bij hebben…
Wat kan een mens aan?
Je kinderen, je vader, je moeder die nu overleden is, allemaal houden ze van je!
Je staat niet alleen al denk je dat nu wel….
Ik hoop echt dat je kracht krijgt om alles per dag te bekijken… probeer in het nu te leven…..
Probeer samen met je vader, die het nu ook zo erg moeilijk heeft (ik weet helaas uit ervaring hoe hij zich nu voelt)…veel te praten over alles.
Dit is voor jou zo verwarrend: een afscheid door de dood, het onherroepelijke en een afscheid van iemand die je in de steek laat.
Geen wonder dat het je pijn doet, dat je loopt en zit te huilen…..dat mag! Geef je tranen maar de vrije loop.
Alles staat voor jou op zijn kop.
Ik wens je bijzonder veel kracht toe…..liefs Tineke
Nicole H.

26-11-2010 17:20

Lieve zus,
Wat komt dit bericht vanuit je tenen! Je moet je wel heel wanhopig voelen.
Ik sluit me helemaal aan bij Tineke; je hebt alle reden om te huilen!
En weet dat je niet alleen staat. Ik denk dat je dat ook wel kunt gebruiken; een luisterend oor, een wijs iemand.
Op de website van humanitas zag ik laatst dat ze luisterende oren aanbieden. Iemand die niet met raad aan komt, iemand die alleen naar je luistert zonder zijn eigen verhaal ook te willen vertellen.
En je kunt ook naar je huisarts gaan of een psycholoog die misschien wat orde kan scheppen in je inmense verdriet.
Volgens mij had je een hele lieve moeder. Anders waren jullie niet zo geraakt.
Warme groet
Nicole ( die haar vader annex maatje ook heel erg mist)
Nicole H.

26-11-2010 17:23

Sorry, Suus, bedoelde ik natuurlijk en niet zus. De iPad vervangt woorden uit zichzelf, niet altijd handig!

help, straks de feestdagen in zonder vader...

Nicole H.

Ingrid

Tineke53

Gremista

Nicole H.

Tineke53

Suus

Tineke53

Nicole H.

Nicole H.