De eerste Vaderdag zonder vader

Bianci

18-06-2009 01:08

Ik was naar de radio aan het luisteren en daar werd ineens gesproken over Vaderdag. Er ging iets als een bliksemschicht door me heen …
Vaderdag … Hoe ga je dat vieren zonder vader? Tien maanden geleden heeft hij ons verlaten. Eerder had ik het over ‘hebben wij hem moeten laten gaan’. Na heel veel verschillende stadia van emoties te zijn doorgegaan, ben ik intussen beland in ‘waarom heb je ons verlaten?’ Boosheid is de fase waarin ik nu zit. En dan Vaderdag … Wie dat heeft verzonnen ben ik op dit moment niet dankbaar. En ik denk velen met mij, want het wordt een zware dag voor velen aankomende zondag!
Sterkte allemaal!
Bianca
Henry68

20-06-2009 23:48

Dag Bianca,
ik heb mijn vader 12 jaar geleden verloren.
Na de boosheid komt na een tijd (lange tijd in mijn geval) langzaamaan een acceptatie, ga je verder met je leven en denk je nog steeds vaak terug aan je vader.
Met Vaderdag ga ik naar het kerkhof, breng een bloemetje en dat was het dan meestal. Soms gaan we met moeder, broer en aanhang samen ergens naartoe. Maar eerlijk gezegd hou ik niet zo van die gezamenlijke uitjes op die dag, het feit dat hij er niet meer is blijft dan de hele dag merkbaar.
Ik wens je veel succes morgen, maar doe niet wat je zelf niet wilt. Ik was 27 toen ik mijn vader verloor, hij stierf met 51 aan kanker. Hij heeft veel bereikt in zijn leven, hij was een voorbeeld voor velen, en er gaat geen uur voorbij dat ik niet aan hem denk.
Groeten,
Henry
Bianci

22-06-2009 01:01

Hallo, Henry,
Dank voor je reactie.
Als ik die zo lees vraag ik me af of je de dood van jouw vader intussen hebt geaccepteerd?
Waarom ben je zo lang boos gebleven?
Ik kan er redelijk vrede mee hebben dat mijn vader op 84-jarige leeftijd is heengegaan. Op de kwaliteit van het leven had hij al redelijk ingeboet, zeker als zwaar astma-patiënt vanaf zijn 18e jaar. Maar ik kan maar niet de laatste twee weken van zijn leven verkroppen, aangezien ik niet weet hoe hij die heeft moeten doormaken. Hij lag die twee weken in coma en ik weet niet of hij pijn had en of hij ons kon horen. Hij kon ons in elk geval niet duidelijk maken of hij pijn had, of verdriet, of zoiets van ‘schei toch uit, laat me lekker gaan’. Ik weet het niet en zal het ook nooit weten, en dat vind ik heel erg moeilijk.
Ook jij veel sterkte na voor jou alweer de 13e (?) vaderloze vaderdag. Ik hoop dat je er goed doorheen bent gekomen. Mijn eerste ben ik redelijk goed doorgekomen, maar zo aan het eind van de dag komen toch wel wat emoties los.
Hartelijke groet,
Bianca
Monique

12-08-2009 20:45

mijn vader is 30 maart overleden aan darmkanker. het ging enorm snel. van gezond naar 4 en een halve maand in slaap gebracht.
ik voel nog niets. ik begrijp het niet. het leven gaat door, ik wordt er in meegenomen, maar ik voel geen rouw. ik begrijp t echt niet want ik had een prima relatie met mn vader en er is in die 4.5 maand zoveel gebeurt dat ik wel verdriet moet hebben.
hebben jullie dit ook gehad. is dit normaal?
wel heb ik t gevoel dat alles mis gaat in mn leven. ik heb nouwelijks momenten van geluk.ik ben nog niet naar zijn graf gedurft. miss bang dat ik wat voel?
groeten monique
karin

17-08-2009 13:57

Hallo Monique,
Het kan best zijn dat je het gemis en verlies van jouw vader pas later zult gaan voelen. Vooral wanneer jouw aandacht door andere ‘zaken’ worden opgeeist. Ik heb het verlies van mijn moeder op deze manier ook pas jaren later toegelaten… Toen ik wat adem kreeg en er echt bij stil ging staan, dat mijn moeder er nooit meer zou zijn. Geef jouw gevoel maar de tijd … maar stop het liever niet weg. Dus wanneer er veel dingen mis gaan, kan het wel eens zijn, dat het leven je ergens op wil wijzen. Misschien zou je even tot rust moeten komen.
Lieve groetjes en sterkte, Karin

De eerste Vaderdag zonder vader

Bianci

Henry68

Bianci

Monique

karin