rouwverwerking.startpagina.nl

Rouwen met kinderen

  • Anonymous avatar

    Louise

    Hallo,

    mijn naam is Louise, op 23 september 2010 is mijn man, Dick, overleden aan een hartstilstand. Alles ging heel snel. Ook daarna.

    Ik ben nu ruim een week verder en heb het idee dat alles langs mij heen is gegaan, terwijl ik wel alle beslissingen die ik moest gaan nemen heel bewust heb gemaakt.

    Dick laat mij achter met 2 dochters, die op het moment van de hartstilstand erbij aanwezig waren. 1 van 12 jaar, net gestart op het middelbare onderwijs en 1 van 9 jaar. Ik maak mij nu al een beetje zorgen om de jongste, de oudste huilt, praat en probeert ook weer de draad op te pikken. De jongste niet, die heeft alleen de eerste dagen gehuild, wilde ook al snel weer naar school. Ik heb het idee dat ze veel wegstopt en lacht. Ik wil haar niet dwingen om te huilen maar ik zou graag wat meer emotie bij haar zien. Zijn er lotgenoten die iets gelijks meemaken of gemaakt hebben? Ik wil wel graag tips, ideeën, advies….

    Louise.

  • Anonymous avatar

    Da-Is

    Lieve Louise,

    Kan je helaas niet helpen in advies enkel heel veel sterkte wensen. Besef dat er veel instanties zijn waar je kunt aankloppen, stap naar je huisarts en vraag om raad mede ook omdat ze erbij waren toen hun vader plotseling stierf.

    Kinderen hebben ieder een eigen manier van rouwen maar besef dat ieder kind zijn verdriet hoe dan ook kwijt moet. Wij hebben het hier in het gezin meegemaakt met mijn moeder, inderdaad geen ouder van de kinderen maar die van mij en ook zij ging zomaar plotseling dood. Overigens waren mijn kinderen toen 12 en 10. Dood mag ik van mijn oudste niet zeggen dit vindt hij te confronterend, praten erover doet hij niet. Als ze ter sprake komt loopt hij weg of begint over iets anders. Heel soms komt er een stuk verdriet naar boven maar liever laat hij dat niet zien, wil sterk zijn voor mij. Jongste daar in tegen wil wel praten, huilen e.d. of te wel uit hetzelfde gezin maar al zo anders in rouw.

    Nogmaals heel veel sterkte want ook jij bent iets heel belangrijks kwijt en je gaat, moet, door voor je kinderen maar ook jij moet kunnen rouwen.

    Liefs,

    Da-Is

  • Anonymous avatar

    Marjada

    Lieve Louise,

    Allereerst heel veel sterkte gewenst met dit grote verlies. Kan me geheel aansluiten bij de reactie van

    Da-Is. De huisarts zal je misschien in eerste instantie kunnen helpen.

    De aanbevolen sites van het beheer van het prikbord geven je misschien ook steun en voor later (was ook een tip van het prikbord beheer) http://www.monumentenvanherinnering.nl/index.htm

    Hier heb ik zelf heel veel aan gehad, misschien dat het voor jullie later ook nog iets kan betekenen.

    Nogmaal, veel sterkte en wijsheid toegewenst en volg je gevoel.

    Marjada