Aad allereerst gecondoleerd..
Mijn man overleed vorig jaar januari, niet aan een hartstilstand maar aan alvleesklierkanker.
Het verdriet is hetzelfde.
Je zult merken dat alleen de mensen die hetzelfde hebben meegemaakt (verlies partner door de dood) jou kunnen begrjpen..alleen zij weten hoe je je voelt.
Als een zombie, de draadjes in je hoofd, de wegen die je samen uitstippelde, je toekomst samen met je partner is kapot.
Je zult alleen verder moeten maar je bent zo uit balans, want hoe moet je verder…dat is zwaar, eigenlijk te zwaar..want je had het zo graag anders gewild..
Voordat het gebeurde was het nog allemaal gewoon, en iedereen leeft maar door, zo gewoon….
en jij wordt meegetrokken door anderen terwijl je nog niet kunt…
Luister naar jezelf, verg niet teveel van je zelf, gebruik je energie niet aan nodeloze dingen…
Jij bent degene die je leven bepaalt en die daar de baas over is. Ook over degenen die bij je langs willen komen..zo goed bedoeld, maar soms staan de antennes van mensen verkeerd naar jou toe….dus wees duidelijk wie je wel en niet om je heen wilt. Ze kunnen je leegzuigen.
Blijf dicht bij jezelf en doe alleen de dingen die voor jou goed voelen…..
Ga uit van je eigen kracht, want je kunt het!!!! Je draait het niet meer terug, terwijl je het wel zou willen…..had ik maar, had ik maar….verwijten naar jezelf toe: had ik toen maar…… MAAR toen leefde je nog gewoon, en zo is het gegaan…..HET WAS GOED zoals jullie met elkaar omgingen.
Er gebeuren in het leven dingen waarbij je helaas geen keus hebt….je moet hier DOORheen, er overheen kom je nooit, het verdriet blijft altijd,aamar je zult een manier vinden om met je verdriet om te gaan..een manier die voor jezelf “goed” voelt.
Leef in het NU, denk niet teveel vooruit want dat is moeilijk, dat doe ik ook niet, ik ben blij als ik weer een dag doorgebracht heb zonder het liefste dat ik bezat….
Voor je ligt dat zwarte gat van het alleen verder moeten…maar je KUNT het, echt waar!!!! Langzaam zal die glazen stolp weer een beetje opengaan en zal je meer overzicht krijgen over je hele leven met je geliefde. Daar is het nu nog te vroeg voor…maar ik wens je heel heel veel sterkte toe. Ik vind het een rare opmerking altijd als mensen zeggen: je moet het een PLEKJE geven: is je geliefde een auto die geparkeerd moet worden??
Ach, woorden, wat zijn het…..de woorden die je gebruikt om t een ander uit te leggen dekken de lading niet; maar jij zult hier doorheen komen!!!!! Sterk ben je!!!!
Echt waar! groetjes Tineke
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
