Vrijdag 16 januari

Sandra

15-01-2009 17:36

Tsja morgen (16 januari) “alweer” 2 jaar geleden dat mijn lieve Mams overleed, het voelt nog zo als de dag van gisteren. Ben ook gewoon nog elke dag verdrietig, heb vragen die niet beantwoord kunnen worden zoals het “Waarom moest u dit overkomen”, zoveel pijn en maar niet toegeven terwijl wij wel beter wisten.
De laatste dagen, uren en minuten gonsen nu maar weer door mijn hoofd heen, alles is nog zo helder.
Lieve Mam ik mis u nog elke dag.
Zoals ik altijd eindigt met het zinnetje:
Lieve Mam voor altijd in mijn hart.
Dikke kuzzz Sandra
Suus

18-01-2009 09:55

Lieve Sandra,
Ik hoop dat vrijdag op een bijzondere manier voorbij ging …met een lach en een traan en warmte en steun om je heen…
liefs,
Susan
Sandra

18-01-2009 16:50

Hallo Susan, dank je wel voor je berichtje, inderdaad die dag was met een lach en een traan, alleen de tranen hadden zeker de overhand.
Ben ook weer blij dat die dag voorbij is, je leeft er toch weer met een bepaalde spanning naar toe. Aankomende week eigenlijk, de gebeurtenissen die toen plaats vonden in die week.
Nogmaals bedankt,
Liefs Sandra
Bianca

18-01-2009 23:54

Hallo, Sandra (en anderen),
ik lees al enige tijd dit prikbord (sinds de dood van mijn vader, nu 5 maanden geleden) en vraag me af: is dit niet vaak het meest aangrijpende: de laatste seconden, minuten, uren of dagen, misschien zelfs weken of maanden, van degenen die we zo lief hadden? Dat we willen weten hoe zij dat ervaren hebben en - als je daar geen antwoord op hebt kunnen krijgen - je dat nog heel lang blijft achtervolgen? Je blijft vragen houden en dat terwijl je weet dat je er nooit een antwoord op zal krijgen … Ik krijg de indruk dat dat het meest onverkwikkelijke is waar mensen mee te maken krijgen als een dergelijk iemand van je heen is gegaan.
Met andere woorden: kan jij berusten in de vragen die er bij jou zijn blijven bestaan, ondanks het feit dat je weet dat je er nooit antwoord op zal krijgen?
Ik vind dat het moeilijkste wat er is. Ook ben ik benieuwd of jij het gevoel hebt dat verschillende stadia bent doorgegaan. Je schrijft dat het voor jou twee jaar geleden is (ik ben nog maar vijf maanden onderweg en voel nu al verschillende stadia, die ik doorga (heel verwarrend)).
Ik ben benieuwd naar hoe anderen dat ervaren.
Sterkte en groet,
Bianca
Suus

19-01-2009 07:36

Hoi Bianca,
Dat waar jij beniewd naar bent horen bij de dingen in het leven die je eenzaam en alleen (al zitten er mensen om je heen) moet doormaken: geboren worden, afrijden, baren en dus ook ‘overgaan’. Een mysterie/ervaring die je later, ooit, doormaakt en dan begrijpt….Dat denk ik….
gr Susan
Sandra

19-01-2009 07:47

Hallo Bianca,
dank je wel voor je reaktie.
Jij vroeg of ik mijn kan berusten in dingen die niet beantwoord kunnen worden, ik heb geen flauw idee de tijd zal het leren, ieder geval nu nog niet.
Mijn gevoelens in de eerst 7 a 8 maanden waren voornamelijk verdoofd. Net of alles langs je heen gaat. Daarna het gevoel van boosheid, verdrietig het niet willen begijpen of geloven en nog steeds het idee hebt dat ze zo weer de kamer binnen stapt.
Nog heb ik dat als ik naar haar foto een tijdje kijkt,dat ik het nog niet helemaal kan geloven al weet ik natuurlijk wel beter.
Het verdriet blijft, dingen die je op tv ziet of hoort, ik ben heel gauw emotioneel, maar ik laat mijn tranen gewoon de vrije loop en schaam mij totaal niet voor.
Dit is een beetje mijn gevoel/fase door het verlies van mijn moeder.
Groetjes Sandra
Da-Is

19-01-2009 19:44

Ook voor ons is 16 januari zo'n datum, het was dit keer de eerste keer haar verjaardag zonder haar. Ze had 75 geworden. Wat een buddag.
Jij sterkte.
Bianca

20-01-2009 23:22

Hallo, Susan,
ik meen uit jouw reactie op te maken dat je het dan hebt over degene die ‘overgaat’. Maar wat ik bedoel is dat ‘wij-die-achterblijven’ met zoveel vragen blijven zitten. Mijn vader lag voor zijn dood nog ruim een week in coma. Ik heb hem (in het begin van zijn coma) heel rustig gezien, maar na een week had hij een diepe frons in zijn voorhoofd. Ik probeer me maar steeds voor te stellen hoe hij van de ene fase in de andere is gekomen … en wat ik (wij) gemist heb(ben). Dat is iets wat ik naast me neer zal moeten zien te leggen, want een antwoord zal ik niet krijgen en daarmee worstel ik nog. Het zal een plekje moeten gaan krijgen, maar ja, hoe doe je dat?
Hartelijke groet,
Bianca
Bianca

20-01-2009 23:43

Hallo, Sandra,
Zag en sprak jij je moeder vaak? Ik vraag je dit omdat ik denk dat ook dat een verschillend gevoel van verwerking teweeg brengt. Mijn vader woonde ruim 200 kilometer hiervandaan, dus zag ik hem niet vaak (1x per maand ging ik zeker naar hem toe). Wat ik bedoel is: mijn vader is al zó lang niet meer bij mij over de vloer geweest (vanwege zijn achteruitgaande gezondheid) dat ik, als ik thuis ben, hem niet mis in de zin van ‘er ontbreekt iemand hier in huis’. Hij was hier immers al zo lang niet meer geweest. Ik vind het zo raar dat ik, na maanden intens verdriet, ineens niet veel meer voel en daarom vroeg ik mij af of dat een ‘fase’ is, die straks wellicht weer een hele andere wending neemt.
Je schrijft ook in je 1e berichtje: “… heb vragen die niet beantwoord kunnen worden zoals het ”Waarom moest u dit overkomen“, zoveel pijn en maar niet toegeven terwijl wij wel beter wisten. De laatste dagen, uren en minuten gonsen nu maar weer door mijn hoofd heen, alles is nog zo helder.”
Beleef je die laatste dagen, uren en minuten elk jaar weer opnieuw? Ik moet dat allemaal nog gaan ervaren, vandaar dat ik andermans ervaringen graag wil horen.
Hartelijke groet,
Bianca
Sandra

21-01-2009 07:31

Da -Is, bedankt weer voor je berichtje, ik hoop dat jij ook een beetje de 16 januari bent doorgekomen, feestdagen, verjaardagen of sterfdag blijft toch moeilijk.
Hallo Bianca, ik had een zeer nauwe band met mijn moeder, ik woon ook maar 2 minuten van het ouderlijk huis.
Ik kwam daar zeker 2 maar ook vaak 3 keer per dag, ik at daar ook altijd warm tussen de middag, en nu doe ik dat samen met mijn vader.
Het was nu voor mij de tweede keer, dus die minuten, uren en dagen voor haar overlijden heb ik dit jaar ook weer intens beleefd, wie weet slijt dat met dr jaren maar dat weet ik dus niet.
groetjes Sandra

Vrijdag 16 januari

Sandra

Suus

Sandra

Bianca

Suus

Sandra

Da-Is

Bianca

Bianca

Sandra