mijn zus

  • yvonne 1

    mijn lieve zus,

    7 maart wordt het 6 jaar dat je niet meer in ons midden bent,

    meidje , missen blijft.

    nooit meer je stem

    nooitmeer even binnen vallen voor een bakkie

    nooit meer onze verdrietjes samen delen,

    nooit meer zien hoe mijn grote mannen het doen

    nooit meer bellen terwijl te nr. nog vast in m,n hoofd zit.

    maar altijd mijn gedachten bij jouw,

    altijd een bloemetje op je graf

    altijd je foto op de kast.

    altijd weten wat het met je doet als een zus sterft

    altijd, altijd!

    lieve SIMONE….altijd

    denk ik aan je

    yvonne 1

  • Bep

    Heel veel sterkte Yvonne, 6 jaar vind ik nog niet lang,

    Mijn man was van de week al 18 jaar hier weg,

    van mijn zoon wordt het 7 jaar en de kleinkinderen 8 jaar

    maar of het de dag van gisteren was.

    Je staat ermee op en je gaat ermee naar bed, altijd aan ze denkend.

    Ik begrijp heel goed dat je je zus blijft missen, dat je haar wil bellen enz.

    Ik brand zondag een kaarsje voor jou en je zus.

    Liefs, Bep

  • yvonne1

    lieve bep,

    wat je schrijft is zo waar….

    voor jouw is het dubbelop.

    ik kan me niet voorstellen hoe het is om je zoon en kleindochter te verliezen.

    volgens mij staat de wereld stil en verkeer je in een onuitputtelijk verdriet waar het heel moeilijk is om uit te komen.

    ik heb 2 zonen ….moet er niet aan denken.

    en toch moet je door beppie hoe moeilijk ook.

    dat het leven haar kleur verliest lijkt me wel.

    ga door met jouw kleine di ngetjes dat zouden zij gewilt hebben hoe moeilijk ook.

    liefs yvonne 1

  • Liza

    Yvonne, ik wens je sterkte vandaag. Mag het een dag worden met vele mooie herinneringen zodat de pijn van het gemis wat milder word.

    Ik brand vanavond een extra kaarsje voor jullie beiden, dag meis

    Liefs

    Liza

  • anke1967

  • yvonne1

    lieve bep-liza-anke

    bedankt voor jullie kaarsjes

    ik ben gisteren met m.n jongste zus carla naar het graf van SIMONE geweest,

    onbegrijpelijk en toch sta je daar met je bloemen

    we maken het graf schoon en de nieuwe bloemen fleuren als een mooie lentedag

    ons zusje…haar foto lacht ons tegemoet.

    we roken nog een sigaretje{niet goed , ik weet het} zeggen uiteindelijk: dag lieve zus en gaan weer.

    samen lopen carla en ik weer terug richting huis ….de zon schijnt , we voelen de lichte warmte al op ons gezicht.

    we praten niet zoveel , komt straks wel weer maar we waren heel dicht bij elkaar!

    wij missen haar dat zal altijd zo blijven

    lieve alle bedankt voor jullie bericht.

    hopelijk hebben jullie ook een beetje de warmte kunnen voelen

    koester die momenten.

    in omarming Yvonne 1