ik moet het kwijt , na de dood van mijn ouders , pa en ik als regiseur

ankeboot

31-10-2009 15:08

momenteel ,
is het fijn , is het heftig en is het voor mij de tijd om de relatie met mijn overleden vader weg te gaan zetten.
en wat heerlijk want terwijl ik schrijf voel ik waterlanders komen en is dat voor mijn een teken dat mijn gevoel weer is gaan openen zodat ik straks weer verder kan.
ik ben boos op mijn vader
en hoewel ik al die tijd het goede hebben willen zien overheerst mijn boosheid om de dingen die hij in mijn rugzak heeft gestopt.
ik ben de regiseuse van mijn leven.
alleen die rol begon voor mij te vroeg.
pa ik heb het proberen het bij je graf uit spreken
het voelde nog als loze woorden en het intense gevoel wat dit bij mij oproept durf ik nog niet toe te laten , te laten komen.
pa ik richt me op jou en nee lieve mensen ik wil niet horen ondanks van de lieve mensen om me heen ,
die vinden als je zelf geen liefde gekregen hebt kun je het ook niet geven.
ik vind het kwats en hier , ik ben daar het levende bewijs van.
ik ben uit de rol gestapt die ik heb meegekregen en daarvoor geef ik mezelf een dikke pluim.
als kind regiseerde ik ons gezin , dat besef is nu gekomen.
ik werd als lastig ervaren omdat ik niet mij in de rol liet duwen die mijn vader had gewenst zoals ik zou moeten zijn.
ik heb altijd mijn eigen weg gevolgd , maar daardoor ook een grote verantwoording gedragen voor de anderen binnen ons gezin.
ik heb ook me afgevraagd waar mijn moeder was ,
ik ben erachter dat zij op de achtergrond haar best deed om ons langs onze vader te manoevreren.
ik ben boos pa
omdat je me op mijn knieen het pakket in de was liet zetten als ik een minuut te laat was .
ik ben boos pa
omdat je mij het onveilige beeld heb meegegeven mij zus te willen doodslaan omdat het niet naar je zin was.
ik weet het is voor hem een gevoel van machteloosheid geweest , ik vind het geen vrijbrief.
ik ben boos om je driftbuien.
ik ben boos op mezelf dat ik dit heb laten gebeuren.
ik ben boos om het gemis van veiligheid.
ik ben zoekende naar mijn grens
van niet meer zoekende naar goedkeuring , naar mijzelf ,
naar mijn best te doen voor mijn medemens zonder dat daar die goedkeuring aan vast hangt voor mijzelf , maar dus gewoon omdat ik het wil.
ik heb verdriet
ik heb pijn en tevens het besef
dat ik een krachtig mens ben.
Egbert

01-11-2009 07:11

geloof in je zelf - in de kracht die je in je hebt - dan kan je bergen verzetten!!
succes en je bent op de goede weg.
anke

01-11-2009 08:56

dank je Egbert
de meeste bergen heb ik al verzet , maar dit is wel de grootste berg.
Ik ben mijn cirkels aan het doorbreken zodat ik eindelijk echt verder kan, daar is werk voor nodig .
Het gaat me lukken !
anke
anke

04-11-2009 09:53

ik voel het zoemen in mijn hoofd en langzaam aan merk ik dat de wereld me daar van hier wegtrekt ,
ergens begin ik op mijn werk maar al gauw ga ik nog dieper ,
en lig ik ineens in mijn eenpersoons bed thuis in mijn kamer van het ouderlijk huis te slapen. Mijn moeder stapt de kamer in en maakt me wakker , Ank ik ben ziek.
Ik kom van diep en zeg dan moet je de dokter bellen en zei zegt zegt ja dat is een goed idee.
Ik sta op en ga op de houten open trap zitten en kijk naar beneden , mijn moeder telefooneert met de dokter en mijn vader zit aan tafel , de witte met stenen blad. En ineens zit ik daar en zeg huilend: maar jullie zijn dood en wat doe ik dan hier.
Ploep ineens wakker en weer terug in deze wereld . Met het besef dat zij er echt niet meer zijn. (en dat na vier jaar zeg)
x ank
Yvon

08-11-2009 19:12

Zo zie je maar weer lieve Ank, welke vreemde wegen men aflegt tijdens het verwerken van verdriet, gemis en van narigheid en het verstrijken der jaren…
Onbewust komt er bij tijd en wijle van alles naar boven drijven en dan moet je er iets mee, denk je dan….
Accepteren dat het niet makkelijk was zou mooi zijn maar hoe doe je dat? Voor een vader is er meestal liefde en loyaliteit ook al was het niet allemaal rozegeur en maneschijn….Hij werd gevormd door zijn verleden en dat raakte ook jouw leven, en nu jouw verleden…Zijn keuzes waren misschien niet altijd de juiste en nu als volwassene veroordeel je dat soms en dat mag best. Maar je kunt er van uit gaan, denk ik, dat hij zijn best deed en misschien gewoon niet goed wist hoe het beter moest ? ‘Geboren ’ met een moeilijk karakter misschien ook wel..?!
Men kan een herinnering zorgvuldig bewaren, zich blijven herinneren wat men wil herinneren, vasthouden wat kostbaar is om vast te houden, en laten gaan wat men beter los kan laten….
Liefs,
Yvon
Wend je gezicht naar de zon toe
dan valt de schaduw achter je
…
anke

08-11-2009 20:38

wend je gezicht naar de zon
dan valt de schaduw achter je.
wanneer de boosheid uit mijn lijf is verdwenen ,
vult dat zich weer met warmte.
nee Von
mijn vader had een moeilijk karakter en heeft heel wat schade in mijn leven en in die van de anderen binnen het gezin gebracht , daar wil ik niet langer om heen wandelen , aanpakken bij de bron , want nu pas :
ik de donkere wolken aan het verdrijven ben , kan ik die zon weer zien.
een ieder kan anders als ie maar wil en ondanks dat iemand zijn best doet naar eigen weten en kunnen .
heb je je wel eens afgevraagd wie je daadwerkelijk bent , zonder al die rollen die je ophoudt in het dagelijks leven ?
Yvon

09-11-2009 08:01

Hey Ank,
Nee, niet echt denk ik…Ik ben daar niet zo mee bezig ……..
Laten we het er eens over hebben, met een glas wijn erbij ;-)
x
anke

09-11-2009 11:45

dat wordt dan nachtwerk ()
want ik kan aardig bomen hoor !
werk ze .
enneh Von , mijn zonnetje schijnt altijd wel hoor en weet je wat zo mooi is ,
als je opruimt waar dan ook dan zou je eens kunnen moeten willen ervaren hoeveel ruimte dat schept. (en ik ben heel hard aan het opruimen )
Maar ondertussen snap ik ook meer van mijn moeder s , ik noem het keus , of hoe het voor haar gewerkt heeft , denk ik althans , voor mij is het een feit , dat wanneer beide ouders er niet meer zijn je kennelijk terugreist naar delen van je jeugd.
Ik begrijp het meer…………… .

ik moet het kwijt , na de dood van mijn ouders , pa en ik als regiseur

ankeboot

Egbert

anke

anke

Yvon

anke

Yvon

anke