Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
jess...
Hallo
Zal me even voorstellen.
Ben jessica en ben nu 37.
Toen ik 18 was overleed mijn moeder plots aan een hart aanval ze was 39.
Geen afscheid kunnen nemen ..niks .was ook niet thuis toen het gebeurde.
Je komt thuis en het is klaar..over…geen moeder meer.
Bij ons thuis werd er ook niet over gepraat.
Had 1 broertje die al aan de drugs was en hierdoor nog verder zakte..
Voelde mij dus ook verplicht om achter hem aan te lopen,het huishouden thuis regelen je weet het allemaal wel.
Ik had toen al verkering met mijn huidige man,dus die heeft alles van dicht bij meegemaakt.
Heeft ook heel veel geduld met me moeten hebben al die jaren,maar is me toch blijven steunen.
Nooit kon ik over mijn moeder praten zonder emotioneel te worden.
Mijn moeder is toen gecremeerd en haar as is verstrooit.
Ik heb dus ook nooit een plekje gehad waar ik even heen kon.
Onder tussen ga je trouwen en krijg je kinderen,het leven gaat allemaal gewoon door.
Maar jij blijft vastzitten kom geen stap vooruit.
Nu 19 jaar later heb ik eindelijk een boek gekocht wat ik al eerder had willen hebben maar toch door een soort schaamte gevoel niet aan durfde.
Het boek heet: verlaat verdriet, van Mieke ankersmit (misschien wel eens van gehoord)
Heb het ook in 1 keer uitgelezen. (misschien kan je eens op haar site kijken…www.ankersmid.nl daar is het boek ook te bestellen…echt een aanrader)
Heb gisteren een lange brief aan mijn moeder geschreven wat me nog allemaal dwars zit en hoe ik me voel enzo ,heb hem in een envelop gedaan met geboorte kaartjes van mijn kinderen en een trouwfoto van me eigen.
Heb op het crematorium gisteren een plaatsje gemaakt langs het strooiveld. heb er een mooie tegel neergelegd en een plant en een grote vlinder.
Die envelop ga ik er ook nog brengen vandaag of morgen..
En weet je ……….het is nu al een heel ander gevoel ,een soort bevrijd gevoel.
Ik durf nu voor me eigen te gaan rouwen op mijn manier.
Mijn man is gisteren ook mee geweest en heeft me geholpen..
Het is een lang verhaal en misschien heb je er niks aan..merk dat nu ik dit opschrijf toch ook weer goed voelt al ken ik jullie helemaal niet.
Hoop dat jullie er misschien wat aan heb en dat je er wat mee kunt.
Je moet zelf de eerste stap gaan maken in het te gaan verwerken en je zal merken dat het goed voelt.
Je moeder(vader) blijf je altijd missen ,maar ze zullen ook altijd bij je zijn.
(als je het niet hier op het prikbord wilt zetten mail je van mij part naar mij..alle beetjes helpen)
vriendelijke groet vol liefde en kracht.
