rouwverwerking.startpagina.nl

moeder verloren op jonge leeftijd

  • Anonymous avatar

    Jeroen1975

    Hoi,

    Mn moeder is overleden toen ik 13 was. M'n vader kreeg toen ik 15 was een nieuwe vriendin (nu z'n vrouw). Ik wilde er nooit over praten en ik denk dat ik daarom ook niet kon opschieten met z'n nieuwe vrouw. Die relatie speelde zich dus af buiten mijn gezichtsveld… bij haar thuis waardoor ik eigenlijk altijd alleen thuis was. Op mn 17e gingen ze samenwonen en moest ik dus ook het huis uit. Ben toen gaan studeren in amsterdam. Gedurende 10 jaar lang in amsterdam eigenlijk altijd wel “vreemde” dingen gedaan: rare relaties gehad, naar australie gegaan om een jaar te werken… allen gingen niet goed. Heb ook gegokt en dronk altijd wel veel. Beide gelukkig niet excessief…

    Nu ben ik 33.. ben net getrouwd met een schat van een vrouw en heb een leuke baan….. ben ik weer rare dingen aan het doen. Eens in de maand veel maar dan ook veel te veel drinken en zo kan ik nog wel wat bedenken. En waarom? Ik krijg een soort waas voor ogen soms: eentje die zegt: wat maakt het toch uit je bent toch alleen.. en altijd geweest…

    Ik ben hard bezig m'n huwelijk kapot te maken, maar wil dit niet. Ga ook morgen naar de huisarts want dit moet echt stoppen.

    Zijn er mensen die hier wat in herkennen? Ik wil m'n vrouw geven wat ze verdient… maar heb ook het gevoel dat ze me niet begrijpt. Ik kom er steeds meer achter dat ik mn moeder nog geen plaatsje heb gegeven, kan nog zoveel pijn hebben als ik denk hoe het was voordat ze ziek werd.

    Zou graag in contact komen met mensen die weten hoe het voelt…. mn email is: jeroen-1975@hotmail.com

  • Anonymous avatar

    Beheer Rouwverwerkingsprikbord

    Jeroen, wat adviseerde je huisarts?

  • Anonymous avatar

    anke

    Hoi Jeroen

    Je moeder verliezen op al zo n jonge leeftijd is zeer ingrijpend.

    Wat ik zo knap van je vindt is dat je je bewust bent geworden van jezelf en je handelen.

    Dan heb je het al ver gebracht en naar mijn idee al veel gewonnen. ik hoop dat de huisarts je een eind verder kan helpen.

    Ik wens je veel sterkte.

    groet Anke

  • Anonymous avatar

    suus

    Hallo Jeroen,

    Uit je verhaal maak ik op dat je het verlies van je moeder nog niet hebt verwerkt en je er nog steeds erg mee zit.

    Het is veel te vroeg om op die leeftijd je moeder te verliezen en dan alleen met je verdriet om kunnen zien te gaan. Heb je broers en/of zussen?

    En dan met 17 jaar het huis uit moeten, terwijl je zelf geestelijk in de knoop zit is ook niet niks. Hoe is je relatie met je vader nu?

    Ik ben het helemaal met Anke eens, het is knap dat je je bewust bent van jezelf. Ook dat je zelf weet dat je en wat er moet veranderen. Ik neem aan dat je vrouw het hele verhaal kent en ook hoe jij je voelt en wat je denkt op je “zwakke” momenten. Anders moet je echt met haar praten. Wees eerlijk, vooral naar haar toe, over je gevoelens.

    Goed dat je zelf hulp gaat zoeken, ook ik ben heel benieuwd wat je huisarts je heeft geadviseerd. Er zijn veel mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt als jij, je bent niet alleen!

    Praten helpt echt, al zal dat in het begin niet meevallen. Je kan ook altijd je verhaal kwijt hier op het pb. Het lucht op als je het even ergens kwijt kan.

    Heel veel sterkte,

    Eefje

  • Anonymous avatar

    Jeroen1975

    Hallo,

    Echt tof dat jullie gereageerd hebben! Doet me goed. Ben ook bij de huisarts geweest en heb een verwijzing voor een psycholoog en de jellinek op zak. Zijn van die momenten dat je jezelf weer een stapje verder voelt komen… de huisarts was echt geweldig. Was er erg bang voor maar hij was zeer begripvol. Hij vraagt zich af of ik bij de jellinek goed zit…. vandaar dat ik ook meteen naar een psycholoog kan.

    Ik heb een zus die 4 jaar ouder is.. die eigenlijk ook een hoop aan d'r hoofd heeft gehad met het verlies van onze moeder. Zij zit sinds een paar jaar bij een psycholoog en het gaat alsmaar beter met haar. Ik heb dat tot voor kort altijd weggewuifd. Maar ik kan er nu niet meer omheen.

    Er komt steeds meer naar boven van die tijd, tranen, boosheid maar ook wat berusting. Mn vrouw is geweldig… helpt me… praat met me. Als ik een knop had die ik zou kunnen omzetten zou ik het voor haar doen. Maar dat gaat helaas niet zo makkelijk. Nou ja… eerste stap is gezet.

    Groeten,

    jeroen

  • Anonymous avatar

    anke

    Jeroen wat ontzettend goed van je.

    Je hebt een grote stap gezet , de wil is er en dat is al heel wat.

    groet anke

  • Anonymous avatar

    MoniqueVL

    Jeroen, ik sluit me bij de andere dames aan: ontzettend goed van je, dat je deze stap hebt gezet! Ik proef de liefde voor je vrouw, uit je verhaal en het verdriet om je moeder komt ook sterk naar voren. De moeilijke tijd, in je tienerjaren, het verdriet… wat een pijn.

    Ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven, maar ik wens je veel sterkte en heel veel succes. Dat je dit zo inziet en deze stappen zet, vind ik bewonderenswaardig!

    gr Monique

  • Anonymous avatar

    Beheer Rouwverwerkingsprikbord

    Goed man!

    Hou vast en blijf praten.

    Succes

    Sander

  • Anonymous avatar

    Leeetje

    Hi,

    Ik ben van jouw leeftijd en heb mijn moeder ook verloren op mijn 13e. Ik ben daarna ook niet ondersteund, integendeel.

    Het gevoel dat je toch alleen bent, dat het toch allemaal niet uitmaakt herken ik heel erg goed. het is een gevoel dat ook bij mij zo nu en dan de kop op steekt. Het overlijden van een ouder heeft zo veel meer impact op je dan je zou denken, en vooral ook dan andere mensen denken. Het is echt niet te begrijpen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Ik gun het jiemand, het slaat een gat, een leegte, en je kunt er indaad zelfdestructief van worden, mits je geen professionele hulp zoekt. Niet alle huisartsen hebben hier ervaring mee dus laat je niet afschepen met een pilletje oid. Wat jij moet doen is in gecombineerde relatie/rouwverwerkingtherapie gaan samen met je vrouw zodat jullie samen kunnen praten over jouw issues maar ook zij moet de kans krijgen haar verhaal te doen, en haar verdriet over jouw gedrag te kunnen uiten. Ze kan ook zo leren hoe diep het eigenlijk gaat, wat voor impact het echt heeft als je jong je moeder verliest. Je hebt dus sessies met je vrouw, maar je hebt ook sessies alleen, die alleen gaan over jou, en je verdriet.. Het werkt, geloof me. Je komt er nooit overheen, maar je kunt gezond, gelukkig leren leven, samen met iemand anders, mits je professionele hulp zoekt samen met je vriendin/vrouw. Je komt er uit. Heel veel sterkte gewenst, Leonie

  • Anonymous avatar

    Leeetje

    Oh, lees nu pas dit bericht van je. Nou fijn dat je hebt doorgezet en dat je een goeie huisarts hebt. haak niet af als het niet klikt met een psycholoog. blijf ‘shoppen’ tot je de juiste vindt. ik denk wel dat je je vrouw erbij moet betrekken, maar goed, dat is mijn bescheiden mening..:) Heel veel succes. Yes You can!;) Groetjes, Leonie