Bep

  • Bep

    Novembermaand

    Ja, hij is er weer die novembermaand maar ook december zou je het liefst over willen slaan, helaas kan dat niet.

    Een winterslaap zou welkom zijn.

    1 dag heb ik achter de rug, 6 jaar geleden op 1 november was na een paar uur ziek zijn mijn kleindochter er ineens niet meer. Hersenvliesontsteking met bloedvergiftiging. We hadden a lveel achter de rug, het overlijden van mijn kleinzoon en mijn moeder in 2 weken tijd en mijn man al jaren ervoor, maar die maand ,dat was het begin van nog veel meer, een jaar van doorgaan en proberen mijn zoon op te beuren omdat ook zijn vrouw hem verliet voor zijn beste vriend en hij niets meer had. Dan denk je ineens, goh, het gaat goed met Hans*, hij is weer vrolijk, hij maakte weer grapjes, hij deed weer mee, dan komt er weer een maand november, een jaar later, Allemaal waren we bij Savannah* haar grafje, hij had het voor elkaar, zo mooi,,,,,,,,,Trots stond hij daar, het grafje had hij helemaal bedolven onder de rozen. Ik zei nog tegen hem, jochie, je hebt het prachtig gemaakt hoor. Mooi he, zei hij.

    Ja, voor mijn meisie is niets mooi genoeg………..Steeds vaker kwam hij zomaar even aanwippen, ff koffie drinken,,,,,2 weken lang. De maandagavond voor het laatst………wel 3 keer, iets wat ik niet helemaal begreep.

    Hij was zo moe, ik zei nog, blijf dan hier slapen, nee, dat kan niet zei hij.

    Kom dan eten, ja is goed, woensdag. Maar hij kwam niet en ik kon hem niet bereiken.

    Gebeurde wel meer hoor, dan kwam hij gewoon de volgende dag.

    Er werd inderdaad gebeld de volgende dag maar het was geen Hans*

    Ze kwamen me vertellen dat Hans* er ook niet meer was, 1 jaar en 20 dagen na zijn dochter was ook mijn zoon er niet meer. Allemaal in November en dan moet je doorgaan, voor de rest van het gezin. 25 november begraven, en de week erna moet je Sinterklaas vieren voor de kleinkinderen, net als het jaar ervoor toen Savannah* was overleden.

    Moest je ook gewoon sint vieren voor de andere kleinkinderen.

    Dan kerst, weer vieren want de kleintjes willen bij oma een kerstboom…………

    Zo ga je dan ieder jaar weer je “plicht” doen, zo zie ik het, “mijn plicht” ik doe mee, met tegenzin, want dat ene gezin,,,,,,,,,,het gezin van mijn jongste zoon, dat mis ik, elk jaar een beetje meer.

    Bep

  • Eefje

    Bep,

    Verschrikkelijk dat je dit hebt mee moeten maken. Geen één ouder zou zijn eigen kind, laat staan kleinkind, af moeten staan. Ik heb dat zelf meegemaakt met m'n jongse broertje. Mijn vader (wij allemaal) was er helemaal kapot van. Nu nog, ook al is het al/pas 8 jaar geleden. Het komt vaak voor dat hij zegt: als Wim er nog zou zijn…..

    Wat jij met november hebt, heb ik met oktober. (heb ik eerder in een topic geschreven) Je loopt het hele jaar met dat gevoel, maar het is net of het in die periode nog erger is. Je beleeft en voelt hetzelfde weer als toen en het gemis wordt steeds erger.

    Wat ben ik blij dat dat weer voorbij is. Maar inderdaad, net als jij, wat hik ik op tegen de feestmaand. Ieder jaar weer. Verjaardagen in de familie zijn afgeschaft, Er zijn er altijd 2 die er niet bij zijn. Al vind ik het heel fijn om weer eens met de hele familie samen te zijn. Sint en kerst blijven, al is het nooit meer hetzelfde.

    Ikzelf praat veel tegen m'n moeder en m'n broertje, alsof ze er nog zijn. Ieder jaar koop ik een symbolisch kadootje voor ze. Na de kerst ligt het er nog en dan neem ik het mee naar het graf. Dat geeft niet echt troost, maar ze zijn er voor m'n gevoel bij geweest.

    Lieve Bep, je hebt het erg voor je kiezen gehad, maar ook jij moet door. Dat zullen Hans en Savannah ook hebben gewild. Je mag verdriet hebben en huilen als je dat wilt. Er zijn er nog meer die van je houden en op je rekenen. Ik wens je veel kracht toe de komende tijd. Weet dat ze er altijd bij zullen zijn.

    Liefs Eefje

  • chantal

    Lieve Bep,

    We staan niet altijd stil bij het woord SAMEN maar het is een groot gemis als SAMEN uit je leven is.

    Ik vind geen woorden voor jouw verdriet en om je te troosten. Zelf heb ik ook al heel veel meegemaakt en nu op 12 februari jl. heb ik mijn man verloren na amper vier maanden ziek zijn aan de gevolgen van pancreaskanker.

    Voor mij staat het leven ook stil maar als ik jouw verhaal lees dan mag ik mij nog gelukkig prijzen.

    Het enige wat ik kan is jou heel veel moed en sterkte wensen om door te gaan.

    Liefs en een knuffel,

    Chantal

  • anke

    Liefde gaat niet dood. Elk gebaar van liefde , elk woord van nabijheid , elk gevoel van samenzijn dragen in zich een eeuwige kracht . Het overlijden van een kind of een ouder , van een dierbare betekent niet dat wat er geweest is niet meer bestaat.Dat de doden definitief uit ons leven zijn verdwenen.levenden en doden delen nog steeds wat hen voorheen verbond . Liefde. Doden gedenken is liefde gedenken.

    Lieve Bep

    Heb moed.

  • Da-Is

    Bep, wat kan iemand hier nog op zeggen, zoveel verdriet, hoeveel kan een mens verdragen? Enorm veel sterkte!