Tja hier zit ik dan …nadat ik lees wat anderen ook mee moeten maken ..
het verdriet ..alles na het overlijden van een dierbare..
ik snap er helemaal nog niets van ….mijn man is overleden …19 dagen nadat hij opa is geworden..
Acute leukemie..zomaar ineens ..1 dag nadat onze kleindochter is geboren werd hij ziek…20 februari is hij overleden op 43 jarig leeftijd..2dagen erna waren we 24 jaar getrouwd…NU 4 maanden geleden…Hij had voor dat hij ziek werd nergens last van …zo ineens was die ziekte er…
Gelukkig ben ik tot zijn laatste adem bij hem gebleven …..en we hebben veel kunnen bepraten..heb zelf in het ziekenhuis bij hem geslapen…hij wou niet alleen blijven!
ik kende hem als kind al …we waren altijd samen ..hij was mijn buurjongen..en nu …tja moet ik verder zonder hem..ik ben 43 en al weduwe….
Gelukkig heeft hij zijn kleindochter nog gezien en vastgehouden.
Ik kan het niet geloven :3 dierbare personen in een half jaar kwijt geraakt….ja ook mijn mam en mijn schoonmoeder…
Mijn schoonmoeder stierf na een kort ziektebed op 24 augustus 2008 (81 jaar ) en mijn mam 4 weken na mijn schoonmoeder..op 20 september 2008. (60jaar )
Mijn moeder viel dood in mijn armen ,op een begraafplaats ….longembolie …een hele grote ..ik heb geprobeert om haar lucht te geven maar ik kreeg er niets in ..om gek te worden op dat moment ..gelukkig was de ambulance er heel snel maar die zeiden :je kon er ook niets in krijgen..alles was afgesloten…de broeders konden ook niets voor haar doen !
Eigenlijk te gek voor woorden ..onze dochter heeft tijdens haar zwangerschap 2 oma verloren en na haar bevalling haar papa..
Mijn man zei altijd ik wil een goede vader zijn voor zijn beide kinderen (zijn ouders waren gescheiden en hij heeft zijn vader nooit meer gezien ).en dat.WAS HIJ OOK …maar zo vroeg bij je eigen kinderen weggerukt te worden..lijkt me verschrikkelijk…
Hij zei zelf :het zij zo…sorry dat je dit moet meemaken en dat we niet samen oud worden..wees er voor de kinderen en dat hoefde hij me eigenlijk niet te vragen …
Ben blij dat ik ze heb …en dat onze zoon nog thuis woont….maar missen doen we onze pap en mijn lieve man ..heel erg veel zelf…..
Vind het moeilijk om mijn leven weer op te pakken ….gelukkig heb ik mijn werk …maar ja ik ga verder ..zo moeilijk als het ook is…..ik zal wel moeten zit niets anders op !!!
Eric waar je ook zult zijn …wij houden van je en ooit zullen we weer samen zijn ….luv jou forever …gea en je kinderen