lieve mensen.
het is nu 21 maanden geleden dat bart van mij is overleden.
het gemis is er nog altijd en dat zal altijd zo blijven.
ben door diepe dalen gegaan.
ook wegens mijn ziekte, borstk.
die ik een paar maanden daarna kreeg.
alles komt op je af,je weet niet wat je moet gaan doen.
tegen iedereen maar zeggen, het gaat goed.
tot ik op deze site kwam en daar mijn verhaal kon vertellen.
dat gaf mij veel steun, heb er ook van geleerd om het verdriet aan andere te laten zien.
er zijn vrienden die niet meer komen, maar daar ben ik nu klaar mee.
er zijn andere voor in de plaats gekomen.
12 mei krijg ik mijn laatste kuur, deze kuur heeft 17 maanden geduurt.
leef daar nu naar toe,hoop dat ik dan weer meer energie kan gaan opbouwen.
aan de ene kant kijk ik naar de toekomst en aan de andere kant voel ik me zo alleen.
ondanks dat de kinderen en kleinkinderen heel lief voor me zijn
.de avonden en de weekenden, die je alleen bent, die duren zo lang
wat is er toch een hoop verdriet in de mensen, als je op deze site, al die verhalen leest.
hoop dat deze mensen ook kracht eruit kunnen halen en voelen dat ze niet alleen staan.
ik zelf heb er veel aan gehad,
was al een tijdje er niet op geweest, toch waren er weer nieuwe berichtjes.
zou ook graag in contact willen komen met andere dames.
wil straks als het ziekenhuis geklep afgelopen is, proberen om er weer met de camper op uit te gaan.
altijd samen met bart gedaan,
voorlopig nog even duitsland, van dorpje naar dorpje. sept. naar de moezel.
is er iemand die zich ook alleen voelt en toch iets wil ondernemen??????
samen huilen en ook samen lachen.
ik heb natuurlijk nog wel mijn beperkingen en rugzakje bij me.
wie vind het leuk om mee te gaan???????????
zelf ben ik maar heel gewoontjes.
woont in het midden van het land.
weet niet hoe je op deze site met elkaar in contact kan komen.
op de eerste ( hoeveel kan een mens hebben,) heb ik mijn mail adres opgezet.
wens iedereen die iemand moet verliezen, heel veel sterkte toe.
liefs ria