Na een lang ziekbed is mijn lieve schoonmoeder overleden. We zaten twee weken bij haar bed aan de intensive care, en ondanks mijn sterke geloof in haar beter worden is ze afgelopen vrijdag overleden.
De familie (man en kinderen, mijn vriend dus ook) is zeer sterk en doet zijn en haar best om door te gaan. Praktische zaken en alles. Maar kan ook beter met de gevoelens omgaan dan ik.
Ik vind het met de dag moeilijker om normaal te functioneren. Naast het feit dat ik tot op het bot verdrietig ben, heb ik ook angstaanvallen, opvliegers en voel ik me verward en soms duizelig. Is dat normaal voor rouwverwerking? Is het te vroeg in het rouwproces om een therapeut in te schakelen, of zijn dit lichamelijke reacties van tijdelijke aard?