Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
anke
Lieve mensen.
Zondagmiddag een ritje naar Lochem.
Buiten verwachting , raakt het gezang van het koor mij enorm.
Al gaat de schalmei af en toe zijn eigen weg.
Daar zit je dan , met je eigen gedachten.
Gedachten over mijn vader , mijn moeder, de dood.
Gedachten vol over zoveel dingen.
Rouwen een gesloten boek voor mij , maar met een open einde.
Vanochtend liep ik van school terug naar huis en ineens is daar een herinnering aan mijn moeder en ineens is even weer dat verdriet . De tranen lopen over mijn wangen , maar het verdriet is geen verdriet , maar blijheid voor de herinnering.
Ik zal niet nog eens mijn verhaal gaan doen, ik besef dat jullie nog beneden aan een enorme berg staan, door een tal van emoties gaat.
Boosheid, woede , onmacht , schuld, op zoek naar je eigen ik
Vertrouw erop dat ook jij weer die berg op kan komen.
Stap voor stap en soms misschien weer een flink aantal stappen terug.
Laat het zijn . Ooit komen jullie , al kan alleen maar bevestigen dat het een zware klim is tot aan de top. Daar wacht jullie weer een prachtig uitzicht.
Ik las ook een mooie boodschap.
Liefde gaat niet dood. Elk gebaar van liefde , elk woord van nabijheid , elk gevoel van samenzijn dragen in zich een eeuwige kracht . Het overlijden van een kind of een ouder , van een dierbare betekent niet dat wat er geweest is niet meer bestaat.Dat de doden definitief uit ons leven zijn verdwenen.levenden en doden delen nog steeds wat hen voorheen verbond . Liefde. Doden gedenken is liefde gedenken.
Ik wil gelijk door naar een volgende boodschap , althans iets van eerder eens terughalen.
Wees kalm te midden van het lawaai en de haast, en bedenk, welk een vrede er in stilte kan heersen. Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf geweld aan te doen. Zeg je waarheid rustig en duidelijk, en luister naar anderen: ook zij vertellen hun verhaal. Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest. Wanneer je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan jezelf bent. Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling hebben voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn: het is een werkelijk bezit in het veranderlijk fortuin van de tijd. Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; veel mensen streven hoge idealen na, en overal is het leven vol heldendom. Wees jezelf. Veins geen genegenheid. Maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras. Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt.
Kweek geestkracht om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn. Maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren. Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren. Je hebt het recht hier te zijn, en ook al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt, en zo is het goed. Heb daarom vrede met de wereld, hoe je ook denkt dat zij zou moeten zijn: houdt vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen is dit toch nog steeds een prachtige wereld. Wees waarachtig Streef naar geluk.
Hoe verbazend mooi eigenlijk ik nu deze boodschap kan zien , hoe boos ik er toenertijd om was , deze gene had het nog wel goed met me voor.
Emoties zijn rare dingen en toch niet altijd een vrijbrief om altijd te zeggen wat je wilt.
deze boodschap kreeg ik toen ik sprak over een zelfdoding die in de nabijheid plaatsvond , de sporen zijn voor hem nog voelbaar .
zelfdoding , ik vind het nog steeds een hekel onderwerp en ik heb me er bij neergelegd , dat ik wel wil begrijpen maar niet kan begrijpen.
Ik kwam tot een inzicht .
Dat wat dood met mij deed , is niet per definitie mijn verdriet.
vorige week maandag stond ik op een begrafenis , van iemand die heel abrupt uit het leven is gerukt , mijn gedachten waren en zijn bij diegene die dit moeten ervaren.
Ik ontdekte ook dat mijn tranen , tranen waren van oprecht medeleven en niet van mijn verdriet.
Lieve mensen wees er voor elkaar , het is goed dat jullie de weg naar het prikbord gevonden hebben en ook als je je eigen vindt is dat prachtig .
Ieder loopt zijn eigen pad.
Ik kan zeggen dat jullie heel veel voor elkaar zullen en kunnen betekenen .
Liefs van Anke
