Ik heb lang getwijfeld om dit bericht te sturen. Wat moet het verschrikkelijk moeilijk zijn om het overlijden en het verlies van een dierbare te verwerken. De persoonlijke verhalen raken mij enorm en ik vind het zo moedig van iedereen om dit te delen.
2 maanden geleden is mijn relatie verbroken.
Een relatie van acht jaar met mijn grote liefde. Ik voel me zo verdrietig, verward, eenzaam en ik mis haar zo ongelooflijk veel. Maar ik schaam me ook dat ik dit op dit forum schrijf. Dit is toch niet te vergelijken met het overlijden van je dierbare.
waar haal ik het recht vandaan zegt een stemmetje in mijn hoofd.
toch voelt het verlies voor mij zo groot en zo ondraaglijk . Ik voel zo de behoeft om dit te delen . Vanuit een radeloos moment schrijf ik dit.
Ik ben aan het overleven en er is bijna niets waar ik van kan genieten. ik doe de dingen op de automatische piloot en mijn lijf doet pijn. Veel huilbuien en mijn gedachten zijn bij haar.
weer dat stemmetje……voel je dit na 2 maanden nog steeds zo heftig. alsof ik iets niet goed doe.
Ik zou het fijn vinden om te lezen wanneer iemand dit herkent en mij wil schrijven over zijn/haar ervaringen.
Ik hoop dat ik niemand hiermee kwets. Wannneer je dierbare of iemand van wie je zielsveel houd overlijd lijkt me dat nog veel zwaarder.
ik wens iedereen sterkte en kracht in hun eigen unieke verwerkingsproces.