zpveel verdriet en pijn

Liza

21-09-2010 01:26

Het is allang geleden, ik ben de hele avond al bezig terug te tellen. 28 februari 2004. En ik kom er niet uit. Nee hoor, ik ben niet dom, ik moet dit kunnen maar op de een of andere manier lukt het me niet. Ja hoor,6 jaar, 7 maanden en 7 dagen. Wat een stom gedoe met cijfers als heel de wereld stil staat. Ik zal er best naast staan met mijn cijfers. Cijfers, ach heremejee, wat zijn ze onbelangrijk, want die dag was gisteren, was vandaag, is morgen. . Belangrijk is die laatste minuut, niets meer , niets minder.
Ik leef een beetje in limboland, uren van dagdromen,wat was
wakker worden geschud door de werkelijkheid en niet kunnen aanpassen.Wakker worden in dat lege bed,
Soms denk ik, ik redt het niet, en soms klinkt dan de stem van mijn lief, tuurlijk wel meissie, je was altijd de sterke kanjer, en nu kan je het ook.
Al wat ik wil is die schouder, die arm, die zegt dat het goed is, maar ik loop tegen een muur. Ik ben zo eenzaam zonder hem
yvonne1

21-09-2010 10:42

lieve lieve liza,
natuurlijk mis jij jouw PIET,
de werkelijkheid dat je het nu met jezelf moet doen
de werkelijkheid dat er alleen herinneringen zijn
geen arm meer om je heen en toch!!!!!!
je redt het liza, het is niet anders,
je zoon -je kleinkinderen
zij hebben jouw ook nodig
het is allemaal zo makkelijk lijkt het ,ik hier aan de computer jij die dit dan weer leest
liza het leven is niet makkelijk zeker niet voor de mens die die een geliefde heeft moeten afgeven
maar we moeten door en proberen het leven weer een beetje lief te hebben.
PIET zal altijd met je verbonden zijn, overal!!!!
juist daarom doet het ook pijn, het is niet meer tastbaar. geen stem meer.
Alleen herinneringen met een gouden randje.
liza heb jezelf weer lief,
ik sla een arm om je heen, we {kennen} elkaar via de pc al meer dan 6 jaar
liza we kunnen de tijd niet terug draaien
wonderen bestaan niet……..of toch?
wordt dikke vriendjes met jezelf
liefs yvonne1
Liza

21-09-2010 23:27

Dag lieve Yvonne, je hebt het al zo moeilijk en toch weet je de tijd te vinden om mij te verwarmen met je woorden. Alles wat je schrijft is waar en ik weet het ook. Maar soms….. Ik heb best wel een rustig goed leven, dus maak je niet ongerust. Al die jaren tik ik het hier soms neer omdat ik die wel moeilijke momenten niet doorkom alleen . En dan is het uiten net even dat extra duwtje om morgen toch weer gezond en wel door te gaan.
Dat wens ik jou en alle mensen hier ook, om met Sonja Barend te spreken, morgen gezond weer op.
Dag meiske van me
Kus
Liza
yvonne1

22-09-2010 00:05

lieve liza.
op zun brabants….ge bent un goeike
sloap lekker
yvonne knuffel
anke1967

22-09-2010 17:45

lieve Liza
Arm om je heen .
Vriendjes worden met jezelf is niet altijd de makkelijkste weg .
Zeker als er z on gat geslagen is , wordt je terug geworpen op wie je bent en misschien op wie je zou willen zijn.
Je bent goed zoals je bent.
Wees loyaal aan jezelf.
Ik wens je een engel op je pad , kracht om door te gaan en veel lichtjes om je heen.
knuf ank
Liza

22-09-2010 23:41

Dag Anke, weet je, zo heb ik het nog niet bekeken. Vriendjes worden met jezelf.Ik vind het een mooie gedachte. Nooit geprobeerd en alles wat je niet weet en probeert kan een stap in de goede richting zijn toch? In al die jaren speelt eigenlijk de hulpeloosheid, als je weet dat iemand weggaat en je er niets aan kan doen, het grootste deel.
Lichtjes zijn om me heen hoor meiske, lichtjes van jullie, zomaar,onbekende lichtjes die ik niet bij gezicht ken maar waarvan ik weet dat ze er zijn. De koppies van mijn kleindochters en mijn zoon…… oj oj, soms schaam ik mezelf met mijn geklaag, want er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Maar soms zijn er ook herinneringen zo overweldigend dat je dat vergeet.
Met heel veel liefs
Liza
anke1967

23-09-2010 13:30

lieve Liza
Elke stap die je zet of het nu een stapje voorwaarts is of weer een stapje terug , is er een in de richting die je gaat.
Zo ik voel ben je best veel stappen in een opwaartse richting aan het gaan. Misschien iets te open , te direct , maar ik merk dat je uiten , milder wordt . Het is net alsof er iets ontdooit , dat is mooi , want dan kun je jezelf vullen met de warmte om je heen.
Herinneringen kunnen heel overweldigend zijn , mooi , om te koesteren , maar ook nog vol emotie .
Daar waar je meest dierbare je verlaat , wordt de herinnering geboren.
Nog maar eens een knuffel !
Sterkte .
x Anke
Liza

24-09-2010 16:52

Hallo Anke, ben de hele dag al aan het piekeren, want zie je, ik begrijp je bericht niet goed. Ik heb na Piet, mijn beide ouders verloren. Drie maanden geleden een broer. Niets ervan heb ik hier laten merken ook al zou ik het wel uit willen gillen soms. Ik heb een probleem, ik heb angst voor contacten met medemensen. Geeft niets hoor, ik ben alleen, maar nooit echt eenzaam. Ik heb twee prachtige kleinkinderen en een fijne zoon. Meer wil ik ook niet , dus ik zou de laatste zijn die erover klaagt. En soms, als ik echt niet weet waar te zoeken is daar het toetsenbord en oude bekenden van dit prikbord. Zomaar die arm om je heen, zomaar dat bericht. Ik word soms echt overeind gehouden door een bericht. En in je bericht, meen ik een onterechte visie op mij te lezen. Hoezo Te direct, hoezo Te open.? En dat mijn uiten milder wordt. Was ik dan zo erg in mijn berichtjes.? Helaas stond je e-mailadres niet open, dan had ik hier niet getikt, maar ik snap er niets van.Maar het is oke, voor dit me helemaal weer opvreet , want zo ben ik, wilde ik je dit laten weten
Even goed, ik groet je met liefs
Liza
anke1967

24-09-2010 17:37

liza kan ik je pm en ?
liza

24-09-2010 17:50

Ik heb geprobeerd je een bericht te sturen maar ik krijg foutmeldingen.
Liza

Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.

zpveel verdriet en pijn

Liza

yvonne1

Liza

yvonne1

anke1967

Liza

anke1967

Liza

anke1967

liza