rouwverwerking.startpagina.nl

Lieve mama

  • Anonymous avatar

    Claudia

    Ik ben hier vandaag voor het eerst en wil ook graag m,n verhaal kwijt.

    Mijn moeder is tijdens haar vakantie in Thailand, op 1 januari j.l zeer onverwachts overleden, vermoedelijk door een hartaanval.Het autopsierapport moeten we nog krijgen.

    Mijn moeder heeft heel wat gevaarlijke operaties doorstaan o.a een 6-voudige bypass operatie en 2 operaties aan haar halsslagaders.

    De bypass operatie, heeft ze bijna niet overleefd, ze is toen ook even schijndood geweest.

    Met deze operaties verwacht je nog een beetje dat ze het niet overleefd, maar als ze geheel gezond op vakantie gaat, verwacht je niet dat ze dood terug komt.

    Ondanks dat ik haar nog zo,n 5 x dood gezien heb en ze begraven is, dringt het op de een of andere manier nog steeds niet helemaal tot me door, dat ze d,r niet meer is, lijkt wel of ik een soort roes leef,denk ook dat ik het niet door wil laten dringen.

    We hadden een hele goede band met elkaar, belde elke dag met elkaar(soms wel 6x)en ik zag haar minstens 1x per week, ook gingen we vaak met z,n 2en op stap, ze was m,n beste vriendin en raadgever.Ik voel me momenteel ook vreselijk eenzaam, heb geen man en niet zoveel vrienden, gelukkig nog wel een kind.

    Een hele goede vriend van mij, kan me momenteel ook niet echt steunen, omdat zijn vader pasgeleden ook is overleden.

    Ben wel naar de crematie geweest om hem te steunen, hebben lekker met z,n 2en lopen janken.

    Alleen na de begrafenis word het allemaal zo stil, zowat niemand die nog belt etc, terwijl je dan diegene zo erg gaat missen.

    Ik had verwacht dat m,n moeder minstens nog zo,n 10 jaar er zou zijn, dit heeft ze ook altijd gezegt dat ze minstens 80 zou worden.Helaas is ze maar 69 geworden.

    Mijn moeder was aardig paranormaal begaafd en kon hierdoor ook dingen in de toekomst voorspellen, die ook merendeel uitkwamen, alleen haar eigen dood heeft ze niet voorzien.

    Wat wel heel fijn is, is dat m,n moeder d,r geest een paar dagen voor d,r begrafenis nog bij me langs is geweest, ze aaide me langs m,n oor, ik schrok me rot, had ooit wel eens eerder het met haar erover gehad, dat ze me een teken zou geven als ze dood was, dat ze bij me was, alleen had ik dit op een andere manier verwacht en niet dat ze langs m,n oor zou strijken, daarom ben ik toen ook zo geschrokken.

    Nadien, heeft ze niet meer laten merken dat ze er is, alhoewel ik er wel vanuit ga dat ze bij me is.Ben alleen bang, doordat ik zo schrok, ze het niet zo snel meer laat merken dat ze er is.

    Eerlijk gezegt hoop ik hier iedere avond op.

    Nou dit was mijn verhaal, ik wens iedereen op deze site die iemand verloren heeft heel veel sterkte en kracht toe.

    Groetjes Claudia

  • Anonymous avatar

    sacha

    Hé Claudia,

    Ten eerste gecondoleerd met dit grote verlies, zelf ben ik op 10 jan jl. ook geheel onverwacht aan een hartaanval mijn vader verloren die nog maar 65 was. Het is een moeilijke tijd. Waar je duidelijkheid kunt vinden over het leven na de dood is als je op Google intypt: “Leven na de dood”; daar staat heel veel interessante informatie, waar ikzelf ook veel aan heb, mijn vader was ook heel zeker dat dit bestond. Het geeft een beetje troost en je hoopt dan idd op een teken. Ik wens je veel sterkte.

    groetjes Sacha

  • Anonymous avatar

    Eefje

    Hallo Claudia,

    Allereerst gecondoleerd met het verlies van je moeder. Het is zo onverwacht gebeurd en nog maar zo kort geleden.

    Na een paar weken wordt het inderdaad stil, het leven om je heen gaat verder terwijl het lijkt of het jouwe stil staat. Bij heel veel mensen is het “het is alweer een tijdje geleden, we gaan gewoon weer door”. Maar die mensen weten niet hoe dit voelt of kunnen met hun gevoelens geen kant op. Die vergeten liever en wij willen juist helemaal niet vergeten.

    Ook ik geloof sterk in het paranormale, er is zeer zeker meer. Mijn moeder is ruim 17 jaar geleden op 60-jarige leeftijd plotseling overleden. Ze is ineens ingestort en heeft 9 dagen buiten bewustzijn in het ziekenhuis gelegen, in die tijd is ze niet meer bij geweest. Je blijft met zo veel vragen acher. Een paar maanden na haar overlijden heb ik haar gezien op de begraafplaats. Het ging heel snel en er zijn mensen die me voor gek verklaren. Na die tijd is dit verschijnen niet meer gebeurd, alleen vlammen van kaarsen die ineens wild gaan flikkeren als ik even aan haar denk. Dit kan je helaas niet oproepen, hoe graag je dit ook wilt.

    Wat mij heel erg heeft geholpen na haar overlijden is gewoon tegen haar praten alsof ze er nog was, dit doe ik nog steeds. Ook dingen opschrijven, van je af schrijven.

    Je moet het als iets moois zien dat je moeder je oor heeft geaaid. Zulke dingen maakt niet iedereen mee en je kunt het ook niet afdwingen. Als jij er aan toe bent merk je weer iets, heel onverwachts, al is het nog zo klein.

    Nogmaals heel veel sterkte met je verlies.

    Eefje