Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Minu
Lieve lieve lieve Jur, je bent er niet meer. Zomaar opeens zonder waarschuwing. Jur van Huis, Jurremans, Bolle, Bollemans….. zo mochten we je niet meer noemen. Je was namelijk al een grote stoere jongen geworden. En je was zo trots op je groot worden. Vol trots en zonder schaamte liet je ons zien wat groot, sterk en puber worden inhoud. Gel in je haar dat mocht niet. Ik heb altijd geprobeerd je wijs te maken dat gel stoer is. Maar nee bleef het antwoord. Het voor iedereen bekende NEUHHH. Een vriendinnetje heb je ook gehad. Hoe kan het ook anders. Je was de stoerste vent die er rond liep. En stiekem eigenlijk heel erg lief. Altijd bezorgd om je familie. Ontbijtjes maken, tassen sjouwen. Een kusje geven om de pijn weg te nemen. Ik ben blij dat je iets van de liefde hebt gekend. Blond is ze en ze heet Iris. Want blond moest het meisje zijn. Je wist zo goed wat je wel en niet leuk vond. Je had je eigen willetje en daar genoot iedereen van.
Ik vond het altijd moeilijk om weer weg te gaan. Je was zo blij als ik langs kwam en verdrietig als ik weer weg ging. Je weigerde vaak ook om me gedag te zeggen. En daarom hou ik van je Jur, om je oprechtheid en schaamteloosheid. Ik heb veel van je mogen leren en dat zal ik altijd blijven koesteren. Mensen hebben de nare eigenschap om niet altijd eerlijk te zijn. We kunnen gemeen en achterbaks zijn. Maar daar deed jij niet aan mee. Downsyndroom is wat dat betreft prachtig. Zo eerlijk. En je durfde alles. Dansen in de rij op K3, je vermaakte het publiek wanneer andere kinderen dat niet durfde. Wat zou de wereld mooi zijn als die gevuld was met mensen zoals jij. Dat is wat je me hebt laten inzien. Mensen met een beperking hebben ook hun eigen prachtige ik, en verdienen een vooraanstaande plaats in onze samenleving.
Andere mensen lieten voor jou ook hun grenzen even varen. Ik denk dat je de enige man bent die ik ken die ongegeneerd de benen van onbekende vrouwen mocht strelen. Hahaha, daar kwam je mooi mee weg.
Ik kan nog eindeloos doorgaan over al het moois dat jij was. Ik heb er mn eigen leven voor over om je nog 1 keer te zien rondspringen. Om nog 1 keer je liefdevolle omhelzing te voelen. Maar dat kan niet meer.
Je was zo gezond jur! Je zag er altijd zo goed uit. Voor mij waren jouw wangetjes altijd de roodste van iedereen. Ik ben ook blij dat je een paar weken geleden eindelijk bij mij thuis hebt gelogeerd. Hoewel ik je snachts wel kon schieten met dat gesmakkel en gesmikkel van je in je slaap. En ik had de pech dat mn oordopjes op waren. Nu maakt die eigenschap van je me aan het lachen. Dat is ook wat ik zal proberen. Jouw herinnering gaat me laten lachen en weer van het leven laten genieten. Maar eerst moeten mn tranen op zijn.
Lieve lieve jur, het leven is soms zo oneerlijk. En wat maken mensen zich druk om niks. Je was het leukste broertje wat ik me wensen kon. Dat ben je nog steeds en dat zul je altijd blijven. Niemand zal je vergeten. Daar zorg ik persoonlijk voor.
