Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Tineke53
Natuurlijk moet je hem in zijn waarde laten. Het is voor de nabestaanden erg genoeg…verschrikkelijk in één woord…..
Maar ik stel me de hele dag de vraag al:
waarom kiest de één bewust voor zijn dood door zelfmoord en zijn er aan de andere kant velen (waaronder mijn echtgenoot) die wel graag nog verder hadden gewild……en die buiten hun wil om er zomaar niet meer zijn. Je krijgt r nooit een antwoord op, Ja zo is het leven….
k weet het wel, maar ik vind het hele leven moeilijk.
Aan de ene kant probeer ik er te zijn voor anderen, maar dan ineens komt de keiharde werkelijkheid van het alleen verder moeten dan weer op je af.
Dan denk ik….bah, wat heeft het allemaal nog voor zin.
Ik kan het echt goed verstandelijk beredeneren hoor, heb twee lieve kinderen, een lief kleinkind, zelfs mijn ouders leven nog (ver over de negentig), ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn…..maar het liefste wat ik had….dat heb ik niet meer.
En om je heen gaat alles door, kom je anderen tegen……hallo!! lachend……ik lach wel mee op mijn manier maar van binnen huil en jank je de hele dag.
Je wordt meegetrokken het gewone leven weer in, maar houd eens rekening met me denk ik dan..ik kan niet zo hard….dat kan alleen als alles weer gewoon zou zijn..en dat wordt het nooit meer….
ach ik weet het…velen hier zullen dit herkennen. je hebt geen keus ook dat weet ik en ik ben dankbaar voor alle goede jaren die ik met mn man had maar toch….
gr Tineke
