Respect voor een ieder zijn manier van rouwverwerking,het onderstaande is persoonlijk en komt rechtstreeks uit mijn hart,wil hier alleen niemand mee voor het hoofd stoten,want dat is zeker mijn bedoeling niet.
Een briefje aan mijn moeder,
Hoi mam morgen is het alweer 5 jaar geleden dat je ons verlaten hebt,en jeeh wat is de tijd toch snel gegaan.
Er is veel gebeurt de afgelopen jaren zonder jou,weet wel dat je trots kan en mag zijn zoals we ermee omgaan en zeker op pa.
(De brombeer)echt wel nooit gedacht dat ik nog eens zou zeggen dat ik trots op hem ben zeker net na je overlijden was het niet makkelijk zowel niet voor hem als voor ons.
Ik heb altijd het gevoel gehad,dat ik de enige was die er anders tegenaan keek,die er“vrede” mee had en dat veroorzaakte veel trubbels.
Heb zelfs tijdelijk het contact verbroken,en hoe raar het ook klinkt voor andere het was nodig,want nu hebben een betere band dan ooit en dat voelt goed heel goed.
Vindt het jammer dat mijn partner je niet heb mogen leren kennen,daar baal ik van maar kijk je stiekem mee dan weet ik dat je hem graag zou mogen want het is een kanjer en bij hem ben ik op mijn plek.
5 jaar het is alweer een hele tijd,maar 1 ding je wordt niet vergeten en je bent en blijft voor altijd in ons hart.