ik mis mijn vrouw

Ruud

03-05-2010 19:30

Hallo mijn naam is Ruud,
22 maart j.l is mijn vrouw Angelique (41) overleden aan een hersentumor. De zoveelste klap, in anderhalf jaar tijd ben ik mijn zwager mijn opa mijn moeder en nu dus mijn vrouw kwijtgeraakt. Ondanks dat we al 12 jaar wisten dat ze het gevecht uiteindelijk zou gaan verliezen kwam de klap hard aan toen we horen kregen dat Angelique uitbehandeld was. 3 feb kregen we dit nieuws te horen maar, zo werd gezegd, het kon nog wel een halfjaar duren. Niet dus, anderhalve maand later was ze er niet meer. En nu? Het huis is leeg zonder haar. Ik ben blij dat onze dochter (16) er is maar het huis is toch leeg zonder mijn vrouw. Een oom van mij (lotgenoot) zei het huis is zijn ziel kwijt en zo voel ik het ook. Voor de meeste mensen in onze omgeving gaat het leven zijn gangetje alweer maar hier.. Ik heb nergens zin in ik slaap slecht maar ik kan niet bij de pakken neergaan zitten want onze dochter staat voor haar eindexamen wat ze perse wil gaan halen voor haar moeder. Dus ik moet verder hoe moeilijk het ook is. Ik hoop dat ik ooit weer wat plezier zal krijgen in de dingen die ik doe maar als ik de verhalen zo eens lees kan dat nog wel een tijd gaan duren.
Groeten Ruud
liza

04-05-2010 11:13

Dag Ruud, hoe herkenbaar beschrijf je je gevoel. Wat kan ik meer doen als je heel veel sterkte toe te wensen . Het is een klein iets waar ik dankzij anderen hier op deze site ook mee ben begonnen, maar ik steek vanavond voor jou en je dochter een extra kaarsje aan. Mij heeft het vaak heel goed gedaan als iemand dat voor mij deed. Met lieve groet
Liza
Petra (jennefem)

04-05-2010 21:13

Hallo Ruud ,
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je vrouw. Nog zo kort geleden en nog zo jong. Ook al weet je al zo lang dat het eraan zit te komen dan nog komt de klap hard aan en is het gemis zo groot.
Wat geweldig van je dochter dat ze haar examen wil halen voor haar moeder , mooi hoor .
Voor mij is het nu zestien maanden geleden dat ik mijn man (45 jaar ) verloor na een onverwachte vreselijke ziekte . Nu begin ik het leven langzaam aan weer een beetje leuk te vinden.
Heb veel steun gehad aan twee forums waar ik in het begin heel veel van me afgeschreven heb . Misschien kan jij hier ook wat steun vinden of misschien heb je ze al gevonden.
Er zijn daar heel veel mensen die hetzelfde hebben mee gemaakt en het is erg fijn om elkaar eens een hart onder de riem te steken als je het niet meer ziet zitten.
Weduwen en Weduwnaars en de forum Jong je partner verloren . Ze staan hier allebei op deze pagina.
Heel veel sterkte voor jouw en je dochter .
Groeten Petra
cordenier claudine

05-05-2010 00:06

beste ruud
ik weet perfect hoe je je voelt
ik ben 43 jaar en men man is vorige zomer op 47 jaar plots overleden aan een hartaanval hij was eventjes met de fiets weg en was alleen onze dochters en ik hebben geen afscheid kunnen nemen en er is ook een styk van mij gestorven onze wereld is ingestort maar we moeten door voor onze kinderen !
ik wens je veel sterkte toe
claudine
cor

09-09-2010 22:45

ik weet precies wat je bedoelt bij mij vrouw was kanker gekonstert toen wij het te horen kregen heeft ze nog maar drie weken geleeft dat was veel te snel 18-06-2010 is ze overleden ik werk wel omdat wij geen kinderen hebben en bijna niemand langs komt maar het gaat moelijk thuis klap ik savonds vaak dicht
aad

10-09-2010 14:38

hallo ruud
Heel veel sterkte voor jouw en je dochter
pfffffffff en ik sta nog maar aan het begin
zondag is het 9 weken dat ik me vrouw verloor aan een hartstilstand (42)
Dik Vuijk Noorland

10-07-2013 08:28

twee maanden voor de datum dat wij samen 45 jaar getrouwd zouden zijn is mijn vrouw in het ziekenhuis over leden snachts om vier uur ik heb geen afscheid van haar kunnen nemen en dat doet zo"n zeer en ik mis haar zo verschrikkelijk wij hadden in de ogen van buitenstaanders misschien een saai leven maar wij waren gelukkig met de situatie en nu is er niets meer mijn leven heeft geen enkele zin meer en gezien mijn leeftijd zal dat ook heel moeilijk worden.Zij is 2 april 2013 overleden en ik word 12 juli 76 jaar maar aan een verjaardag heb ik geen enkele behoefte.Hoe het nu verder moet ik zou het niet weten,maar het is haast niet te dragen.
Blueswoman

10-07-2013 10:00

Als eerste
gecondoleerd met het verlies van je vrouw
als je geen afscheid meer kan nemen dat doet pijn.
Alleen verder moeten is zo ontzettend zwaar,
Ik hoop voor je dat je in familie of vriendenkring toch steun mag ontvangen.
Wens je veel kracht en sterkte toe
Als advies heb ik alleen maar dat je erover moet blijven praten
desnoods met professionele hulp zoals huisarts of psychologische ondersteuning.
Alleen dat help wat om het te verdragen.
sterkte gewenst.
gr Blueswoman
Ard

15-02-2019 22:33

Hallo, dit is Ard
50 jaar, en was in mijn 3e relatie supergelukkig met mijn vrouw (46). Ze was puur, gewoon en twents. Die waarden deelden we samen. We deelden de eigen zaak en hadden een woning aan de moezel om 3 wekelijks bij te tanken (letterlijk en figuurlijk). Tot december 2018, longkanker werd geconstateerd, met uitzaaiingen in haar hersenen. Wat een klap kreeg ik in mijn gezicht. Nog harder was de klap 4 weken later, gleed ze snachts weg uit mijn armen, ze was overleden. Kon het aanvankelijk niet beseffen. Het ging ineens zo snel en onverwacht, geen laatste woorden kunnen zeggen. Dit was niet af. Het verdriet is nu een maand later nog erg groot. Soms komt er bij het betreden van de begraafplaats een diep oergevoel naar boven van verdriet. Een ervaring die ik niet eerder zo ervaarde. Mijn maatje is er echt niet meer……
Ik hoor graag van diegene die zich in mijn verhaal herkent.
Ard

ik mis mijn vrouw

Ruud

liza

Petra (jennefem)

cordenier claudine

cor

aad

Dik Vuijk Noorland

Blueswoman

Ard