het is haast 3 maanden geleden dat mijn vrouw op 53 jarige leeftijd overleden is aan de gevolgen van kanker.
af en toe denk ik dat het weer iets beter met me gaat zoals afgelopen vrijdag met wat vrienden voor het eerst ergens uit eten gegaan - waar ik in 1e instantie geen zin in had - maar na 2 wijntjes kon ik er toch meer van genieten. Alleen de dagen daarna zakte ik weer helemaal weg.
Een vervelende bijkomstigheid is het feit dat ik 7 weken aan huis gekluisterd ben vanwege een gebroken voet waar ik niet op mag staan/lopen enz. Dan ben je ineens zo afhankelijk van mensen geworden en dat kan je eigenlijk op dit moment - helemaal niet gebruiken. Je kan niet even ergens naar toe of er even uit als je daar behoefte aan heb. Nog ruim 3 weken en dan hoop ik weer te kunnen lopen. Wat kan je leven ineens ontzettend leeg zijn ondanks lieve kinderen - vrienden enz.