Als ik dit lees komt er weer een scheurtje in mijn ‘pantser’, dat er soms weer een periode is en soms er ook niet is (mijn vader is 5 maanden geleden overleden). Op de rouwkaart stond: “Een jonge geest in een lichaam dat niet meer wil. Altijd in voor een geintje, maar nu is het stil.” Ik had het voorrecht om op het bedankkaartje te mogen schrijven: “Hoe stil kan het zijn? Deze stilte doet zo'n pijn, want wat was het fijn om zó dicht bij elkaar te zijn!”.
En jij maakt er een variant op. Ik moet er niet aan denken dat ik daarnaast ook nog eens mijn moeder kwijt zou zijn. Is het anders als je andere ouder overlijdt?
Ik wens je veel sterkte toe!
Bianca
Hallo, Sacha,
gecondoleerd met het verlies van je vader! Je wordt - denk ik - nu helemaal geleefd door al het geregel en opvangen van anderen die je liefhebt en kom je nog niet aan je eigen gevoelens toe! Waarschijnlijk is het ook het beste dat je alles maar op je af laat komen, zoals het komt. Ieder mens reageert weer op zijn/haar eigen wijze, daar ben ik intussen wel achter. En wil je je verhaal kwijt dan kan dit prikbord, met zovele lotgenoten toch wel een heel prettige uitlaatklep zijn. Ik wens je heel veel sterkte in alles wat nog komen gaat en neem - als het kan - ook momenten voor jezelf.
Liefs van Bianca
Dank je wel Bianca, misschien zet ik mijn, of beter gezegd, zijn verhaal er wel op. Ik wens jou, Wishfull en alle anderen ook veel sterkte toe. Dit is toch een fase van het leven waar iedereen normaal gesproken doorheen moet gaan. Ook merkte ik een groot verschil tussen de mensen die dit zelf al eens meegemaakt hebben en heel makkelijk naar ons toe kwamen en de mensen die het niet kennen en daardoor erg afhoudend zijn. Dat neem ik ze niet kwalijk, zo was ik zelf denk ik ook. Het is ook eng allemaal en een moeilijk onderwerp, maar je komt er zoveel sterker weer uit, want je overleeft het wel. Ik heb zelfs nog een toespraak gehouden met de crematie, terwijl ik zo helemaal niet ben, normaal gesproken, maar het moest gezegd worden, hoe een geweldig positief en fijn persoon hij was. Ik vond het heel bijzonder om dat te doen.
Liefs Sacha
Hoi sacha en alle andere,
Ik weet heel goed hoe je je voelt nu, en alle andere hier ook…mijn pap is afgelopen vrijdag onverwachts en zo plotseling gestorven,veel te jong pas 59 jaar vandaag is de crematie, vanmiddag om half 3…ik wens jullie allemaal heel veel sterkte!! Zo'n verlies is enorm en doet zo'n pijn.
Hallo allemaal,
Mijn lieve pap is 8 maanden geleden overleden na een ziekbed van 3 weken aan de complicaties van een longontsteking. Ik mis hem elke dag nog zo verschrikkelijk. De pijn en het verdriet wordt echt niet minder. Wel probeer ik de dagelijkse gang van zaken op een zo normaal mogelijke manier voort te zetten, maar het wordt nooit meer zo als vroeger. Mijn moeder heeft mijn vader na het overlijden al een paar keer gezien. Ik zou dat ook zo graag willen, maar dat is nog niet gebeurd. Ik weet dat het niet kan, maar ik zou hem zo graag nog een keertje willen vasthouden en laten weten dat ik zoveel van hem hou en dat het goed met ons gaat. Nu is mijn schoonzus afgelopen maandag in het ziekenhuis opgenomen met ook een zware longonsteking en nu komen alle gevoelens van 8 maanden geleden weer echt boven. Ze ligt op dezelfde IC unit in hetzelfde ziekenhuis. Ik kan het niet opbrengen om daar op bezoek te gaan, dezelfde plek waar mijn pap is overleden.
Ik hoop dat de rest van de familie daar begrip voor heeft, want er komen te veel “bad memories” boven.
Marjada
Lieve Marjada,
Niet doen,niet gaan ,je bent er nog lang niet aan toe.
De rest van de familie begrijpt het misschien niet.
probeer het ze dus ook niet uit te leggen.
Zij zijn immers bezig met jouw zieke schoonzus.
maar misschien kun je haar een kaartje sturen?
of de familie even bellen met de vraag hoe het gaat?
Achter de telefoon ziet niemand je tranen.
Ik wens je veel wijsheid en heel veel sterkte.
Liefs van Loes
Loes,
Dank je voor je lieve berichtje. Fijn dat je me begrijpt. Een kaartje sturen heb ik onmiddellijk gedaan en er is inderdaad telefonisch contact met de echtgenoot en kinderen. Deze pagina is af en toe voor mij een uitlaatklep omdat ik mijn gezin niet met alle moeilijkheden die ik ondervindt wil belasten. Voor zover mijn ervaring hier is, hebben we allemaal een soortgelijk verlies en verdriet en het is fijn om dat op deze manier te kunnen delen. Bedankt! Ik raap mezelf vandaag weer bij elkaar en ga maar weer een uurtje sporten (bodybalance: een combinatie van thai chi, yoga en mind training) om mezelf mentaal weer sterker te maken.
Groetjes, Marjada
HALLO ALLEMAAL.Ik voel met iedereen mee die iemand heeft verloren.Ik heb mijn vader vorig jaar verloren oktober was het.De nacht dat ze mij dat vertelden vergeet ik nooit meer.Het is nu dik 7 maanden geleden.Maar ik heb niet geweten dat het zoveel pijn deed.Heb er dagen bij dat ik er erg veel last van heb.Meestal ga ik 1 keer per week naar hem toe.Even een bloemetje brengen,ben al blij dat ik dat nog kan doen.Maar soms denk ik ook wel kon ik nog maar een keer met hem praten.En dat doet erg veel pijn dat het niet mogelijk is.Het is zo definitief.Het moet een plaatsje hebben .maar hoe lang duurt dat?
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's