6 maanden verder

Da-Is

25-10-2008 17:57

En de film blijft maar terugkomen.
De afgelopen 2 weken ben ik zo aan het worstelen.
Het weekend voor mijn verjaardag kon ik alleen maar huilen.
Mijn verjaardag zelf voelde zo moeilijk, geen mamsje.
's Avonds had mijn lief met de kinderen heerlijke tapas gemaakt en zo in huiselijk kring voelde het goed, ik wilde verder niemand zien, ook mijn paps niet want als ik huil huilt hij ook.
Maar de dagen erna blijft mams maar door mijn hoofd spoken, de film van haar laatste avond, ik krijg hem niet stil, niet uit mijn hoofd.
Het lijkt wel of elk detail nu pas bij me doorkomt.
Ik loop als een kip zonder kop door het huis, doe alles op de automatische piloot en maak niets af, resultaat een huis waar een bom ontploft is.
Slapen wil ik niet want ik ga dromen, weer die laatste uren, weer die beelden etc. Ik lees totdat ik zo moe ben dat ik durf te gaan slapen.
Ik verbaas me er steeds meer over hoe resoluut we toen die 21ste april handelden, hoe sterk konden wij toen zijn, toen konden wij zomaar akkoord gaan met stekkers die eruit gingen. Nu besef ik pas wat wij toen besloten hebben, nu besef ik het pas echt.
anke

25-10-2008 18:15

Lieve Da Is
Als eerste een hele dikke knuf.
Ik begrijp je helemaal.
Bijzonder vind ik ook dat je momenteel mijn gedachten verwoord.
Vanochtend belde ik mijn vriendin , vandaag met lood in mijn schoenen.
Woensdag werd haar dag een nachtmerrie.
Haar maatje kwijt aan een ongeval.
Drie kinderen achterlatend.
Vandaag he , had ik me ingesteld op dat telefoontje , dat ik iemand aan de andere kant kreeg die helemaal stuk zou zijn.
Een andere stem noem maar op.
Ik was verbaasd hoe goed en met welke kracht ze erover kon praten.
Hoe helder haar stem klonk.
Ja op dat moment ben je heel sterk.
Da is ook zelf heb ik dat ervaren.
Maar meid.
Nogmaals een knuffel.
anke
kaatje

25-10-2008 18:40

Lieve Da-Is,
ook van mij een heel dikke knuffel!
Meid wat is het moeilijk zo zonder ons mam he?
Ook ik heb het zo ervaren dat je de eerste tijd heel sterk bent en het eigenlijk ook helemaal niet kunt bevatten dat ze er niet meer is.
Dat komt inderdaad een hele poos later.
Wij zijn bijna één jaar verder en het gemis is groter dan ooit.
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe en weet dat je niet alleen staat.
Mijn gedachten gaan uit naar iedereen hier op dit pb die een dierbare verloren hebben.
Een moeder verliezen is gewoon ontzettend ingrijpend en dat heeft veel tijd nodig om dat een plekje te geven.
veel liefs, Kaatje
Eefje

27-10-2008 22:28

Hallo Da-is,
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn mam denk. Zij is 17 jaar geleden plotseling overleden, ik was toen 24. Het lijkt wel hoe ouder ik wordt, hoe meer ik haar ga missen. Het is zo lang geleden dat ik haar heb gezien, maar voor mijn gevoel is het gisteren pas gebeurd. Zoals je zegt, de film blijft afspelen. Het is zelfs na al die jaren nog zo vers, al gaat het de ene dag beter dan de andere. Ik zou er alles voor over hebben als ik haar, al is het maar voor kort, nog eens vast kon pakken, haar stem kon horen, aan kon raken, haar geur kon ruiken of gezellig even kletsen.
Op het moment dat het nodig is ben je sterk en vang je iedereen op. Totdat bij jezelf de klap komt. Dan wil je het liefste wegkruipen.
Het scherpe gevoel gaat weg en er komt een ander soort van gemis in de plaats, dat blijf je bij je houden.
Bij jouw is het allemaal nog zo vers, het begint nu pas echt tot je door te dringen en je begint zelf nu met het verwerken. Ja, mam is onvervangbaar en je zult haar altijd blijven missen. En nu komt er een moeilijke tijd aan waar we allemaal als een berg tegenop zien. Maar ook dit gaat weer voorbij. Ik wens je heel veel sterkte met je verlies en denk aan je eigen.
Liefs Eefje
Marjada

28-10-2008 16:39

Hallo Da-Is,
Ik voel met je mee. Twee weken geleden was ik ook jarig en het was de eerste keer zonder mijn paps die in juni na de complicaties van Q-koorts aan een dubbele longontsteking na 3 weken ziekzijn is overleden. Uiteindelijk hebben we met elkaar besloten de beademing te stoppen, want verder gaan had geen zin meer.
Wat een waardeloze dag die verjaardag. Iedereen vind dat je maar gezellig moet doen want het is al 4 maanden geleden. Ook ik liep als een kip zonder kop door het huis en vergat van alles. Nou, jammer dan, het verdriet is nog steeds heel groot en zeker met bijzondere dagen. Nu was het een verjaardag, maar er komen nog meer vervelende dagen, zoals Kerst enz.enz.
Slapen is nog steeds moeilijk en dromen doe ik ook veel, ook over het laatste moment. Ik vind het heel moeilijk om er over te praten en huil ‘s avonds maar in m’n eentje. Ik probeer ik flink te zijn voor mijn mams, man en zoon, maar soms heb ik het er zo moeilijk mee. Ik ben 2 maanden na het overlijden na jaren niets doen maar weer gaan sporten en dat doet me heel goed. Ook vind ik mijn rust bij ontspanningsmassage en Reiki.
Dat neemt niet weg dat mijn paps mijn maatje was en ik hem eigenlijk niet kan missen. Op mijn verjaardag heb ik voor het eerst de laatste foto van hem neergezet en de hele dag een kaarsje erbij gebrand, zo had ik nog een klein beetje het gevoel dat hij erbij hoorde. Ik hoop dat ik ooit de rust zal vinden en het kan accepteren, maar nu heb ik het nog geen plaatsje gegeven.
Groetjes, Marjada
Da-Is

29-10-2008 00:51

Het is fijn om te beseffen dat meerdere deze gevoelens hebben en ook fijn om te beseffen dat dit er gewoon bij hoort.
Ik pak de dag zo als die komt, geneer me niet meer voor mij verdriet maar ga moeilijke situaties wel uit de weg, zo als pas geleden een crematie op dezelfde plek als wij mams weggebracht hebben, dit kan ik nog even niet aan.
De manier waarop je in het leven staat veranderd door zo'n verlies, ik besef dat dit ook nooit meer anders zal worden. Ik begrijp nu veel meer dingen van bepaalde mensen al verzacht dat mijn verdriet niet. Het geeft me een heel ander gevoel, wil alleen dat het niet zo'n pijn doet.
Bedankt voor jullie berichtjes, het voelt altijd fijn om hier je verdriet neer te kunnen leggen en begrip te krijgen, het voelt fijn dat anderen soms de dingen om dezelfde manier ervaren.
Sterkte voor jullie allen.

6 maanden verder

Da-Is

anke

kaatje

Eefje

Marjada

Da-Is