Hallo,

Ik ben 3e jaars studente aan de Academie voor Psychodynamica. Ik ben onderzoek aan het doen voor mijn scriptie. Ik wil een scriptie schrijven over overlijden van kinderen vlak na de geboorte. Maar dan met name in de jaren 50. Ik ben op het idee gekomen om dit onderwerp te kiezen door het leed, de onverwerkte rouw van mijn moeder.

Mijn broertje is vlak na zijn geboorte overleden. Mijn moeder was toen erg zwak en heeft haar zoontje nooit gezien. De nonnen in het ziekenhuis haalden mijn broertje (wat toen nog leefde) meteen weg. Hebben het een naam gegeven en gedoopt en daarna ???

Mijn moeder is nu 78 en begint nu pas veel te huilen en te vertellen hierover. Zij vraagt zich af of hij wel echt dood was, of hij niet weggegeven is. Waarom mijn vader dit heeft laten gebeuren. Mijn broertje bleek op de verjaardag van mijn moeder te zijn geboren en naar nu blijkt zijn al haar verjaardagen zwaar beladen geweest daardoor.

Thuis waren nog 2 kleine kinderen. Niemand vroeg hoe het met mijn moeder was, er werd gedaan alsof er niets was gebeurd. Dat was ook het advies vanuit de artsen etc. in het ziekenhuis.

Binnen een jaar werd weer een kind (zoon) geboren. Dit is een niet op zichzelf staand verhaal. Ik hoor het vaker. Ik wil nu onderzoeken wat een invloed dit heeft gehad op het leven van ouders maar ook op de kinderen binnen het gezin.

Mijn moeder wil hier graag veel over praten/vertellen. Mijn vader kapt het af en zegt dat het al zo lang geleden is, daar hoeft ze toch nu niet meer mee bezig te zijn.

Graag kom ik in contact met mensen die een soortgelijke ervaring hebben binnen het gezin waarin ze zijn opgegroeid