9 juli 2010,is ons mam plotseling gestorven aan een ernstig hartinfarct.
ik zag hoe haar lippen blauw werden en dat ze zo zweten en grauw eruit zag.
de dokter kwam en kon haar bloeddruk niet meten zo laag was die.
toen de ambulance ze zou naar het ziekenhuis gaan,dus wij kleren zoeken.
toen we weer in haar kamer kwamen waren de ambulance broeders met haar bezig,ze zei dat ze zo bang was.
toen begon ze een raar geluidje te maken,snurken noemen ze dat en toen verplaatsen ze haar vlug van het bed op de grond,om haar te reanimeren,mijn zus en ons pap waren er allemaal bij.
toen hielden ze op met reanimeren,er zat geen leven meer in ze was dood.
we stonden daar hulpeloos en konden het niet geloven ons mam was er niet meer.
ik zie het nu nog voor me,eerst zit ze nog op de rand van het bed en dan ligt ze op de grond levenloos.
ze hebben haar netjes op bed gelegd en we hebben zo nog even afscheid van haar kunnen nemen,tot 4 uur,toen kwamen ze haar ophalen.
wie bedenkt zich dat je die dag wakker word s'middags je moeder's crematie aan het regelen bent.
mijn zus en ik hebben het heel moeilijk,we hebben veel steun,maar je leeft in een roes en hebt nergens geen zin in.je hebt dan weer verdriet en op dit moment zit je vol woede,en dan denk je hoelang duurt dit,het is gewoon niet waar.
ons mam ging altijd lopen met haar hondje demy op een speelveldje en daar zitten nu elke keer als we daar gaan lopen 2 vlinders,die vlinders komen we elke keer daar tegen en vliegen dan dicht bij ons in de buurt,en eentje kwam op demy haar rug zitten,we zeggen dan altijd dat is ons mam en tante cor haar zus,want die is 6 maanden geleden overleden,dus die zijn nu samen.
ik zit nu in een heel diep gat,en hoop dat ik eruit kom,je voelt je zo leeg.
ik zal je niet vergeten mam,ik hou van je.
je meiden sandra en carla.