alweer een verjaardag

kaatje

05-10-2009 22:36

Vandaag was ik jarig. alweer een verjaardag zonder mijn moeder.
twee jaar geleden was ze er nog bij. Een week later lag ze in het ziekenhuis.
Vanochtend werd ik weer wakker van mijn twee blije dochtertjes die vonden dat het FEEST was.
Ze hebben me verwend met mooie tekeningen en kleine kadootjes, gekocht samen met opa van hun eigen centjes.
Zo ontzettend lief!! Maar ik moest écht de knop omzetten, verstand op nul en gáán.
De tranen zaten zó hoog vandaag. Mam, ik mis je nog steeds zo ontzettend.
ik moest gewoon werken vandaag en dat voelde goed, veel afleiding.
Maar zaterdag komt alle visite en moet ik de vrolijke jarige spelen.
Weet nu al dat ik 'savonds gesloopt zal zijn en dat in bed de tranen eindelijk zullen vloeien.
Tot die tijd ga ik door met adem halen en zet alles op de automatische piloot.
Zaterdagavond, dan pas heb ik tijd voor mijn verdriet………
Kaatje
Da-Is

07-10-2009 09:33

Pff meis, weer zo herkenbaar, ik ben volgende week jarig en ook ik wil deze week liever overslaan. Hier zijn we 1 1/2 jaar verder maar soms nog steeds zomaar het gevoel ik ga haar even bellen en dan weer dat harde besef.
Diana

07-10-2009 16:02

Zo herkenbaar ja. Volgende week al mijn tweede verjaardag zonder mijn lieve pap. En inderdaad maar vrolijk doen tegen de visite. Die weten niet dat ik er nu al als een berg tegen op zie. De tranen zitten deze week al erg los. Niemand weet hoe erg ik mijn pap mis. Het is aan niemand uit te leggen. Het liefst zou ik de verjaardag overslaan, maar dat is helaas niet aan de orde. Het allerliefst zou ik met dit soort dagen gewoon weggaan, ergens heen waar niemand je stoort en je met je gedachten alleen kunt zijn, zonder commentaar van anderen.
Blij dat dit prikbord bestaat en ik af en toe de dingen van me af kan schrijven en dat er nog velen zijn zoals ik………
Groeten, Diana
karin

08-10-2009 14:12

Weer vraag ik me af, waarom we toch altijd de ‘vrolijke’ blijven spelen…. Waarom is er eigenlijk geen ruimte om verdrietig te zijn op een feestdag. Iemand die zo dierbaar was, kan er niet meer bij zijn … Waarom mogen we de verjaardag niet een keertje overslaan en er een andere invulling aan geven. Ik herken dit zo goed…ik deed en doe het ook… Maar eigenlijk vraag ik me af, waarom? Misschien heeft iemand hier een antwoord op?
Ook wil ik jullie sterkte wensen met jullie ‘feestdagen’ die aanstaande zijn. Ik hoop dat er een klein tekentje tot jullie mag komen, waardoor je beseft dat ze er wel degelijk bij zijn. Ook al zie je ze niet, ze zijn er echt nog wel hoor… Net als de sterren.. Wanneer het dag is, zie je ze niet, maar toch staan ze er net als altijd
Liefs, Karin
Diana

08-10-2009 15:47

Dat bedoel ik nu juist, een verjaardag overslaan levert alleen maar commentaar op. : Doe niet zo kinderachtig, het is toch al bijna 2 jaar geleden, het leven gaat door, als je je verjaardag niet wil vieren dat begrijpen we niet, en nog meer van dat soort kreten waar ik niet op zit te wachten.
Niemand begrijpt hoe ik me voel, nu, maar ook op de dag zelf. Natuurlijk gaan de scherpe kantjes van het verdriet en het gemis af, maar juist met “feest”dagen komt het weer extra hard terug. Ik vind het knap van je dat je je poot stijf houdt en doet wat je zelf wilt. Mij lukt dat nog niet.
Ik zal blij zijn als volgende week voorbij is en ik me weer op de gewone dingen kan storten en dan weer op naar de volgende “feest”dagen.
Groeten, Diana
kaatje

10-10-2009 08:43

vandaag komt alle verjaardagvisite.
heb er écht geen zin in. ben moe, murv en down.
mijn dochters hebben hun mooiste kleertjes aan getrokken en zijn klaar voor t feest.
ze hebben er zin in.
straks komt de visite en zal ik mijn masker weer opzetten.
vrolijk iedereen ontvangen en de gezellige gastvrouw spelen.
ik huil van binnen.
vanavond mag mijn verdriet naar buiten komen……..
ben zó moe……..
kaatje
Da-Is

10-10-2009 21:50

Ik sla hem dus weer over, voor de kids is de ochtend voordat ze naar school gaan en mijn paps haal ik het weekend erop op om een hapje te eten. Hier dus geen feest en taart.
Diana

13-10-2009 07:27

Gelukkig, mijn verjaardag is weer voor een jaar voorbij. Zondag “gevierd” met een beetje visite, ongeveer de helft had zich afgemeld door ziekte of andere bezigheden, wat ik niet zo erg vond. Gisteren was de dag van mijn verjaardag en heb ik mijn gewone werkzaamheden weer opgepakt. Wel had ik de hele dag het gevoel, dat mijn Pap zo weer naar binnen zou komen om me een knuffel te geven, helaas, dat gebeurt dus niet meer. Ik mis hem vreselijk en gisteravond laat kwamen dan ook de tranen.
Vandaag zal het wel weer beter gaan.
Groetjes, Diana
Da-Is

03-11-2009 22:07

Ik heb dus net als vorig jaar de avond voor mijn verjaardag het heel zwaar gehad, kon alleen maar huilen en heb dit ook veelvuldig gedaan. Niemand die het snapt want wat is nu de dag voor je verjaardag. Voor mij dus heel veel: het besef straks weer die dag zonder haar. Mijn liev'zegt dat hij het snapt maar dat doet hij niet, mijn zoon vindt het moeilijk weet niet goed wat hij met mij aan moet, dochterlief knuffelt mij alleen maar en huilt mee.
De dag zelf viel mee want ik ben gewoon gaan werken. Ik heb het een week later voor alleen mijn eigen familie gevierd met een etentje. De ‘zware lading’ was er hierdoor vanaf en we hebben een leuke avond gehad met ook een lach en een traan. Mams was iemand van de humor en dat is iets wat wij gelukkig allemaal proberen ook zo te behouden.
Maar al met al blijven verjaardagen gewoon zo bud.

alweer een verjaardag

kaatje

Da-Is

Diana

karin

Diana

kaatje

Da-Is

Diana

Da-Is