ik voel me schuldig

gab

01-09-2010 18:55

Mijn lieve mama, mijn maatje, vriendin, oma van mijn kids…
Mijn moeder had COPD, net 1 dag voordat ze 65 werd kreeg ze blaasontsteking,
Ze bleef ziek, ik was er elke dag.. (woon 3 huizen verder)
maar ik mopperde wel.. mam kom op zeg…
we zouden afgelopen week samen met mijn kids op vakantie gaan..
Mijn moeder belt elke morgen (al 9 jaar) tussen 8 en 9 uur op..
de 11de dus niet..
Mijn pa, slaapt al 3 jaar beneden ivm een hersenbloeding..
Ik belde hem op..
pa zegt nee.. laat haar maar even slapen..
9,15 uur bel ik mijn pa weer op..
papa ga nu even naar boven..dadelijk ligt ze dood..
Had ik dat maar nooit gezegt..
pa belde na een paar min. op..
K ze is echt dood..
Ik rende en rende..
ik zag haar boven, nog in haar slaap houding…
De ambulance kwam..
maar het had geen zin meer…
Mijn zus en ik hebben haar zelf opgebaard,
dat was mooi..
maar waarom krijg ik dat beeld niet weg van de slaapkamer???
waarom voel ik mij schuldig?
Zo plots.. zo stil….
We zagen elkaar elke dag, belde op… mijn mama…
Ik heb 2 hele jonge kids.. ze snappen het wel…
Maar dat beeld blijft zo staan…
4 jaar lang woonde ik langs ze…
nu is het vandaag 3 weken stil…
Ik mis haar zo…
En waarom heb ik het niet aanzien komen, ze was gewoon ziek,
maar niet om te zeggen dat je dood kan gaan..
Een mooiere dood, in je slaap, kan je niet voorstellen..
maar het blijft moeilijk..
Ze heeft geen pijn gehad, dat zag je, ze sliep gewoon..
maar waarom ???
Elke dag blijf ik huilen, draai de muziek, bekijk de foto's..
65 jaar.. gewoon te jong…
Er is iets weg in mijn leven..
gerritje

03-09-2010 23:02

Lieve Gab,
Wat een verdriet voor jullie. Gecondoleerd.Wat moet je je afschuwelijk hebben gevoeld,toen je je moeder overleden vond.Weet je ook waaraan ze is overleden? Misschien helpt je dat om jouw schuldgevoel kwijt te raken. Want iemand gaat niet zomaar dood.Weet je ook waarom je je schuldig voelt?Omdat,zoals je schrijft je niet gezien hebt hoe ziek je moeder was in die drie weken? Je moeder wist het waarschijnlijk zelf ook niet hoe ziek ze was. Denk je dat je haar had kunnen redden als je wist dat ze zo ziek was?
Misschien kan jullie arts ( van je moeder) daar wat over zeggen en moet je daar eens een gesprek mee aangaan.
Let goed op je vader want die zal het nu extra moeilijk krijgen.
Ik leef met je mee, maar geef jezelf niet al te veel de schuld van iets wat het lichaam van je moeder toch echt niet op kon vangen. Ik kan me wel voorstellen dat je graag andere gesprekken met je moeder had willen hebben,als jullie samen zouden hebben geweten dat het haar laatste drie weken waren.En dat je dingen als“Mam kom op zeg”,echt niet had willen zeggen als je dat alles wist. Toch heeft je moeder zich daardoor ook niet zielig gevonden,want je deed normaal tegen haar.
Heel veel sterkte!
Gerritje
cat

05-09-2010 19:15

Gecondoleerd met je moeder. Ik heb bijna hetzelfde als jij meegemaakt. Een paar maanden geleden is mijn vader ook plotseling in zijn slaap overleden. Hij was wel ziek (was hartpatient) maar ook niet dat je verwacht dat hij dood zou gaan. Zeker die periode niet, want hij zat vlak voor zijn pensioen, en voelde zich juist heel erg goed. 3 dagen voor zijn dood is hij nog op controle geweest in het ziekenhuis. Ik heb deze arts later nog gebeld of er iets uit de uitslag naar voren was gekomen dat zijn dood kan verklaren. Maar de arts zei dat alles juist heel goed was. Mijn vader is 61 jaar geworden.
De wijze van dood gaan is voor jouw moeder en mijn vader een mooie dood. Ze hebben geen pijn geleden. Maar voor de nabestaanden is het heel hard. Het is niet te bevatten. Eigenlijk geloof ik het nu nog niet echt. Iemand is bij je, en ineens is die persoon er niet meer. Dat is niet te bevatten.
Voel je maar niet schuldig. Je hebt je moeder niet opzettelijk pijn of iets dergelijks willen doen. Als je het had geweten dat ze zo snel zou overlijden had je nooit zoiets als kom op tegen haar gezegd. Je hebt het ook niet verkeerd bedoeld. En je hebt haar als een normale persoon behandeld, net als wat gab hierboven al zegt.
Ik hoop dat je je weer iets minder schuldig gaat voelen en wens je veel sterkte toe.

ik voel me schuldig

gab

gerritje

cat