De afgelopen drie weken waren voor mij de hel op aarde. Op 25 maart haalde ik samen met mijn man mijn moeder op uit het ziekenhuis. Ze had daar een nachtje moeten blijven op de hartbewaking omdat ze niet helemaal in orde was. Toen wij haar mochten halen was alles weer prima. Ze voelde zich goed. Die nacht werd ik wakker van mijn hond die op bed sprong. Ik zag gelijk dat er wat aan de hand was met mijn man. Hij haalde twee keer diep adem en zijn polsslag viel weg. Het was 3 uur in de nacht en ik belde gelijk 112. Gelijktijdig ben ik naar de buren gerend om mij te helpen met reanimeren. Alleen lukt het mij niet. 3 Buren gingen direct aan de slag, snel waren er 2 ziekenauto's en politei maar ondanks dat ze ruim een uur bezig zijn geweest heeft hij het niet gehaald. Zomaar ineens was hij dood. 26 maart is hij overleden. We hebben de crematie gehad en op 2 april overleed mijn lieve moedertje. Zij was dol op mijn man en hij op haar. Zijn dood kon ze niet aan en ze heeft die hele week alleen maar gehuild tot aan haar dood. Ik weet mij soms geen raad en andere momenten denk ik dat het allemaal niet waar is. Mijn vader en ik in een week allebei weduwnaar en weduwe, dat kan toch helemaal niet. het is net een boze droom. Ik wil hem zograag van alles vragen. Vragen of ik het goed doe zoals ik nu handel met zijn bedrijf en met de kinderen. Of ik de dieren wel goed verzorg en of hij de crematie wel goed vond zo. Was de muziek zijn idee en de witte kist. Ik ben ineens compleet mijn bodem kwijt. Het idiote is dat ik hartpatient ben en hij niks mankeerde. Hoe kom je hierdoor heen??