Een goede vriendin van mij heeft samen met haar man uiteindelijk na 3 maanden afscheid moeten nemen van hun dochtertje.

Ik heb een verhaal geschreven vanaf de geboorte totaanhet einde, vanuit mijn perspectief.

Deze heb ik op TenPages geplaast in de hoop dat deze zal worden uitgegeven. Voor ons allemaal zou dat een eerbetoon zijn aan het korte leventje van dit bijzondere meisje.

In eerste instantie ben ik gaan schrijven om mijn vriendin te troosten. Immers, alle herinnering waren opeens “op” toen hun dochtertje overleed. Dit vond ik zo schrijnend dat ik bedacht dat ik ze nog “nieuwe” herinneringen kon schenken.

Kom je lezen? “Aan de zijlijn…”

Ik hoop dat dit schrijven een hart onder de riem kan zijn voor alle ouders die zelf een kindje of baby hebben verloren en ook hun omgeving. Vaak is er zoveel verdriet bij zoveel mensen tegelijk, dat delen niet meer mogelijk lijkt en ik ben van mening dat het juist wel belangrijk is om te laten zien wat het met je doet. Ook als verdere familie of als vriendin.