mam ik mis je ontzettend

tamara

01-07-2009 02:23

hallo allemaal.
ik wil graag mijn verhaal even kwijt.
10 weken terug is mijn moeder overleden.
de eerste periode ging ik op de automatische piloot, nu begin het besef steeds meer te komen dat ze echt niet meer terug komt.
elke dag lijkt het gemis en de pijn wel erger te worden.
wij hadden zo een enorme band, we belde soms wel 3 x per dag met elkaar.
het zijn nu vooral de alle kleinste dingetjes waar ik haar in mis.
dinsdag is vooral een rot dag voor mij, zeker rond de klok van half twaalf, toen is ze namelijk overleden.
ik brand dan een kaarsje bij haar foto en praat wat, maar wat zou ik haar toch graag in mijn armen willen nemen en lekker even knuffelen, net zo als vroeger.
“vroeger”het is nog maar 10 weken terug, soms lijkt het al zoveel langer, maar het is nog maar zo kort.
er gaat zoveel door je hoofd, dat ik af en toe gek van mijn zelf word.
wat kan gemis toch raar met een mens doen.
En dan kijk ik naar mijn vader, hij is zo verdrietig, hij is zijn maatje, soulmate en vrouw kwijt.
ik ben zo enorm trots op hem, zoals hij het nu allemaal doet, het is in kanjer.
hij zegt ook, ik ga door op de kracht van mama, want kracht dat had ze zeker.
ik wil ook iedereen die een dierbare heeft verloren, vanuit hier heel veel sterkte wensen.
liefs Tamara
Da-Is

01-07-2009 22:02

Heel herkenbaar; de automatische piloot en het erger wordende verlies. Het krijgt uiteindelijk een plek en jouw leven gaat verder maar geef toe aan je verlies en verdriet (op één of andere manier moet je hier doorheen om verder te kunnen denk ik).
Sterkte!
suus

02-07-2009 11:28

Hallo Tamara,
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je moeder.
Dit is inderdaad heel herkenbaar en wat jij met dinsdag heb, heb ik met zondag.
Het is nog maar zo kort geleden dat je moeder is overleden en het gaat nog wel een tijdje duren voordat (zoals zo mooi wordt gezegd altijd) je het een plaatsje kan geven. Bij mij heeft het jaren geduurd en het is echt zo, de scherpe randjes gaan er van af.
Mijn moeder is ruim 17 jaar geleden plotseling overleden. Zelfs na al die jaren gaat er geen dag voorbij dat ik haar niet mis of tegen haar praat. We hadden een erg sterke band, waren echt maatjes. Ik vraag me vaak af hoe ze er nu uit zou hebben gezien en haar nog zo graag een keer willen vastpakken en knuffelen.
Heel veel sterkte
Eefje
kaatje

02-07-2009 14:49

Hallo Tamara,
Gecondoleerd met het verlies van je dierbare mama.
het is voor jou nog echt superkort geleden, de mist trekt net een beetje op en je beseft dat ze écht weg is!
Mijn moeder is nu 20 maanden geleden overleden, de hele scherpe randjes gaan eraf, maar het verdriet blijft.
Iemand die je zó verschrikkelijk dierbaar is, daar kun je niet zomaar zonder.
'even bellen', even naar haar toe, dat gaat allemaal niet meer.
koester al je mooie herinneringen en geef toe aan je grote verdriet.
Ik heb alles weggestopt en dat gaat niet goed.
mijn dochtertje is vandaag 9 geworden, tjonge wat had ik dat graag met mijn mama willen vieren…….
Tamara, ik wens je heel veel sterkte en alle kracht toe!
liefs, Kaatje
yvonne

03-07-2009 22:18

Ik heb mijn moeder afgelopen donderdag begraven en wat was ik sterk maar nu: ik heb geen fijne zus die is op de zelf en mijn vader ook mijn lichaam doet pijn ik ben bang, ik snap je meid en ik voel je want de hele week word je geleefd en bij het uur word het zwaarder steeds zwaarder maar wij komen er wel er is niet voor niets deze forum we zijn er voor elkaar om te steunen!!
tamara

04-07-2009 08:30

hoi Yvonne,
nog gecondoleerd met je moeder.
ik begrijp je helemaal, in het begin denk je alles aan te kunnen, zeker omdat je in die roes leeft.
daarna komt het besef pas.
het is zeker prettig dat forum's als deze bestaan en wetende dat je niet alleen bent.
ik wens jou dan ook veel sterkte met dit enorme verlies.
liefs tamara
tamara

04-07-2009 08:40

hoi Da-ls, Eefje en Kaatje,
bedankt voor jullie reactie.
ik ben blij met forum's als deze, wetende dat je niet alleen ben.
hoe zwaar het nu ook is, de zon moet toch weer een keer gaan schijnen, al is hij nu nog ver achter de wolken.
hoe vervelend het natuurlijk is deze situatie ik ben blij dat ik niet alleen ben en dat je uit verhalen leest dat mensen het zelfde doormaken als ik en dat ik toch niet abnormaal ben met mijn gevoelens.
Kaatje ik begrijp het helemaal, dat als je kindje jarig is, dat je daar graag je moeder bij wil hebben.
mijn twee kindjes zijn in maart jarig, dus dat heeft mijn moeder gelukkig nog mee gemaakt.
maar ja…. volgend jaar maart zal zeker niet het zelfde zijn.
maar alles wat komen gaat, welke gebeurtenis dan ook zal allemaal raar zijn nu ze er niet meer is.
je hoort mensen wel eens zeggen, als er maar 1 jaar om is, dan heb je alles een keer meegemaakt, waar ze niet meer bij is.
niet dat het na een jaar makkelijker zal zijn, maar ik denk wel dat ik begrijp wat ze bedoelen.
ik hou het hier maar weer even bij.
liefs tamara
Da-Is

05-07-2009 17:30

Lieve Tamara en Yvonne, de tekst over een jaar voorbij klopt helaas zo erg. Ik ben nu 14 1/2 maand verder en het jaar na mams haar plotselinge overlijden is mij heel zwaar gevallen. Momenten van plotseling rauw verdriet omdat je vaak tot de orde van de dag moet overgaan. Op één of andere manier ga je door, ik in ieder geval voor mijn kinderen, maar ik heb ook gemerkt dat ik soms te snel wilde (hield mezelf steeds voor ogen dat ik haar toch nooit meer terug zou krijgen dus maar door moest).
Mijn verdrietjes koester ik nu, het zijn soms moeilijke momenten maar soms ook van die mooie momenten die beginnen met een traan en eindigen met een lach.
Kinderen kunnen soms jouw verdriet relativeren en dat is goed, mijn dochter was heel boos dat oma haar geen 10 vingertjes zag worden (de tekst van mijn moeder), op haar taart stond dan ook de tekst 10 vingertjes. Sommige mensen begrepen niet waarom ik deze tekst op haar taart gezet had want het bracht mij en de kinderen aan het huilen maar voor ons was het het stukje van “je bent er nog even bij”.
Jolanda

26-08-2009 11:52

Lieve Tamara,
Ik leef heel erg met je mee.
mijn moeder is 9 juni 2009 overleden na een zwaar ziekte bed.
gisteren was het 12 weken geleden. ook mijn vader heeft veel verdriet en mist haar heel erg.
ik kijk ook vaak naar de foto en steek dan een kaarsje aan,
en ja het verdriet lijkt wel steeds erger te worden.
iedereen gaat gewoon weer verder met zijn leven terwijl het van ons lijkt stil te staan.
ik wens je heel veel sterkte ook voor je vader groetjes Jolanda

mam ik mis je ontzettend

tamara

Da-Is

suus

kaatje

yvonne

tamara

tamara

Da-Is

Jolanda