rouwverwerking.startpagina.nl

mama

  • Anonymous avatar

    dochtervanbanaan

    Lieve allemaal,

    Na een paar uur te hebben zitten lezen hier op dit forum en zo'n berg herkenning te hebben gelezen toch ook hier mijn verhaal.

    Vandaag precies drie weken geleden kwamen mijn ouders terug uit Gambia (ze waren dit keer om haar vijftigste verjaardag te vieren). Een land waar ze een keer of drie a vier keer per jaar naartoe gingen voor vakantie. Dinsdag 11 november kreeg mijn mama griep (dachten we). Niet zo gek met de overgang van 48 naar 8 graden. Zaterdag 15 november was de griep nog steeds niet weg en deed ze een beetje wazig. Na een bezoek van de huisarts werd ze naar het ziekenhuis gebracht waar 's avonds de diagnose hersenmalaria werd vastgesteld.

    In eerste instantie (tot dinsdagochtend) leek het er goed uit te zien. Dinsdag sloegen ook eindelijk de medicijnen aan. Alles werd door de artsen uit de kast gehaald maar helaas mocht dit alles niet meer baten en is ze dinsdag 18 november overleden.

    Vandaag precies een week geleden was haar crematie. Het is allemaal nog niet te bevatten. Ineens is ze er niet meer. Ik heb niet meer met haar kunnen praten omdat ze vanaf zaterdag al half in coma lag. Vanaf zondag moest ze aan de beademing waardoor er geen enkele reactie meer was.

    En nu, een week later, komen alle vragen. Wat als… had ik maar…

    Het is zo onwerkelijk. Hoe moet ik nu verder? Na de honderden reacties van familie, vrienden en kennissen wordt het nu stiller. Mensen gaat toch weer dingen van je verwachten terwijl ik helemaal nog niet weet wat ik moet.

    Gisteren toch maar besloten dat ik nog niet ga werken (ik sta voor de klas in het voortgezet onderwijs).

    Het valt niet mee allemaal. Zou willen dat ik er een boek bij kreeg zodat ik kan lezen hoe het moet, maar vrees dat ik dit echt alleen moet doen.

    Op naar morgen… eerst een poging tot slapen. Vorige week lukte dit goed maar de laatste paar nachten zijn verschrikkelijk. Steeds weer dezelfde film in mijn hoofd. En dan weer morgenochtend.. dan komen de tranen. De ochtenden zijn zo rottig. Wakker worden en je dan beseffen dat het echt waar is.

    Rest mij niets dan jullie allen ook heel veel sterkte te wensen met het verlies van een dierbaar iemand.

    Liefs,

    Christel

  • Anonymous avatar

    kaatje

    Lieve Christel,

    Allereerst gecondoleerd met het verlies van je dierbare mama.

    Het is voor jou zo ontzettend kort geleden dat je nog helemaal in een roes zit.

    Laat al het verdriet vooral over je heen komen en doe alleen wat goed voor jou voelt.

    Mensen gaan je ongetwijfelt raad geven en zeggen wat je moet doen, maar luister alleen naar je eigen gevoel.

    Mijn mama is nu precies dertien maanden geleden overleden. De hele scherpe kantjes gaan er wel een beetje af, maar het gemis en verdriet blijft.

    Ik mis haar nog iedere dag en denk heel erg veel aan haar.

    Ik wens je ontzettend veel sterkte de komende tijd en laat vooral je verdriet toe!

    veel liefs, Kaatje

  • Anonymous avatar

    Da-Is

    Ik sluit mij aan bij het verhaal van Kaatje, mijn mamsje ging 7 maanden geleden zomaar plotseling weg.

    Boeken over rouw zijn er zat maar je gaat er uiteindelijk je eigen weg in vinden. Het is nog zo vers bij jou, meisje heel veel sterkte. Je moet hier doorheen en uiteindelijk kom je hier ook doorheen maar het doet pijn, zo'n pijn. Niemand kan jou zeggen wat je moet doen en helaas kan ook niemand voelen wat jij voelt.

    Sterkte.

  • Anonymous avatar

    Sonja

    Hoi Christel,

    Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Ik weet wat je voelt en wat je nu mee maakt. Mijn moeder is 4maanden geleden plotseling overleden door een hartinfarct.

    Het is afschuwelijk om haar niet meer om je heen te hebben. Ik had in het begin ook dat ik dacht dat het niet waar was en dat ik wakker zou worden en de mensen tegen me zouden zeggen dat het niet waar is. Maar helaas, is de waarheid keihard.

    Je hebt inderdaad een hoop boeken over rouwverwerking maar je moet het echt zelf doen. De tranen moet je niet tegenhouden, dat kan je ook vast niet. En dat geeft niet. Laat ze maar vloeien.

    Ik wens je heel veel sterkte in deze hele moeilijke tijd.

    Liefs Sonja

  • Anonymous avatar

    dochtervanbanaan

    Lieve mensen,

    Hartelijk dank voor jullie bemoedigende woorden. Het is fijn om te lezen dat jullie het herkennen. Al vind ik het natuurlijk weer helemaal niet fijn dat jullie hetzelfde voelen (ik zou willen dat niemand zich zo voelde toch).

    Het blijft lastig voor te stellen allemaal.. hoe gaat het verder? Wanneer komt weer die dag dat je echt gelukkig bent? Komt die dag ooit nog wel?

    Vandaag weer voor het eerst inhoudelijk iets op mijn werk gedaan (rapportvergadering). Mijn hoofd is maar wazig hoor. Het leidt wel lekker af en de intense pijn die ik steeds voel, zakt dan wel een beetje. Aan de ene kant fijn en aan de andere kant wil ik dat ook helemaal niet… maar goed, vrees dat dat erbij hoort. Op naar de dag van morgen.

    Liefs,

    Christel

  • Anonymous avatar

    Da-Is

    De dag dat je weer gelukkig bent ? Die komt zo (als jij hem kent) nooit meer want je bekijkt de dingen nu vanuit een heel ander zichtveld. Je gaat de dingen meer relativeren, waarderen, positioneren kortom je gaat anders in het leven staan. Korte momenten van geluk ga je koesteren, momenten van verdriet ga je over je heen laten komen.

    Laat het allemaal maar gebeuren, het valt toch niet te sturen.