vandaag tegen vijf uur kreeg ik via de mail te horen
dat hij is gestorven. Beter, voor hem, een korte maar hevige strijd.
en, morgen, kan ik naar het rouwcentrum, om afscheid te nemen
gelukkig, want dat wil ik graag.
Het zal moeilijk worden nu. Ook alwist ik, dat ik hem nooit meer
zou spreken, het doet veel pijn.
voor hem, het volgende gedicht:
allemaal beginnen we als een dauwdruppel
de ochtend van ons leven, ons bestaan
de zon komt, en we groeien
we worden voller en rijper
tot de zon uiteindelijk weer ondergaat
en ons meeneemt, naar waar wij uit voort kwamen
op de reis die het leven word genoemd
om daarna terug te keren
waar we moeten zijn
en rust kunnen vinden
onze dierbaren ontmoeten
die ons voor gingen
om weer samen te smelten
tot één grote druppel
die het sap is van het leven
op aarde, ons bestaan
Lieve Rob, ik vergeet je nooit meer.
Jouw keuze, respecteer ik
maar het is nog steeds niet te begrijpen
dag man, je Cristy