Hallo allemaal,
Ik ben al een tijdje bezig met de rouwverwerking van mijn vrouw Annelies die veel te vroeg is overleden( 43) april 2006, na een opname van 9 maanden IC, waar ik 2 keer per dag heen ging. hoe moeten we verder ?,mag ik gelukkig zijn ? en vele andere vragen spoken al een tijdje door mijn hoofd heen jo, jammergenoeg kon ik er zelf niet meer uitkomen , verdriet, gemis van haar aanwezigheid , haar liefde,gewoon alles, omdat ik alles opgekropt heb en er niet over durfde te praten( buiten wereld is keihard jo, de bekende uitspraken he ) heb ik echte hulp gezocht mede via mijn psycholoog en de EMDR sessies komen er heel veel herrineringen naar boven die ik nog niet verwerkt heb , en geen plekje heb gegeven diverse trauma's he , ( 9 maanden automatische piloot he , 19 operatie meegemaakt,diverse noodoproepenm en dat soort dingen ). Ik geef jullie allemaal het advies praat of schrijf er over, de situatie waar ik nu in zit wens ik niemand toe.
Iedereen ziet mij als een man
met een kleine mond.
Maar in mijn hart en geest,
zit een grote wond.
Er is zoveel,
bij mij stuk gemaakt.
Zoveel mensen,
die mijn hart en geest hebben geraakt.
Ik wil het niemand laten merken,
ik wil alles zelf verwerken.
Ik ben er zelf voor aan het vechten,
voor een leefbaar leven.
Ik vraag je maar 1 ding,
gun mij rust voor heel even!
Zodat ik er weer voor kan gaan,
en de pijn in mijn hart en geest kan verslaan!
Groetjes en veel liefs Piet